‘t Is eindelijk zo ver. Kerstvakantie!
We zijn al een tijdje in de stemming. De kerstboom is opgezet, we hebben koekjes gebakken en Joschka maakte een mooi kerstschilderij. De foto’s staan op onze fotopagina.
Vanavond beginnen we aan het eerste familiefeest.
zaterdag, december 22, 2007
dinsdag, december 18, 2007
Gezond!
3,5 jaar ver en alles is in orde. Ik ben deze namiddag in het UZ langs geweest om de resultaten van de onderzoeken te horen. Alles was alweer goed. De tumormerkers staan net als 6 maand geleden op 1.24. (meer uitleg op mijn bericht van toen: http://stefanmeeus.blogspot.com/2007/06/3-jaar-gezond.html)
Op naar de 4 jaar.
Op naar de 4 jaar.
zondag, december 16, 2007
Nerveus
Morgen is het weer zo ver. Naar het UZ voor de zesmaandelijkse controle. Bloed prikken, echografie van lever en wat er in de buurt ligt, radiografie van de longen. Dinsdagnamiddag mag ik dan nog eens langs om het verdict te gaan aanhoren. Ik vermoed dat alles in orde zal zijn, maar sinds vandaag steekt de ongerustheid weer de kop op.
Het is een gevoel dat heel goed beschreven is door Freya (een vriendin van Carolien en niet te verwarren met haar naamgenote) in haar blog.
Het is een gevoel dat heel goed beschreven is door Freya (een vriendin van Carolien en niet te verwarren met haar naamgenote) in haar blog.
Ik hou alleen van drums…
Gisteren zijn we Joschka gaan inschrijven in de muziekschool. Het is niet dat wij vinden dat hij per se muziek moet leren maar hij tokkelt graag op de piano en hij beweert dat hij graag muziek wil leren. Hij is nog te jong om een instrument te bespelen dus start hij in januari met kleuterinitiatie. Nadien kan hij een eigen instrument leren bespelen. Ik hoop natuurlijk dat dat de piano gaat worden, maar zelf zegt hij nu al dagen dat hij alleen drums wil spelen… Daar zal ik toch een stokje voor moeten steken!
Meer info op de website van de muziekschool: http://www.vem.be/
Meer info op de website van de muziekschool: http://www.vem.be/
zondag, december 09, 2007
Sinterklaas
Vorige week is de Sint al eens langsgeweest. Nu blijkt hij toch ook in Relegem een cadeautje te hebben achtergelaten voor Joschka. Gisteren hebben Bompa Gust en Oma Monique het cadeautje gebracht.
zondag, december 02, 2007
"Alain, vergeet niet om de kinderen van school te halen"
Onderstaand berichtje las ik op de website van test-aankoop.
Een nieuwe vorm van bedrog begint opgang te maken: u krijgt een sms’je waarin men iets van u vraagt, dat u intrigeert en waarop u geneigd bent te antwoorden omdat u er meer over wilt weten of omdat u op de persoonsverwisseling wilt wijzen. Als u dan op uw beurt een sms’je stuurt om de zaak recht te zetten, trapt u in de val.
Stuur geen berichtje terug
Het beste wat u kunt doen, is niet antwoorden op een berichtje zoals in het voorbeeld dat we hebben aangehaald.
Het gaat immers een nieuwe vorm van spam waar bedrog aan de basis ligt. U betaalt namelijk niet alleen voor het sms’je dat u zelf als antwoord stuurt, maar ook voor het sms’je dat u hebt ontvangen! De prijs is niet min bovendien. U vindt de sms’jes in kwestie op uw gsm-factuur terug bij de nummers die uit slechts vier cijfers bestaan.
En dat is niet alles: uw telefoonnummer wordt dan opgeslagen in een databank, zodat het later nog kan dienen.
Twee manieren om te reageren
1. Neem contact op met uw gsm-operator en eis de som terug die u hebt betaald voor het sms’je dat u hebt ontvangen, en eventueel ook voor het sms’je dat u zelf hebt gestuurd.
2. Aarzel niet om een klacht in te dienen bij de Algemene Directie Controle en Bemiddeling van de FOD Economie:
per e-mail: eco.inspec.fo@economie.fgov.be
per fax: 02 277 54 52
per brief: WTC III, Simon Bolivarlaan 30 te 1000 Brussel
Een nieuwe vorm van bedrog begint opgang te maken: u krijgt een sms’je waarin men iets van u vraagt, dat u intrigeert en waarop u geneigd bent te antwoorden omdat u er meer over wilt weten of omdat u op de persoonsverwisseling wilt wijzen. Als u dan op uw beurt een sms’je stuurt om de zaak recht te zetten, trapt u in de val.
Stuur geen berichtje terug
Het beste wat u kunt doen, is niet antwoorden op een berichtje zoals in het voorbeeld dat we hebben aangehaald.
Het gaat immers een nieuwe vorm van spam waar bedrog aan de basis ligt. U betaalt namelijk niet alleen voor het sms’je dat u zelf als antwoord stuurt, maar ook voor het sms’je dat u hebt ontvangen! De prijs is niet min bovendien. U vindt de sms’jes in kwestie op uw gsm-factuur terug bij de nummers die uit slechts vier cijfers bestaan.
En dat is niet alles: uw telefoonnummer wordt dan opgeslagen in een databank, zodat het later nog kan dienen.
Twee manieren om te reageren
1. Neem contact op met uw gsm-operator en eis de som terug die u hebt betaald voor het sms’je dat u hebt ontvangen, en eventueel ook voor het sms’je dat u zelf hebt gestuurd.
2. Aarzel niet om een klacht in te dienen bij de Algemene Directie Controle en Bemiddeling van de FOD Economie:
per e-mail: eco.inspec.fo@economie.fgov.be
per fax: 02 277 54 52
per brief: WTC III, Simon Bolivarlaan 30 te 1000 Brussel
dinsdag, november 27, 2007
Landen?
Valt het u ook op? Alle dagen vertellen ‘ze’ ons dat Leterme nog niet kan landen of dat hij binnenkort gaat landen, of dat de NVA of Milquet zijn landing vertraagt, enz.
Ik wist niet dat Leterme aan het vliegen was. Want als je wil landen moet je toch eerst vliegen? Wie van een grote hoogte springt die valt. Met een parachute wordt het dan wel weer ‘landen’ en je kan natuurlijk ook landen in de militaire betekenis, zoals bij de landing in Normandië.
Gek hoe één journalist begint over landen en dat zowat al zijn soortgenoten de terminologie overnemen.
Een piloot die met een vliegtuig landt die heeft zijn werk gedaan. Het moeilijkste bij vliegen is naar men mij zegt blijkbaar het opstijgen en het landen.
De analogie met een regering vormen zie ik niet. (Tenzij je natuurlijk denkt dat Leterme zijn werk erop zit eens hij een regering gevormd heeft.) Als er dan toch een analogie is dan wel deze: Leterme probeert zijn vliegtuig in de lucht te krijgen…de wielen raken de grond niet meer…eindelijk, boven de wolken…en nu op automatische piloot…we gaan stuntvliegen…een looping…een veilige vlucht…behouden vaart…ervaren stuurlui…(het gaat om luchtVAART)…en na 4 jaar de juiste richting te zijn uitgevlogen LANDEN we op onze bestemming en vragen we (aan de bevolking) of we mogen bijtanken om nog een paar jaar verder te kunnen vliegen.
Dus als Leterme eindelijk geland is, zijn er nieuwe verkiezingen (met een gesplitste kieskring B-H-V?)
Ik wist niet dat Leterme aan het vliegen was. Want als je wil landen moet je toch eerst vliegen? Wie van een grote hoogte springt die valt. Met een parachute wordt het dan wel weer ‘landen’ en je kan natuurlijk ook landen in de militaire betekenis, zoals bij de landing in Normandië.
Gek hoe één journalist begint over landen en dat zowat al zijn soortgenoten de terminologie overnemen.
Een piloot die met een vliegtuig landt die heeft zijn werk gedaan. Het moeilijkste bij vliegen is naar men mij zegt blijkbaar het opstijgen en het landen.
De analogie met een regering vormen zie ik niet. (Tenzij je natuurlijk denkt dat Leterme zijn werk erop zit eens hij een regering gevormd heeft.) Als er dan toch een analogie is dan wel deze: Leterme probeert zijn vliegtuig in de lucht te krijgen…de wielen raken de grond niet meer…eindelijk, boven de wolken…en nu op automatische piloot…we gaan stuntvliegen…een looping…een veilige vlucht…behouden vaart…ervaren stuurlui…(het gaat om luchtVAART)…en na 4 jaar de juiste richting te zijn uitgevlogen LANDEN we op onze bestemming en vragen we (aan de bevolking) of we mogen bijtanken om nog een paar jaar verder te kunnen vliegen.
Dus als Leterme eindelijk geland is, zijn er nieuwe verkiezingen (met een gesplitste kieskring B-H-V?)
zaterdag, november 17, 2007
SOS Joschka bis
Het vervolg. Hier legt Piet/Joschka mij het vuur aan de schenen met de traditionele vraag: "wat hebben we vandaag geleerd?"
vrijdag, november 16, 2007
SOS Piet? SOS Joschka!
Joschka is net als zijn papa een grote fan van SOS Piet. Zodra hij mij in de keuken bezig ziet komt hij als een volleerde "chef" uitleggen hoe alles moet.
Overigens is dit mijn eerste poging om via youtube te werken.
Hier alvast de URL: SOS Joschka
Overigens is dit mijn eerste poging om via youtube te werken.
Hier alvast de URL: SOS Joschka
vrijdag, november 09, 2007
Sterkte Saskia!
Gisteren werd Saskia geopereerd. Saskia is iemand die ik heb leren kennen in mijn studententijd. Ze maakte deel uit van de eerste VVS-kern die we sinds lang aan de VUB hadden kunnen oprichten. Ze was toen een spring in ’t veld, lief en een soms een tikkeltje naïef. Iemand die wat uit de toon kon vallen bij al die ‘serieuze’ linkse studenten. Ze schreef toen voor het studentenblad De Moeial. Ik had eigenlijk al lang geen contact meer met haar, maar ik heb haar in 2002 terugvonden toen ik (al googelende)op zoek was naar andere oude bekenden en zo op haar blog terecht kwam. Sindsdien lees ik haar blog regelmatig. Ik ken geen andere bloggers die zo leuk schrijven. Zelfs wie haar niet kent volgt graag haar avonturen. Het vreemde is (vond ik) dat ze, zelfs al is ze nu veertig nog altijd dezelfde is gebleven.
Saskia heeft al jaren kanker. Een kanker die nu blijkbaar opnieuw zijn lelijke kop bovensteekt en haar probeert te vellen. Ze moest gisteren onder het mes. Ik vond dat ik toch iets moest schrijven om haar veel sterkte te wensen.
Saskia heeft al jaren kanker. Een kanker die nu blijkbaar opnieuw zijn lelijke kop bovensteekt en haar probeert te vellen. Ze moest gisteren onder het mes. Ik vond dat ik toch iets moest schrijven om haar veel sterkte te wensen.
zaterdag, november 03, 2007
vrijdag, november 02, 2007
De herfstvakantie
Ze vliegt voorbij. Ik ben al de hele week met Joschka thuis. De week startte al niet erg denderend met een alweer verkouden Joschka. Hij is nu al bijna vier weken ononderbroken verkouden. Vooral de snotneus stopt niet met snotteren. Maandag en dinsdag zijn we dus maar binnen gebleven. De Duplo-toren afgebroken en er opnieuw een Duplo-kasteel van gemaakt. Hij begint nu toch al goed inzicht te krijgen in de plannetjes en de verschillende soorten blokjes. Dankzij de handleiding slaag ik er toch in om een relatief mooi bouwsel te maken.
Dankzij de digitale tv van telenet heeft hij ook al uren naar “Nick JR” kunnen kijken.
Woensdag zijn we naar het circus gaan kijken.Circus Malter op het Sint-Pietersplein. Joschka heeft er van genoten. Tijdens de pauze heeft hij zelfs een rondje op een paard mogen rijden. Hij mocht kiezen tussen een klein of een groot paard. Hij wou het liefst op “een groot paard” zitten. Je had hem moeten zien. Zo fier als een gieter.
Ik heb vooral de wilde dieren gemist. Geef toe een circus met honden, katten, geiten, ezels en paarden is toch een flauw afkooksel van de shows met olifanten, leeuwen, tijgers,…
Dat hebben we ook weer aan de groene softies te danken.
We hebben er toch van genoten. Na twee dagen geniet ik nog na…van de harde houten zittingen.
En dan het “hoogtepunt” van de week. Daniël Termont in de Slimste mens. Echt reclame voor Gent denk ik dan... De vuilenmoppentappende burgemeester. Ik hoop dat Gilbert Temmerman niet naar zijn tv zat te kijken. Ik kan mij zo voorstellen dat zijn al erg hoge “ergernisgraad” tot aan het maximumniveau zou gestegen zijn. Waarom willen politici zo krampachtig grappig zijn? Daniël is in feite een ernstig politicus die als schepen van de haven heel goed werk heeft geleverd. En dan komt hij op tv en slooft hij zich uit om een beeld neer te zetten van een politieker die enkel op café zit, vuile moppen tapt, enz… Ja hij kan wel een glas of meer drinken, moppen tappen, enz. Maar ik herinner mij hem toch ook als een hardwerkend iemand, die zijn dossiers goed kent en dus wel iets meer is dan die karikatuur die op tv werd vertoond.
Dankzij de digitale tv van telenet heeft hij ook al uren naar “Nick JR” kunnen kijken.
Woensdag zijn we naar het circus gaan kijken.Circus Malter op het Sint-Pietersplein. Joschka heeft er van genoten. Tijdens de pauze heeft hij zelfs een rondje op een paard mogen rijden. Hij mocht kiezen tussen een klein of een groot paard. Hij wou het liefst op “een groot paard” zitten. Je had hem moeten zien. Zo fier als een gieter.
Ik heb vooral de wilde dieren gemist. Geef toe een circus met honden, katten, geiten, ezels en paarden is toch een flauw afkooksel van de shows met olifanten, leeuwen, tijgers,…
Dat hebben we ook weer aan de groene softies te danken.
We hebben er toch van genoten. Na twee dagen geniet ik nog na…van de harde houten zittingen.
En dan het “hoogtepunt” van de week. Daniël Termont in de Slimste mens. Echt reclame voor Gent denk ik dan... De vuilenmoppentappende burgemeester. Ik hoop dat Gilbert Temmerman niet naar zijn tv zat te kijken. Ik kan mij zo voorstellen dat zijn al erg hoge “ergernisgraad” tot aan het maximumniveau zou gestegen zijn. Waarom willen politici zo krampachtig grappig zijn? Daniël is in feite een ernstig politicus die als schepen van de haven heel goed werk heeft geleverd. En dan komt hij op tv en slooft hij zich uit om een beeld neer te zetten van een politieker die enkel op café zit, vuile moppen tapt, enz… Ja hij kan wel een glas of meer drinken, moppen tappen, enz. Maar ik herinner mij hem toch ook als een hardwerkend iemand, die zijn dossiers goed kent en dus wel iets meer is dan die karikatuur die op tv werd vertoond.
zondag, oktober 28, 2007
Journalistieke blunders: VTM-nieuws 28/10/2007
Het is niet te geloven welk een potje de nieuwsredactie van VTM er nu weer van gemaakt heeft. Ze zijn er opnieuw (zie mijn bericht van 16/9/07) in geslaagd om een stuk geschiedenis te herschrijven. Wanneer het item geschreven zou zijn door iemand die naar school is gegaan zou je zelfs kunnen spreken van geschiedvervalsing. Maar ja, hoe kun je iets vervalsen als je er niets van kent?
Zowat iedereen die maar iets over de Spaanse burgeroorlog gelezen heeft weet dat er toen priesters en nonnen zijn vermoord door linkse milities (socialisten, communisten, anarchisten) die aan de kant van de Spaanse regering vochten.
Het Vaticaan heeft vandaag 498 onder hen zalig verklaard.
Mag ik u uitnodigen om hieronder een klein "VTM-kleurt-je-geschiedenis" citaatje te lezen dat ik rechtstreeks uit hun verslag overgenomen heb?
“De religieuzen hadden tijdens de Spaanse burgeroorlog felle kritiek op het fascistisch beleid van Franco. Ze werden vermoord door Franco’s troepen omdat ze opkwamen voor mensenrechten.”
In Amerikaanse rechtbankseries zouden ze nu zeggen: “I rest my case”.
Kan er nog iets aan toegevoegd worden???
Naar goede gewoonte verwijs ik graag naar journalistieke bronnen die wel hun geschiedenis kennen:
BBC News
Le Figaro
Zowat iedereen die maar iets over de Spaanse burgeroorlog gelezen heeft weet dat er toen priesters en nonnen zijn vermoord door linkse milities (socialisten, communisten, anarchisten) die aan de kant van de Spaanse regering vochten.
Het Vaticaan heeft vandaag 498 onder hen zalig verklaard.
Mag ik u uitnodigen om hieronder een klein "VTM-kleurt-je-geschiedenis" citaatje te lezen dat ik rechtstreeks uit hun verslag overgenomen heb?
“De religieuzen hadden tijdens de Spaanse burgeroorlog felle kritiek op het fascistisch beleid van Franco. Ze werden vermoord door Franco’s troepen omdat ze opkwamen voor mensenrechten.”
In Amerikaanse rechtbankseries zouden ze nu zeggen: “I rest my case”.
Kan er nog iets aan toegevoegd worden???
Naar goede gewoonte verwijs ik graag naar journalistieke bronnen die wel hun geschiedenis kennen:
BBC News
Le Figaro
woensdag, oktober 24, 2007
Plan B
Zoals ik al eerder schreef kreeg ik van Carolien het literaire debuut van Geert Mareels cadeau: Plan B.
Ik heb ervan genoten!
Natuurlijk ben ik door mijn jarenlange politieke activiteiten binnen de SP (voor de vermaledijde .a erbij kwam) niet echt een ‘maagdelijke’ lezer.
Ik heb toch een aantal dingen herkend: karaktertrekjes, onhebbelijkheden, smeuïge verhalen over ministers en kabinetten, enz.
Chapeau voor Geert zijn boek. De mengeling van ‘Wahrheit’ en ‘Dichtung’ maakte het uitermate aangenaam leesvoer. Wat is waar en wat is fantasie? Wat is waar en wat zou waar kunnen zijn? Dat zijn de vragen die me zijn bijgebleven.
De vervalsing van de verkiezingsuitslag (door het manipuleren) van de ‘internetkiezers’ om op die manier de ‘democratische’ partijen aan de macht te houden was goed gevonden. Het hele idee gaf mij wel een ongemakkelijk gevoel omdat ik op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 het gevoel kreeg (door het erg lang uitblijven van de Antwerpse uitslag) dat er misschien wel eens met de verkiezingsuitslag gefoefeld was. Ter herinnering het was de clash tussen Janssens en Dewinter en de uitslag bleef maar op zich wachten. Toen de uitslag er was bleek het Vlaams Blok te verliezen en Patrick J was de grote winnaar! Echt?!
Sindsdien ben ik zeer terughoudend geworden t.o.v. het elektronisch stemmen zoals dat nu in België gebeurt. Er is geen controle. Geen enkele kiezer weet effectief of zijn stem wel correct werd geregistreerd. Elektronisch stemmen zou enkel moeten kunnen indien de kiezer een uitprint krijgt van zijn uitgebrachte stem (en op die manier effectief ziet of zijn stem juist is geregistreerd) en die uitprint kan deponeren in een urne zodat nadien kan herteld worden!
Gevoelens na het lezen van het boek: ik heb goed gelachen en toch is er een wrange nasmaak. Hoe democratisch is onze samenleving nog? Hoeveel middelmaat (of is het ondermaatsheid) kan een land zich permitteren? Waar is het politieke idealisme?
Geert en ik zijn alle twee als studenten aan de RUG politiek actief geweest. Hij was wat linkser, ik was al een echte ‘sociaal-democraat’ of zoals een Amadees mij ooit in de ‘Krawietel’ toesnauwde: “Gij…gij zijt een agent van de burgerij” (en hij meende het!). Onze paden kruisten elkaar in wat toen nog VVS-SVB was (de Vereniging van Vlaamse Studenten – Studentenvakbeweging). We zijn nooit echt vrienden geweest maar we konden elkaar wel verdragen (denk ik). Enfin na de studies heeft Geert het licht gezien en is hij ook bij de SP gekomen en hij heeft er carrière gemaakt. Hij moet wel echt goed geweest zijn want je wordt en blijft niet zomaar kabinetschef, zeker niet van Luc Van den Bossche. Dat hij door de partij bij het oud vuil is gezet illustreert op een bijzonder griezelige manier hoe slordig (en totaal gevoelloos) er in de SP en nu SP.a soms met mensen wordt omgegaan. Er zijn teveel mensen die (ik ken) die verdwenen zijn uit de politiek. (Daan Schalk, René Vermeir, enz…) Er zijn vooral teveel waardevolle (en idealistische) mensen verdwenen. Hoe komt dat? De partij stelt zich die vraag niet en kijkt niet om. “Voorwaarts en vooral vergeten wat achter ons ligt” (vrij naar Hanns Eisler en Bertolt Brecht, het origineel plakt onderaan)
Enfin, ’t is een goed boek, maar niet echt een aanrader voor wie overweegt om in de politiek te stappen…
Het solidariteitslied
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Alle volkeren van de aarde
strijdt nu samen zij aan zij
neem de macht dan zelf in handen
in de nieuwe maatschappij
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Kapitaal en onderdrukkers
zien onze verdeeldheid graag
en zolang wij ons nog bukken
komt geen eind aan deze plaag.
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Proletariers aller landen
verenig je en vecht je vrij
met je grote regimenten
breek je elke heerschappij.
Voorwaarts en niet vergeten
maar de vraag heel konkreet gesteld
bij honger en bij eten
alle straten onze straten
heel de aarde onze aarde
Voor de puristen de originele versie:
Solidaritätslied
Vorwärts, und nicht vergessen,
worin uns´re Stärke besteht!
Beim Hungern und beim Essen,
vorwärts, nie vergessen, die Solidarität!
Auf, ihr Völker dieser Erde, einigt euch in diesem Sinn.
Dass sie jetzt die eure werde und die große Näherin.
Vorwärts, und nicht …
Schwarzer, Weißer, Brauner, Gelber! Endet ihre Schlächtereien!
Reden erst die Völker selber, werden sie schnell einig sein.
Vorwärts, und nicht …
Wollen wir es schnell erreichen, brauchen wir noch dich und dich.
Wer im Stich lässt seinesgleichen, lässt ja nur sich selbst im Stich.
Vorwärts, und nicht …
Uns´re Herrn, wer sie auch seien, sehen uns´re Zwietracht gern.
Denn solang sie uns entzweien, bleiben sie doch uns´re Herrn.
Vorwärts, und nicht …
Proletarier aller Länder, einigt euch und ihr seid frei!
Eure großen Regimenter brechen jede Tyrannei!
Vorwärts, und nie vergessen
Und die Frage konkret gestellt.
Beim Hungern und beim Essen:
Wessen Morgen ist der Morgen? Wessen Welt ist die Welt?
Ik heb ervan genoten!
Natuurlijk ben ik door mijn jarenlange politieke activiteiten binnen de SP (voor de vermaledijde .a erbij kwam) niet echt een ‘maagdelijke’ lezer.
Ik heb toch een aantal dingen herkend: karaktertrekjes, onhebbelijkheden, smeuïge verhalen over ministers en kabinetten, enz.
Chapeau voor Geert zijn boek. De mengeling van ‘Wahrheit’ en ‘Dichtung’ maakte het uitermate aangenaam leesvoer. Wat is waar en wat is fantasie? Wat is waar en wat zou waar kunnen zijn? Dat zijn de vragen die me zijn bijgebleven.
De vervalsing van de verkiezingsuitslag (door het manipuleren) van de ‘internetkiezers’ om op die manier de ‘democratische’ partijen aan de macht te houden was goed gevonden. Het hele idee gaf mij wel een ongemakkelijk gevoel omdat ik op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 het gevoel kreeg (door het erg lang uitblijven van de Antwerpse uitslag) dat er misschien wel eens met de verkiezingsuitslag gefoefeld was. Ter herinnering het was de clash tussen Janssens en Dewinter en de uitslag bleef maar op zich wachten. Toen de uitslag er was bleek het Vlaams Blok te verliezen en Patrick J was de grote winnaar! Echt?!
Sindsdien ben ik zeer terughoudend geworden t.o.v. het elektronisch stemmen zoals dat nu in België gebeurt. Er is geen controle. Geen enkele kiezer weet effectief of zijn stem wel correct werd geregistreerd. Elektronisch stemmen zou enkel moeten kunnen indien de kiezer een uitprint krijgt van zijn uitgebrachte stem (en op die manier effectief ziet of zijn stem juist is geregistreerd) en die uitprint kan deponeren in een urne zodat nadien kan herteld worden!
Gevoelens na het lezen van het boek: ik heb goed gelachen en toch is er een wrange nasmaak. Hoe democratisch is onze samenleving nog? Hoeveel middelmaat (of is het ondermaatsheid) kan een land zich permitteren? Waar is het politieke idealisme?
Geert en ik zijn alle twee als studenten aan de RUG politiek actief geweest. Hij was wat linkser, ik was al een echte ‘sociaal-democraat’ of zoals een Amadees mij ooit in de ‘Krawietel’ toesnauwde: “Gij…gij zijt een agent van de burgerij” (en hij meende het!). Onze paden kruisten elkaar in wat toen nog VVS-SVB was (de Vereniging van Vlaamse Studenten – Studentenvakbeweging). We zijn nooit echt vrienden geweest maar we konden elkaar wel verdragen (denk ik). Enfin na de studies heeft Geert het licht gezien en is hij ook bij de SP gekomen en hij heeft er carrière gemaakt. Hij moet wel echt goed geweest zijn want je wordt en blijft niet zomaar kabinetschef, zeker niet van Luc Van den Bossche. Dat hij door de partij bij het oud vuil is gezet illustreert op een bijzonder griezelige manier hoe slordig (en totaal gevoelloos) er in de SP en nu SP.a soms met mensen wordt omgegaan. Er zijn teveel mensen die (ik ken) die verdwenen zijn uit de politiek. (Daan Schalk, René Vermeir, enz…) Er zijn vooral teveel waardevolle (en idealistische) mensen verdwenen. Hoe komt dat? De partij stelt zich die vraag niet en kijkt niet om. “Voorwaarts en vooral vergeten wat achter ons ligt” (vrij naar Hanns Eisler en Bertolt Brecht, het origineel plakt onderaan)
Enfin, ’t is een goed boek, maar niet echt een aanrader voor wie overweegt om in de politiek te stappen…
Het solidariteitslied
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Alle volkeren van de aarde
strijdt nu samen zij aan zij
neem de macht dan zelf in handen
in de nieuwe maatschappij
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Kapitaal en onderdrukkers
zien onze verdeeldheid graag
en zolang wij ons nog bukken
komt geen eind aan deze plaag.
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Proletariers aller landen
verenig je en vecht je vrij
met je grote regimenten
breek je elke heerschappij.
Voorwaarts en niet vergeten
maar de vraag heel konkreet gesteld
bij honger en bij eten
alle straten onze straten
heel de aarde onze aarde
Voor de puristen de originele versie:
Solidaritätslied
Vorwärts, und nicht vergessen,
worin uns´re Stärke besteht!
Beim Hungern und beim Essen,
vorwärts, nie vergessen, die Solidarität!
Auf, ihr Völker dieser Erde, einigt euch in diesem Sinn.
Dass sie jetzt die eure werde und die große Näherin.
Vorwärts, und nicht …
Schwarzer, Weißer, Brauner, Gelber! Endet ihre Schlächtereien!
Reden erst die Völker selber, werden sie schnell einig sein.
Vorwärts, und nicht …
Wollen wir es schnell erreichen, brauchen wir noch dich und dich.
Wer im Stich lässt seinesgleichen, lässt ja nur sich selbst im Stich.
Vorwärts, und nicht …
Uns´re Herrn, wer sie auch seien, sehen uns´re Zwietracht gern.
Denn solang sie uns entzweien, bleiben sie doch uns´re Herrn.
Vorwärts, und nicht …
Proletarier aller Länder, einigt euch und ihr seid frei!
Eure großen Regimenter brechen jede Tyrannei!
Vorwärts, und nie vergessen
Und die Frage konkret gestellt.
Beim Hungern und beim Essen:
Wessen Morgen ist der Morgen? Wessen Welt ist die Welt?
donderdag, oktober 04, 2007
44
Vandaag 44 geworden. Wat is het een heerlijke luxe om ouder te mogen worden! De hoeveelheid schuilwijn belet mij om veel meer te schrijven! 't Iw dus schuimwijn... Enfin binnenkort meer. 'k Ben gisterenavond nog beginnen lezen in mijn cadeau. 'Plan B' het debuut van Geert Mareels. Proficiat Geert. Ik ben in één ruk tot p. 64 doorgegaan. Amaai. Knap en onluisterend en soms al te zeer herkenbaar. Meer commentaar als het uit is. (Als ik durf...)
zaterdag, september 29, 2007
Drama en mirakel
Gisteren trouwde Caroliens nichtje Kim met Kristof op het stadhuis van Aalst. Voor vandaag was het kerkelijk huwelijk en een groot feest gepland. Een stom ongeval heeft er echter anders over beslist. Na de trouw was er een kleine receptie op hun appartement. Bij het opkuisen heeft Kristof (door een onverhoedse beweging)zijn evenwicht verloren en is hij, over de balustrade van het terras, drie verdiepingen lager gevallen. Als bij wonder heeft hij dit overleefd (een zware hersenschudding, gebroken neus en schouder en heel veel pijn)en zal hij er wellicht geen blijvende letsels aan overhouden. Hopelijk geneest hij volledig en snel en zal het hele voorval enkel nog een nare herinnering zijn.
dinsdag, september 25, 2007
Journalistieke blunders: VRT-journaal 25/9/07
Dat ik geen hoge dunk heb van wat zich in Vlaanderen journalist durft noemen zal wel al opgevallen zijn. Vanavond was het weer raak op het VRT-journaal. Het was de journalist opgevallen dat die domme George W. Bush het in zijn toespraak (tijdens de openingszitting van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties) steeds had over “Burma” en niet over Myanmar. Volgens diezelfde “journalist” gebruikte Bush de koloniale naam van Myanmar.
Tja, journalisten, zijn ze ooit naar school geweest? Hebben ze ooit geleerd om zichzelf eens een kritische vraag te stellen. Zou het niet kunnen dat Myanmar in de Angelsaksische wereld nog steeds “Burma” wordt genoemd? Zoals men in de francofone wereld nog altijd over “la Birmanie” spreekt? Maar ja, om dat te weten moet men naar een school gegaan zijn. Had de journalist de ouderwetse school bezocht waar nog kennis werd overgedragen dan had hij dit misschien wel geweten. Had de journalist de moderne school bezocht waar men vaardigheden leert dan zou de journalist dit eventjes zijn gaan opzoeken.
Wist u trouwens dat het net de verfoeide militaire junta was die in 1989 Birma herdoopte tot Myanmar? Het gebruik van de naam “Burma” zou dus ook doordacht politiek taalgebruik kunnen zijn tegen de junta…
Een link met interessante informatie: http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/asia-pacific/country_profiles/1300082.stmen kijk eens naar de info bij het jaar 1989.
Tja, journalisten, zijn ze ooit naar school geweest? Hebben ze ooit geleerd om zichzelf eens een kritische vraag te stellen. Zou het niet kunnen dat Myanmar in de Angelsaksische wereld nog steeds “Burma” wordt genoemd? Zoals men in de francofone wereld nog altijd over “la Birmanie” spreekt? Maar ja, om dat te weten moet men naar een school gegaan zijn. Had de journalist de ouderwetse school bezocht waar nog kennis werd overgedragen dan had hij dit misschien wel geweten. Had de journalist de moderne school bezocht waar men vaardigheden leert dan zou de journalist dit eventjes zijn gaan opzoeken.
Wist u trouwens dat het net de verfoeide militaire junta was die in 1989 Birma herdoopte tot Myanmar? Het gebruik van de naam “Burma” zou dus ook doordacht politiek taalgebruik kunnen zijn tegen de junta…
Een link met interessante informatie: http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/asia-pacific/country_profiles/1300082.stmen kijk eens naar de info bij het jaar 1989.
zondag, september 16, 2007
Het Fort van Breendonk en het VTM-nieuws
Breendonk is voor mij het dorp waar mijn vader vandaan komt, waar mijn grootouders leefden en waar nu nog altijd twee tantes wonen.
Voor de meeste Vlamingen/Belgen is Breendonk evenwel synoniem van het infame “Fort van Breendonk”
Het Fort van Breendonk was oorspronkelijk een Belgische militaire vestiging, gebouwd tussen 1909 en 1914, dat deel uit maakte van de fortengordel rond Antwerpen.
Tijdens de tweede wereldoorlog werd het Fort berucht als gevangenenkamp van de Nazi’s. Joden werden er verzameld vooraleer ze op transport werden gezet en politieke gevangenen werden er opgesloten en gefolterd.
Welnu voor het VTM-journaal (van vandaag 19 uur) is het fort “symbool van de repressie”. Voilà, alweer een bericht met als label “journalistieke blunders”.
Wat zijn de mogelijke verklaringen voor de uitspraak op het nieuws?
1. de journalist is dom;
2. de journalist heeft geen historische achtergrond;
3. de journalist heeft een “zwarte” achtergrond en kent het fort alleen als de plaats waar na de oorlog collaborateurs werden gevangen gezet (en soms ook wel werden mishandeld);
4. de journalist is lui en klets er maar op los;
5. de journalist is…vul zelf maar verder aan
Ter info: Fort van Breendonk
Voor de meeste Vlamingen/Belgen is Breendonk evenwel synoniem van het infame “Fort van Breendonk”
Het Fort van Breendonk was oorspronkelijk een Belgische militaire vestiging, gebouwd tussen 1909 en 1914, dat deel uit maakte van de fortengordel rond Antwerpen.
Tijdens de tweede wereldoorlog werd het Fort berucht als gevangenenkamp van de Nazi’s. Joden werden er verzameld vooraleer ze op transport werden gezet en politieke gevangenen werden er opgesloten en gefolterd.
Welnu voor het VTM-journaal (van vandaag 19 uur) is het fort “symbool van de repressie”. Voilà, alweer een bericht met als label “journalistieke blunders”.
Wat zijn de mogelijke verklaringen voor de uitspraak op het nieuws?
1. de journalist is dom;
2. de journalist heeft geen historische achtergrond;
3. de journalist heeft een “zwarte” achtergrond en kent het fort alleen als de plaats waar na de oorlog collaborateurs werden gevangen gezet (en soms ook wel werden mishandeld);
4. de journalist is lui en klets er maar op los;
5. de journalist is…vul zelf maar verder aan
Ter info: Fort van Breendonk
zaterdag, september 15, 2007
Weg met Gennez? Leve De Bruyn? Leve Vonk?
Kan Stefan Meeus oprechte sympathie koesteren voor Erik De Bruyn?
Wie de petite histoire van de Vonk kent en mijn rol bij hun ondergang in de SP van Oostende zal hierop enkel neen kunnen antwoorden. Een woordje uitleg.
Vonk was een Trotskistische sekte die zich volledig volgens de theorie van het ‘entrisme’ een weg probeerde te banen in wat toen nog de SP heette. De Vonk stond vooral sterk binnen de Jongsocialisten (hoe onbeduidend de JS toen ook was) maar vooral ook binnen de partijafdeling Oostende. Ook in Antwerpen, Aalst, Dendermonde en Gent liepen er Vonkisten rond.
Ik woonde zelf in Oostende en was in 1981 lid geworden van de Jongsocialisten. Ik moet toegeven dat er bij de Vonkisten sympathieke gasten waren, maar…
Ernstig over politiek spreken ging niet want voor de mannen van Vonk was alles eenvoudig. De revolutie zou alle problemen oplossen en nadien gingen de arbeiders gelukkig zijn want ze zouden gratis brood, melk en suiker krijgen!!
Ik (en ik niet alleen) werd er wat moedeloos van. In 1990 (of 91) heb ik besloten om een dossier aan te leggen over de Vonk. Heel wat oprechte partijleden vonden dat de Vonkisten goede militanten waren en dat we ze dus maar moesten laten begaan. Ook Dirk Van der Maelen dacht er toen zo over.
In eerste instantie werd ik er zeker niet populairder door. In Vlaanderen (of het nu bij de SP is of bij de Duivenbond) heeft men het niet graag dat men in stinkende potjes begint te roeren. Ik heb echter doorgezet ( in overleg o.a. met de toenmalige ‘JS-kopstukken’ René Vermeir en Pascal Smet) en ik heb een boekje geschreven over “Vonk”.
In dat boekje probeerde ik aan te tonen dat Vonk niet zomaar een tendens was maar een afdeling van een andere partij, een trotskistische sekte die totaal niet thuishoorde in een democratisch socialistische partij als de SP.
In Oostende was de politieke situatie binnen de SP nogal verziekt. Alfons Laridon zwaaide de plak (met als enig programmapunt de verdediging van het officieel neutraal onderwijs en tegen de “kaloten”) er was een groep rond de vernieuwer Dirk Van de Pitte (waar ik zelf bij hoorde) en dan waren er de Vonkisten die vooral dankzij de aanwezigheid van Yves Miroir (zoon van een SP-schepen) konden rekenen op brede sympathie. Enfin ik ga hier de geschiedenis van het einde van Vonk in Oostende niet uit de doeken doen. Dirk stierf in 1988 en het zag er naar uit dat Laridon wel eens de duimen zou moeten leggen tegen Miroir. De situatie werd stilaan onhoudbaar en de nationale partijleiding wou ingrijpen.
Mijn dossier over de Vonk was wel zo goed (of zo bruikbaar) dat de toenmalige partijtop Willy Claes en Frank Vandenbroucke er gretig uit hebben geciteerd toen ze de afdeling Oostende hebben opgedoekt om zo de baan te ruimen voor Johan Vande Lanotte.
De Vonk was in Oostende zo sterk dat de nationale partijleiding de afdeling heeft ontbonden, nadien opnieuw opgericht maar dan wel zonder de Vonkisten lid te laten worden. Sommige Vonkisten hebben toen eieren voor hun geld gekozen en hebben hun ‘revolutionaire idealen’ laten varen. Sommigen hebben het ondertussen ver geschopt (het is hen gegund).
En kijk vandaag is de Vonk terug. Erik De Bruyn, Antwerpse Vonkist in de jaren ’80, doet een gooi naar het voorzitterschap. En hij is goed bezig. Nu ja, iedereen zou het wellicht goed doen tegen de kandidaat van het establishment. De brave SPA-militant laat zich misschien wat vangen aan het gauchisme van De Bruyn, maar ik denk dat men vooral stemt tegen een bepaalde stijl van partijbestuur.
Johan Vande Lanotte, die ik uitermate waardeer, zegt dat de verkiezingen door zijn schuld verloren zijn (wat natuurlijk onzin is) en zegt een stap opzij te zetten. In één adem zegt de man die net uitlegt dat door zijn verkeerde aanpak en inzichten de SPA verliest, hij wel het inzicht heeft om de nieuwe voorzitter en fractieleider aan te duiden. Voor een verstandige man, voor een politiek gewiekst man, is dit onbegrijpelijk. Ofwel is het zo sluw dat ik het nog niet begrijp…
En dan schuift hij Caroline Gennez naar voor. Een jonge vrouw, die een groot probleem heeft als ze op tv komt (in het echt ook wel maar da’s tegenwoordig niet zo belangrijk). Ze komt zo verschrikkelijk arrogant over. Nu hebben wel meer SP-voorzitters een zekere arrogantie tentoongespreid. Maar het gaat haar niet af. Misschien aanvaarden we het minder dat een jonge vrouw arrogant is. Van Louis Tobback verwachtten we het. Zelfs in die mate dat we ongelukkig waren als hij zich inhield (wat hij gelukkig niet vaak deed).
Wat nu?
Is er nog tijd om een derde kandidaat in stelling te brengen? Ik vrees ervoor. Ofwel kan Gennez zich om ‘gezondheidsredenen’ terugtrekken.
Wat doe ik nu zelf? Toch stemmen op de door onze strot geramde kandidaat van de top of rebels zijn en stemmen voor een sekte-lid (of ex-sektelid?).
Het feit dat ik twijfel is al erg genoeg.
Ik kan natuurlijk ook gewoon niet stemmen of wat commentaar toevoegen aan de stembrief…
*Entrisme: in de franse wikipedia staat er een goede uitleg
*Ja, Vonk bestaat nog: http://www.vonk.org/
Wie de petite histoire van de Vonk kent en mijn rol bij hun ondergang in de SP van Oostende zal hierop enkel neen kunnen antwoorden. Een woordje uitleg.
Vonk was een Trotskistische sekte die zich volledig volgens de theorie van het ‘entrisme’ een weg probeerde te banen in wat toen nog de SP heette. De Vonk stond vooral sterk binnen de Jongsocialisten (hoe onbeduidend de JS toen ook was) maar vooral ook binnen de partijafdeling Oostende. Ook in Antwerpen, Aalst, Dendermonde en Gent liepen er Vonkisten rond.
Ik woonde zelf in Oostende en was in 1981 lid geworden van de Jongsocialisten. Ik moet toegeven dat er bij de Vonkisten sympathieke gasten waren, maar…
Ernstig over politiek spreken ging niet want voor de mannen van Vonk was alles eenvoudig. De revolutie zou alle problemen oplossen en nadien gingen de arbeiders gelukkig zijn want ze zouden gratis brood, melk en suiker krijgen!!
Ik (en ik niet alleen) werd er wat moedeloos van. In 1990 (of 91) heb ik besloten om een dossier aan te leggen over de Vonk. Heel wat oprechte partijleden vonden dat de Vonkisten goede militanten waren en dat we ze dus maar moesten laten begaan. Ook Dirk Van der Maelen dacht er toen zo over.
In eerste instantie werd ik er zeker niet populairder door. In Vlaanderen (of het nu bij de SP is of bij de Duivenbond) heeft men het niet graag dat men in stinkende potjes begint te roeren. Ik heb echter doorgezet ( in overleg o.a. met de toenmalige ‘JS-kopstukken’ René Vermeir en Pascal Smet) en ik heb een boekje geschreven over “Vonk”.
In dat boekje probeerde ik aan te tonen dat Vonk niet zomaar een tendens was maar een afdeling van een andere partij, een trotskistische sekte die totaal niet thuishoorde in een democratisch socialistische partij als de SP.
In Oostende was de politieke situatie binnen de SP nogal verziekt. Alfons Laridon zwaaide de plak (met als enig programmapunt de verdediging van het officieel neutraal onderwijs en tegen de “kaloten”) er was een groep rond de vernieuwer Dirk Van de Pitte (waar ik zelf bij hoorde) en dan waren er de Vonkisten die vooral dankzij de aanwezigheid van Yves Miroir (zoon van een SP-schepen) konden rekenen op brede sympathie. Enfin ik ga hier de geschiedenis van het einde van Vonk in Oostende niet uit de doeken doen. Dirk stierf in 1988 en het zag er naar uit dat Laridon wel eens de duimen zou moeten leggen tegen Miroir. De situatie werd stilaan onhoudbaar en de nationale partijleiding wou ingrijpen.
Mijn dossier over de Vonk was wel zo goed (of zo bruikbaar) dat de toenmalige partijtop Willy Claes en Frank Vandenbroucke er gretig uit hebben geciteerd toen ze de afdeling Oostende hebben opgedoekt om zo de baan te ruimen voor Johan Vande Lanotte.
De Vonk was in Oostende zo sterk dat de nationale partijleiding de afdeling heeft ontbonden, nadien opnieuw opgericht maar dan wel zonder de Vonkisten lid te laten worden. Sommige Vonkisten hebben toen eieren voor hun geld gekozen en hebben hun ‘revolutionaire idealen’ laten varen. Sommigen hebben het ondertussen ver geschopt (het is hen gegund).
En kijk vandaag is de Vonk terug. Erik De Bruyn, Antwerpse Vonkist in de jaren ’80, doet een gooi naar het voorzitterschap. En hij is goed bezig. Nu ja, iedereen zou het wellicht goed doen tegen de kandidaat van het establishment. De brave SPA-militant laat zich misschien wat vangen aan het gauchisme van De Bruyn, maar ik denk dat men vooral stemt tegen een bepaalde stijl van partijbestuur.
Johan Vande Lanotte, die ik uitermate waardeer, zegt dat de verkiezingen door zijn schuld verloren zijn (wat natuurlijk onzin is) en zegt een stap opzij te zetten. In één adem zegt de man die net uitlegt dat door zijn verkeerde aanpak en inzichten de SPA verliest, hij wel het inzicht heeft om de nieuwe voorzitter en fractieleider aan te duiden. Voor een verstandige man, voor een politiek gewiekst man, is dit onbegrijpelijk. Ofwel is het zo sluw dat ik het nog niet begrijp…
En dan schuift hij Caroline Gennez naar voor. Een jonge vrouw, die een groot probleem heeft als ze op tv komt (in het echt ook wel maar da’s tegenwoordig niet zo belangrijk). Ze komt zo verschrikkelijk arrogant over. Nu hebben wel meer SP-voorzitters een zekere arrogantie tentoongespreid. Maar het gaat haar niet af. Misschien aanvaarden we het minder dat een jonge vrouw arrogant is. Van Louis Tobback verwachtten we het. Zelfs in die mate dat we ongelukkig waren als hij zich inhield (wat hij gelukkig niet vaak deed).
Wat nu?
Is er nog tijd om een derde kandidaat in stelling te brengen? Ik vrees ervoor. Ofwel kan Gennez zich om ‘gezondheidsredenen’ terugtrekken.
Wat doe ik nu zelf? Toch stemmen op de door onze strot geramde kandidaat van de top of rebels zijn en stemmen voor een sekte-lid (of ex-sektelid?).
Het feit dat ik twijfel is al erg genoeg.
Ik kan natuurlijk ook gewoon niet stemmen of wat commentaar toevoegen aan de stembrief…
*Entrisme: in de franse wikipedia staat er een goede uitleg
*Ja, Vonk bestaat nog: http://www.vonk.org/
vrijdag, september 14, 2007
vrijdag, september 07, 2007
Waar zijn de perscommentaren heen?
Radio 1. Vroeger een redelijk degelijke zender. En nu? Het begon enkele jaren terug toen “Aktueel” werd afgeschaft. Waarschijnlijk was 20 à 25 minuten aaneensluitend ernstige berichtgeving te veel ernst op een te korte periode. Als ik er over nadenk is dat echt wel de ziekte van de VRT. De zevende dag was/is ook al zo’n onnozel programma. Alles moet (na programma’s als ‘Confrontatie’ en ‘Ieder zijn waarheid’) luchtig en licht zijn. Dus twee minuten ernstig gesprek, vijf keer onderbroken door de journalist (sic) van dienst die persé zijn/haar mening moet ventileren. Dan snel een muziekje, nog even vragen wat Rik Torfs of Marc Reynebeau ervan vinden en dan alweer over naar een ander luchtig gesprekje.
Vroeger keken we op zondag regelmatig naar “Buitenhof” een politiek programma op de Nederlandse tv. Kijk eerst naar de zevende dag en zap dan om 12.05 uur naar Nederland 3 en zie het verschil tussen een programma voor randdebielen en een programma voor mensen met een beetje verstand.
En sinds deze week laten ze op radio 1 nu het overzicht van de krantencommentaren vallen. ’t Was wellicht te zwaar, zo vroeg op de ochtend. Maar nu is het tenminste hip en jeugdig. Nu komt een journalist (sic) vertellen wat hij in De Morgen gelezen heeft (er bestaat maar één kwaliteitskrant op de VRT-redactie) en daar mag dan een journaliste (sic) wat kirrend en onnozel lachend op reageren. Het is Radio 1ste kan (1ste Ba?) sinds mei 68, of is het de sketch van de “100-dagen” die we tot in den treure herhalen. Want onze humor is sinds de puberteit blijven stilstaan. Gedaan dus met wat Erik Donckier in het ‘Belangske’ schrijft of de oprispingen van Van Der Kelen en van de Tijd zullen we allicht niets meer horen.
Moest er nog even een politiek correcte stroomlijning komen, of is het enkel de drang om hip te zijn? Nog even en zowat de helft van onze bevolking is vergrijsd (ik ben zelf ook al aardig aan ’t vergrijzen) en dus gaan we radio en televisie maken die swingt, snel, vlot, jong maar vooral zo licht is.
Vroeger keken we op zondag regelmatig naar “Buitenhof” een politiek programma op de Nederlandse tv. Kijk eerst naar de zevende dag en zap dan om 12.05 uur naar Nederland 3 en zie het verschil tussen een programma voor randdebielen en een programma voor mensen met een beetje verstand.
En sinds deze week laten ze op radio 1 nu het overzicht van de krantencommentaren vallen. ’t Was wellicht te zwaar, zo vroeg op de ochtend. Maar nu is het tenminste hip en jeugdig. Nu komt een journalist (sic) vertellen wat hij in De Morgen gelezen heeft (er bestaat maar één kwaliteitskrant op de VRT-redactie) en daar mag dan een journaliste (sic) wat kirrend en onnozel lachend op reageren. Het is Radio 1ste kan (1ste Ba?) sinds mei 68, of is het de sketch van de “100-dagen” die we tot in den treure herhalen. Want onze humor is sinds de puberteit blijven stilstaan. Gedaan dus met wat Erik Donckier in het ‘Belangske’ schrijft of de oprispingen van Van Der Kelen en van de Tijd zullen we allicht niets meer horen.
Moest er nog even een politiek correcte stroomlijning komen, of is het enkel de drang om hip te zijn? Nog even en zowat de helft van onze bevolking is vergrijsd (ik ben zelf ook al aardig aan ’t vergrijzen) en dus gaan we radio en televisie maken die swingt, snel, vlot, jong maar vooral zo licht is.
’t Is weer voorbij…
Wat is er voorbij? Ik had toch minstens verwacht dat de zogenaamde opwarming van de aarde voor warme, zonnige zomers zou zorgen. Vergeet het maar. Enfin, ik heb het wachten op een mooie nazomer opgegeven en op ditzelfde ogenblik loopt ons zwembad leeg.
vrijdag, augustus 03, 2007
Zwembad...
Omdat Joschka op reis zo graag in het zwembad ploeterde en steeds meer vertrouwd raakte met het water hebben we vorige week een intex-zwembadje besteld bij Collishop. Maandag heb ik het bad opgezet en gevuld met water (+6000 liter). Dat wordt de volgende 6 maanden minder douchen ter compensatie...
Het badje moest op een effen (waterpas) ondergrond staan. Da's niet evident met een "geaccidenteerd" gazon als het onze. Uiteindelijk is er een verschil van 2 cm hoogte tussen de twee tegenoverliggende kanten van het ronde bad...
Enfin tegen de avond was het bad gevuld en kon ik er chloor in doen.
Tot mijn verrassing had het water een temperatuur van 20°. Dat leek mij nog behoorlijk veel na enkele duizenden liters leidingwater.
Dinsdag hebben Joschka en ik onze eerste duik genomen. Koud maar echt zalig plezant. Carolien heeft nog een dag langer gewacht om het uit te proberen. Ze is ook helemaal overtuigd.
Het badje moest op een effen (waterpas) ondergrond staan. Da's niet evident met een "geaccidenteerd" gazon als het onze. Uiteindelijk is er een verschil van 2 cm hoogte tussen de twee tegenoverliggende kanten van het ronde bad...
Enfin tegen de avond was het bad gevuld en kon ik er chloor in doen.
Tot mijn verrassing had het water een temperatuur van 20°. Dat leek mij nog behoorlijk veel na enkele duizenden liters leidingwater.
Dinsdag hebben Joschka en ik onze eerste duik genomen. Koud maar echt zalig plezant. Carolien heeft nog een dag langer gewacht om het uit te proberen. Ze is ook helemaal overtuigd.
maandag, juli 23, 2007
Terug thuis: reisverslag.
3 juli 2007
’t Is 12 uur, en het ontbijt (croissants natuurlijk) is pas achter de rug. Joschka is aan het schilderen. Het is zo een prentje met nummertjes en overeenkomende kleurtjes. Het lukt hem al erg aardig.
Na het verjaardagsfeestje, vrijdagnamiddag, van Thomas (uit Joschka’s school) en van Annick en Laura (Caroliens schoonzus en nichtje), vrijdagavond en van Jano (alweer van Joschka’s school) op zaterdagnamiddag, konden we niet echt superfris aan de reis beginnen.
Zondagmorgen om 9.45 uur zaten de koffers in de auto, hingen de fietsen aan het nieuwe fietsrek (Saris) en zat de rest van de familie in de auto op weg naar Grayan et l’Hopital. De reis verliep zonder noemenswaardige problemen. De fietsen bleven mooi op hun plaats (na stop 1 en 2 moest alles nog wel eens vastgesjord worden).
Joschka meende al de zee te ontwaren “ik zie de zee al” van in de buurt van Parijs. De rest van de reis bleef hij zijn rustige zelf. Een paar keer vroeg hij wel of “het nog ver” was en dat was een primeur voor ons. Ik herinner mij uit mijn kinderjaren dat ik zelf zowat voortdurend deze vraag herhaalde.
Oh ja, in de rubriek ‘aparte bedrijfsnamen’ wil ik u deze niet onthouden die we onderweg zagen “OR BRUN, engrais naturels” … Na het zwarte goud, het bruine goud!
In Royan moesten we amper een kwartiertje wachten voor we op de overzet konden, de zogenaamde “bac”. Een stevige wind zorgde voor wat deining, wat bij mij een klassiek dronken gevoel veroorzaakt, Carolien op haar tanden deed bijten van de misselijkheid, en Joschka vrolijk genoot van het ‘rollen en stampen’ van het schip.
Rond 20.30 uur waren we op onze bestemming. We blijven hier drie weken in een erg leuke chalet. ’t Is altijd een beetje afwachten hoe we gehuisvest zullen worden, maar het valt enorm mee. Een vrijstaande chalet met een ruim terras en ligzetels, een buitendouche met koud en warm!!! water (zalig bij de terugkeer van het strand).
Het strand is vlakbij (zowat 50 m. in vogelvlucht, volgens Joschka 60 m.), we horen de oceaan. Binnen is het ook erg ruim. De chalet Aquitaine is bedoeld voor 5 personen dus met drie valt het erg goed mee. Voor de eerste keer op reis hebben we een keuken met vaatwasser. Wat een zalige luxe. De keuken is goed uitgerust: een elektrisch fornuis met vier bekkens, een oven (gisterenavond heb ik al een schotel macaroni met kaas en hesp gegratineerd), een microgolfoven, koffiezet, enz. Kortom de luxe van thuis. En er is televisie met weliswaar enkel wat Franse zenders, maar zo moeten we geen enkele avond PPDA (Patrick Poivre d’Arvor) of Claire Chazal missen op het nieuws van TF1 en kunnen we de météo zien.
Met de météo wil ik afsluiten. Ik zit binnen aan de keukentafel op een plastieken tafelkleed (zoals vroeger bij Bobonne) dit te schrijven. Buiten waait de wind maar is het gestopt met regenen. Gisteren was het ook al een wisselvallige dag. Het was wel goed genoeg om in de namiddag naar het strand te gaan.
Het zal blijkbaar nog een dag of twee duren voor het echt beter wordt. Ondertussen amuseren we ons want we zijn samen op reis en we genieten, zelfs van de wind en de regen!
4 juli
21.20 uur, de vaatwas draait! Vandaag scheen de zon, een waterzonnetje met in de namiddag een temperatuur van zowat 21°. Vreemd hoe mensen temperatuur op een verschillende manier ervaren. Sommigen fietsten vanmorgen zowat naakt naar de bakker, anderen met een warme trui. Het zou natuurlijk kunnen dat de naakten fanatiek geloven dat het warm weer is als de zon schijnt…
Hoe dan ook, het was ideaal voor een uitstap (met de auto, voor de fiets is het regenrisico te groot).
Met de groene gids van Michelin trokken we naar de Pointe de Grave, het meest noordelijke punt van de Médoc. Veel valt er niet te zien. In 1917 zijn de Amerikanen hier blijkbaar geland. Een monument om hieraan te herinneren werd door de Duitsers in ‘42 opgeblazen. Zo kennen we ze de Moffen! Er staat ondertussen een nieuw wat onderkomen monument. Zo kennen we ze de Fransen. Een ander gedenkteken herinnerde aan een Britse commandoactie uit 1942. Twee Britse mariniers werden door de Duitsers onderschept en na vruchteloze ondervragingen ‘vie hev veejs of meekin joe took’ geëxecuteerd. Wat natuurlijk een flagrante overtreding is van de conventie van Genève. Ik val in herhaling maar toch: zo kennen we ze de Moffen. In de buurt van dergelijke monumenten probeer ik altijd te vermijden om luidop Nederlands te spreken. Fransen verwarren nu eenmaal onze taal zo makkelijk met het Duits. Heel lang geleden toen ik nog met Dirk Vandepitte en Linda Sabbe in Parijs was (begin jaren ’80) deelden we dan ook vrolijk aan de Fransen mee dat we ‘ni moche, ni boche’ waren!
Enfin terug naar vandaag. We bezochten het Musée du Phare de Cordouan. Het museum was gevestigd in de vuurtoren van de Pointe de Grave. We hebben de 108 treden
tot boven (naar beneden zou vreemd geweest zijn voor een vuurtoren) beklommen. Joschka die niet happig is op trappen had wel wat aanmoediging nodig. Nadien was hij natuurlijk zo fier als een gieter. Heel lang konden we niet boven blijven. Te veel wind. En het zeewater vloog ook tegen ons aan. Geen foto’s dus.
Nadien reden we naar het badstadje “Soulac-sur-Mer”. Een beetje vergane glorie met leuke huisjes die nu toch volop gerestaureerd worden. We bezochten er de Basilique Notre-Dame-de-la-Fin-des-Terres die deel uitmaakt van het werelderfgoed van UNESCO. Het is een Romaanse kerk uit de 12de eeuw die door het zand bedolven was geraakt en in de 19de eeuw uitgegraven en gerestaureerd werd.
Daarna mocht Joschka nog eventjes eendjes vissen op de plaatselijke kermis.
Terug thuis was het eventjes warm genoeg om in een ligzetel van de zon te genieten. Met een beetje geluk blijft het warmer worden!!!
Zaterdag 7/7/07
21.00 uur: Zopas het weerbericht gezien op TF1: onweer, regen, koudere temperaturen, en dit zeker al tot en met dinsdag.
Vandaag was het prachtig weer. (zo’n 23° in de schaduw, vorig jaar was het hier soms 38°!!) Zoals gewoonlijk lang geslapen, lang ontbeten en na de middag naar het strand. Het zeewater was te koud en de golfslag van de oceaan te krachtig om meer te doen dan pootje baden. Joschka vindt het zalig. We hebben ons eerste zandkasteel van 2007 gemaakt en een relatief lange strandwandeling.
Zoals gewoonlijk heb ik nadien lekker eten gemaakt (zei hij in zijn onnavolgbare bescheiden stijl…). De voorbereiding geholpen met een glaasje Ricard
en het eten zelf bijgestaan met een glaasje of twee rode wijn. (altijd op zoek in de warenhuizen naar de ‘medaillewinnaars’ en meestal zijn dat echte meevallers)
De voorbije dagen zijn we een paar keer naar het grote zwembad hier op het terrein geweest. Het is een groot overdekt 50 meter bad en een kleiner buitenbad. Noorderlingen als we zijn kozen we voor het rustige buitenbad. Carolien die al dagen verkouden is bleef wijselijk op het droge. Joschka en ik ploeterden vrolijk in het water. In het begin moest hij wat schrik overwinnen, maar al op dag één kon hij alleen (met zwembandjes) rondzwemmen. Nu wil hij natuurlijk alsmaar naar het zwembad.
Wat echt een pluspunt is is de buitendouche. Ook Joschka die anders niet erg happig is op douchen wil er steeds bij als iemand van ons douchet. Hoe moeilijk kan het zijn om bij ons thuis ook zo’n douche te installeren? De buren zullen het wel vreemd vinden om mij buiten te zien staan douchen. Zou het nog altijd een inbreuk zijn op de openbare zeden als ik in mijn eigen tuin een douche neem?
Zondag 8/07
We hebben vandaag een fietstocht gemaakt tot aan de duin van L’Amélie. Joschka heeft flink meegetrapt (op de meerijfiets). Ze hebben hier wel werk gemaakt van de aanleg van fietspaden en fietsroutes.
Maandag 9/07
Op ons eigenste Franse terras (Franske terras naar analogie met Babettes Franske diner) genoten van de aankomst van de Tour de France in Gent. Plots is het spannend om de stukken van de Gentse ring te zien waar je anders maar in file staat aan te schuiven. Wat een valpartij en dan plots Rik Van Looy en Benoni Beheydt. Enfin ik ken niets van wielrennen maar heb als kind vaak het verhaal moeten aanhoren hoe de favoriet van mijn zus (“mijn Rikske”) werd opzijgeschoven door de vermaledijde Benoni B. Terug thuis moet ik aan mijn in het wielrennen onderlegde collega eens vragen of zij weet wat er nu echt gebeurd is.
Woensdag 11/7/07
Gisteren is het beginnen regenen en zijn we dus de auto ingedoken om nog wat van de streek te verkennen. Eerste stop “Fort Médoc”. De zoveelste militaire constructie van Vauban. Niet echt bijzonder. Dan naar Pauillac in het hart van de Médoc waar we het Petit musée des automates bezochten.
Heel leuk, vooral voor Joschka. Nadien langs de meest roemruchte wijndorpen en Châteaus gepasseerd. Beychevelle, Saint-Julien, Château Latour, Château Mouton Rotschild, Château Pichon-Longueville,
Château Pontet-Canet, Château Lafite Rotschild, enz… ‘t Is niet moeilijk dat ik even de borduur mee had!
Terug op ons domein naar de vishandel met de erg originele naam “la poissonerie” om er een ‘plateau de fruits de mer’ te bestellen voor 12 juli, onze huwelijksverjaardag. De 11de ondertussen en al 12 jaar samen! 72 euro voor een overheerlijke plateau!!!
Deze ochtend regende het maar in de namiddag zijn we met z’n allen naar het strand gegaan. Zalig! Daarna een roti de veau klaargemaakt. Lekker. Natuurlijk.
Zaterdag ‘quatorze juillet’
Deze ochtend op televisie hele stukken van de defilé gezien. Dit jaar was het een beetje de Nicolas Sarkozy-show. Hoe die man er in slaagt om een persoonlijke stempel op de dingen te zetten is zeer merkwaardig. Stoppen onderweg om een ‘bain de foule’ te nemen. Militaire korpsen uit alle Europese lidstaten laten meemarcheren, EU-commissievoorzitter Barroso als eregast. Een ontroerend moment was trouwens na het defilé (en het zingen van het Europese volkslied, was dat niet afgeschaft…) toen hij zijn eerste minister bij zich riep “François viens” om samen met de andere hoogwaardigheidsbekleders een groep gehandicapten te gaan groeten die op de eerste rij hadden mogen plaats nemen. De ongedwongen, ontspannen manier waarop Sarko met deze mensen omging stond in contrast met de wat onbeholpen wijze waarop de andere, op sleeptouw genomen, hoogwaardigheidsbekleders de mensen groeten. Een journalist vroeg hem later waarom hij blijkbaar altijd extra aandacht had voor mensen die 'slachtoffer zijn geweest'. Zijn antwoord: "er is al zoveel aandacht geweest voor de daders, ik wil aandacht voor de slachtoffers”. Prachtig vind ik dat. Een man naar mijn hart.
Maandag 16/07/07
We hebben net een paar dagen prachtig zomerweer achter de rug. Klassiek verdeeld tussen zwembad en strand. De oceaan was relatief rustig. Op de 14de zijn we in de namiddag met de fiets een oude windmolen gaan bezoeken. Een windmolen die nog werkte! Het gesteun en gekreun van de molenstenen en het houten gebinte was indrukwekkend.
De moulin de Vensac heeft een leuk stuk petite histoire. De molen stond oorspronkelijk enkele kilometer verderop. Toen de molenaar echter trouwde met een boerendochter ging hij met haar in de boerderij wonen. Hij heeft toen zijn molen afgebroken en hem steen voor steen verhuisd!
De zon laat het wat afweten deze zomer. Het voorspelde onweer is evenwel uitgebleven en ik zit toch buiten op het terras te tikken.
Woensdag 18/07/07
Vandaag relatief bewolkt weer. Deze voormiddag met Joschka eens naar de banden van de auto gekeken. Links vooraan is er een klein stukje losgescheurd (op de zijkant) ’t lijkt mij iets zeer oppervlakkig en niet om ons druk over te maken. Joschka dringt aan om ook de motorkap eens open te doen. Zogezegd zogedaan en wat blijkt? Er zit bijna geen olie meer in de motor. Op een peil lager dan minimum! Geen verkliklichtje gezien. Er is ook geen spoor van olie op de grond…vreemd. Vlug met Joschka op de fiets en naar het dichtstbij gelegen benzinestation om olie. Die zit er nu in en hopelijk morgen ook nog…
Deze namiddag nog maar eens een fietstochtje langs de knap aangelegde fietspaden door de naaldbossen tot net voorbij het “centre héliomarin” in Montalivet, het oudste naturistisch complex in Europa.
Terug thuis, uitgeteld. Behalve Joschka die nog altijd vol energie zit.
Dankzij de meerijfiets kunnen we toch makkelijk een twintigtal kilometers per dag afleggen. We hebben wel enorm veel bekijks. Blijkbaar hebben nog veel mensen dit nog nooit gezien. De kreten “regardez, que c’est mignon”, “je n’ai jamais vu ça” achtervolgen ons op elke uitstap…
Donderdag 18 juli
Geen olie gelekt.
Koffie met croissants en ‘Het Laatste Nieuws’ en dan met de fiets naar het zwembad. We hebben bij de start van onze vakantie voor Joschka hier een fiets gehuurd waarmee hij zelfstandig kan rijden. ’t Is een goede oefening. Er is hier uiteindelijk weinig verkeer en de meeste auto's rijden relatief traag. Ideaal voor een jong kind om goed vertrouwd te geraken met de fiets, om rechts te leren rijden, andere fietsers te kruisen, afstanden in te schatten, enz.
Rustig genoten van het buitenbad, er was niet te veel volk en merkwaardig genoeg zijn de Nederlandse kindjes een stuk ‘beschaafder’ geworden. (normaal zijn zij de meest luidruchtige ettertjes) Ofwel hebben we geluk en zijn we gezegend met een groep van beschaafde Hollandse gasten, want die bestaan ook, ofwel begint het debat over normen en waarden vruchten af te werpen.
Naar de zee zijn we wegens teveel wind en wolken niet meer geraakt.
In de late namiddag heeft Joschka nog eens een ritje mogen maken op de paardenmolen en zijn we bij de ‘traiteur’ kant-en-klare dingen gaan halen: een tomate farcie voor Joschka en voor Carolien en ik twee mooie tonijnmoten ‘basquaise’ met gesauteerde aardappeltjes. Lekker.
Maandag 23 juli
Terug thuis sinds gisteren. Het regent al de hele voormiddag…
’t Is 12 uur, en het ontbijt (croissants natuurlijk) is pas achter de rug. Joschka is aan het schilderen. Het is zo een prentje met nummertjes en overeenkomende kleurtjes. Het lukt hem al erg aardig.
Na het verjaardagsfeestje, vrijdagnamiddag, van Thomas (uit Joschka’s school) en van Annick en Laura (Caroliens schoonzus en nichtje), vrijdagavond en van Jano (alweer van Joschka’s school) op zaterdagnamiddag, konden we niet echt superfris aan de reis beginnen.
Zondagmorgen om 9.45 uur zaten de koffers in de auto, hingen de fietsen aan het nieuwe fietsrek (Saris) en zat de rest van de familie in de auto op weg naar Grayan et l’Hopital. De reis verliep zonder noemenswaardige problemen. De fietsen bleven mooi op hun plaats (na stop 1 en 2 moest alles nog wel eens vastgesjord worden).
Joschka meende al de zee te ontwaren “ik zie de zee al” van in de buurt van Parijs. De rest van de reis bleef hij zijn rustige zelf. Een paar keer vroeg hij wel of “het nog ver” was en dat was een primeur voor ons. Ik herinner mij uit mijn kinderjaren dat ik zelf zowat voortdurend deze vraag herhaalde.
Oh ja, in de rubriek ‘aparte bedrijfsnamen’ wil ik u deze niet onthouden die we onderweg zagen “OR BRUN, engrais naturels” … Na het zwarte goud, het bruine goud!
In Royan moesten we amper een kwartiertje wachten voor we op de overzet konden, de zogenaamde “bac”. Een stevige wind zorgde voor wat deining, wat bij mij een klassiek dronken gevoel veroorzaakt, Carolien op haar tanden deed bijten van de misselijkheid, en Joschka vrolijk genoot van het ‘rollen en stampen’ van het schip.
Rond 20.30 uur waren we op onze bestemming. We blijven hier drie weken in een erg leuke chalet. ’t Is altijd een beetje afwachten hoe we gehuisvest zullen worden, maar het valt enorm mee. Een vrijstaande chalet met een ruim terras en ligzetels, een buitendouche met koud en warm!!! water (zalig bij de terugkeer van het strand).
Het strand is vlakbij (zowat 50 m. in vogelvlucht, volgens Joschka 60 m.), we horen de oceaan. Binnen is het ook erg ruim. De chalet Aquitaine is bedoeld voor 5 personen dus met drie valt het erg goed mee. Voor de eerste keer op reis hebben we een keuken met vaatwasser. Wat een zalige luxe. De keuken is goed uitgerust: een elektrisch fornuis met vier bekkens, een oven (gisterenavond heb ik al een schotel macaroni met kaas en hesp gegratineerd), een microgolfoven, koffiezet, enz. Kortom de luxe van thuis. En er is televisie met weliswaar enkel wat Franse zenders, maar zo moeten we geen enkele avond PPDA (Patrick Poivre d’Arvor) of Claire Chazal missen op het nieuws van TF1 en kunnen we de météo zien.
Met de météo wil ik afsluiten. Ik zit binnen aan de keukentafel op een plastieken tafelkleed (zoals vroeger bij Bobonne) dit te schrijven. Buiten waait de wind maar is het gestopt met regenen. Gisteren was het ook al een wisselvallige dag. Het was wel goed genoeg om in de namiddag naar het strand te gaan.
Het zal blijkbaar nog een dag of twee duren voor het echt beter wordt. Ondertussen amuseren we ons want we zijn samen op reis en we genieten, zelfs van de wind en de regen!
4 juli
21.20 uur, de vaatwas draait! Vandaag scheen de zon, een waterzonnetje met in de namiddag een temperatuur van zowat 21°. Vreemd hoe mensen temperatuur op een verschillende manier ervaren. Sommigen fietsten vanmorgen zowat naakt naar de bakker, anderen met een warme trui. Het zou natuurlijk kunnen dat de naakten fanatiek geloven dat het warm weer is als de zon schijnt…
Hoe dan ook, het was ideaal voor een uitstap (met de auto, voor de fiets is het regenrisico te groot).
Met de groene gids van Michelin trokken we naar de Pointe de Grave, het meest noordelijke punt van de Médoc. Veel valt er niet te zien. In 1917 zijn de Amerikanen hier blijkbaar geland. Een monument om hieraan te herinneren werd door de Duitsers in ‘42 opgeblazen. Zo kennen we ze de Moffen! Er staat ondertussen een nieuw wat onderkomen monument. Zo kennen we ze de Fransen. Een ander gedenkteken herinnerde aan een Britse commandoactie uit 1942. Twee Britse mariniers werden door de Duitsers onderschept en na vruchteloze ondervragingen ‘vie hev veejs of meekin joe took’ geëxecuteerd. Wat natuurlijk een flagrante overtreding is van de conventie van Genève. Ik val in herhaling maar toch: zo kennen we ze de Moffen. In de buurt van dergelijke monumenten probeer ik altijd te vermijden om luidop Nederlands te spreken. Fransen verwarren nu eenmaal onze taal zo makkelijk met het Duits. Heel lang geleden toen ik nog met Dirk Vandepitte en Linda Sabbe in Parijs was (begin jaren ’80) deelden we dan ook vrolijk aan de Fransen mee dat we ‘ni moche, ni boche’ waren!
Enfin terug naar vandaag. We bezochten het Musée du Phare de Cordouan. Het museum was gevestigd in de vuurtoren van de Pointe de Grave. We hebben de 108 treden
tot boven (naar beneden zou vreemd geweest zijn voor een vuurtoren) beklommen. Joschka die niet happig is op trappen had wel wat aanmoediging nodig. Nadien was hij natuurlijk zo fier als een gieter. Heel lang konden we niet boven blijven. Te veel wind. En het zeewater vloog ook tegen ons aan. Geen foto’s dus.
Nadien reden we naar het badstadje “Soulac-sur-Mer”. Een beetje vergane glorie met leuke huisjes die nu toch volop gerestaureerd worden. We bezochten er de Basilique Notre-Dame-de-la-Fin-des-Terres die deel uitmaakt van het werelderfgoed van UNESCO. Het is een Romaanse kerk uit de 12de eeuw die door het zand bedolven was geraakt en in de 19de eeuw uitgegraven en gerestaureerd werd.
Daarna mocht Joschka nog eventjes eendjes vissen op de plaatselijke kermis.
Terug thuis was het eventjes warm genoeg om in een ligzetel van de zon te genieten. Met een beetje geluk blijft het warmer worden!!!
Zaterdag 7/7/07
21.00 uur: Zopas het weerbericht gezien op TF1: onweer, regen, koudere temperaturen, en dit zeker al tot en met dinsdag.
Vandaag was het prachtig weer. (zo’n 23° in de schaduw, vorig jaar was het hier soms 38°!!) Zoals gewoonlijk lang geslapen, lang ontbeten en na de middag naar het strand. Het zeewater was te koud en de golfslag van de oceaan te krachtig om meer te doen dan pootje baden. Joschka vindt het zalig. We hebben ons eerste zandkasteel van 2007 gemaakt en een relatief lange strandwandeling.
Zoals gewoonlijk heb ik nadien lekker eten gemaakt (zei hij in zijn onnavolgbare bescheiden stijl…). De voorbereiding geholpen met een glaasje Ricard
en het eten zelf bijgestaan met een glaasje of twee rode wijn. (altijd op zoek in de warenhuizen naar de ‘medaillewinnaars’ en meestal zijn dat echte meevallers)
De voorbije dagen zijn we een paar keer naar het grote zwembad hier op het terrein geweest. Het is een groot overdekt 50 meter bad en een kleiner buitenbad. Noorderlingen als we zijn kozen we voor het rustige buitenbad. Carolien die al dagen verkouden is bleef wijselijk op het droge. Joschka en ik ploeterden vrolijk in het water. In het begin moest hij wat schrik overwinnen, maar al op dag één kon hij alleen (met zwembandjes) rondzwemmen. Nu wil hij natuurlijk alsmaar naar het zwembad.
Wat echt een pluspunt is is de buitendouche. Ook Joschka die anders niet erg happig is op douchen wil er steeds bij als iemand van ons douchet. Hoe moeilijk kan het zijn om bij ons thuis ook zo’n douche te installeren? De buren zullen het wel vreemd vinden om mij buiten te zien staan douchen. Zou het nog altijd een inbreuk zijn op de openbare zeden als ik in mijn eigen tuin een douche neem?
Zondag 8/07
We hebben vandaag een fietstocht gemaakt tot aan de duin van L’Amélie. Joschka heeft flink meegetrapt (op de meerijfiets). Ze hebben hier wel werk gemaakt van de aanleg van fietspaden en fietsroutes.
Maandag 9/07
Op ons eigenste Franse terras (Franske terras naar analogie met Babettes Franske diner) genoten van de aankomst van de Tour de France in Gent. Plots is het spannend om de stukken van de Gentse ring te zien waar je anders maar in file staat aan te schuiven. Wat een valpartij en dan plots Rik Van Looy en Benoni Beheydt. Enfin ik ken niets van wielrennen maar heb als kind vaak het verhaal moeten aanhoren hoe de favoriet van mijn zus (“mijn Rikske”) werd opzijgeschoven door de vermaledijde Benoni B. Terug thuis moet ik aan mijn in het wielrennen onderlegde collega eens vragen of zij weet wat er nu echt gebeurd is.
Woensdag 11/7/07
Gisteren is het beginnen regenen en zijn we dus de auto ingedoken om nog wat van de streek te verkennen. Eerste stop “Fort Médoc”. De zoveelste militaire constructie van Vauban. Niet echt bijzonder. Dan naar Pauillac in het hart van de Médoc waar we het Petit musée des automates bezochten.
Heel leuk, vooral voor Joschka. Nadien langs de meest roemruchte wijndorpen en Châteaus gepasseerd. Beychevelle, Saint-Julien, Château Latour, Château Mouton Rotschild, Château Pichon-Longueville,
Château Pontet-Canet, Château Lafite Rotschild, enz… ‘t Is niet moeilijk dat ik even de borduur mee had!
Terug op ons domein naar de vishandel met de erg originele naam “la poissonerie” om er een ‘plateau de fruits de mer’ te bestellen voor 12 juli, onze huwelijksverjaardag. De 11de ondertussen en al 12 jaar samen! 72 euro voor een overheerlijke plateau!!!
Deze ochtend regende het maar in de namiddag zijn we met z’n allen naar het strand gegaan. Zalig! Daarna een roti de veau klaargemaakt. Lekker. Natuurlijk.
Zaterdag ‘quatorze juillet’
Deze ochtend op televisie hele stukken van de defilé gezien. Dit jaar was het een beetje de Nicolas Sarkozy-show. Hoe die man er in slaagt om een persoonlijke stempel op de dingen te zetten is zeer merkwaardig. Stoppen onderweg om een ‘bain de foule’ te nemen. Militaire korpsen uit alle Europese lidstaten laten meemarcheren, EU-commissievoorzitter Barroso als eregast. Een ontroerend moment was trouwens na het defilé (en het zingen van het Europese volkslied, was dat niet afgeschaft…) toen hij zijn eerste minister bij zich riep “François viens” om samen met de andere hoogwaardigheidsbekleders een groep gehandicapten te gaan groeten die op de eerste rij hadden mogen plaats nemen. De ongedwongen, ontspannen manier waarop Sarko met deze mensen omging stond in contrast met de wat onbeholpen wijze waarop de andere, op sleeptouw genomen, hoogwaardigheidsbekleders de mensen groeten. Een journalist vroeg hem later waarom hij blijkbaar altijd extra aandacht had voor mensen die 'slachtoffer zijn geweest'. Zijn antwoord: "er is al zoveel aandacht geweest voor de daders, ik wil aandacht voor de slachtoffers”. Prachtig vind ik dat. Een man naar mijn hart.
Maandag 16/07/07
We hebben net een paar dagen prachtig zomerweer achter de rug. Klassiek verdeeld tussen zwembad en strand. De oceaan was relatief rustig. Op de 14de zijn we in de namiddag met de fiets een oude windmolen gaan bezoeken. Een windmolen die nog werkte! Het gesteun en gekreun van de molenstenen en het houten gebinte was indrukwekkend.
De moulin de Vensac heeft een leuk stuk petite histoire. De molen stond oorspronkelijk enkele kilometer verderop. Toen de molenaar echter trouwde met een boerendochter ging hij met haar in de boerderij wonen. Hij heeft toen zijn molen afgebroken en hem steen voor steen verhuisd!
De zon laat het wat afweten deze zomer. Het voorspelde onweer is evenwel uitgebleven en ik zit toch buiten op het terras te tikken.
Woensdag 18/07/07
Vandaag relatief bewolkt weer. Deze voormiddag met Joschka eens naar de banden van de auto gekeken. Links vooraan is er een klein stukje losgescheurd (op de zijkant) ’t lijkt mij iets zeer oppervlakkig en niet om ons druk over te maken. Joschka dringt aan om ook de motorkap eens open te doen. Zogezegd zogedaan en wat blijkt? Er zit bijna geen olie meer in de motor. Op een peil lager dan minimum! Geen verkliklichtje gezien. Er is ook geen spoor van olie op de grond…vreemd. Vlug met Joschka op de fiets en naar het dichtstbij gelegen benzinestation om olie. Die zit er nu in en hopelijk morgen ook nog…
Deze namiddag nog maar eens een fietstochtje langs de knap aangelegde fietspaden door de naaldbossen tot net voorbij het “centre héliomarin” in Montalivet, het oudste naturistisch complex in Europa.
Terug thuis, uitgeteld. Behalve Joschka die nog altijd vol energie zit.
Dankzij de meerijfiets kunnen we toch makkelijk een twintigtal kilometers per dag afleggen. We hebben wel enorm veel bekijks. Blijkbaar hebben nog veel mensen dit nog nooit gezien. De kreten “regardez, que c’est mignon”, “je n’ai jamais vu ça” achtervolgen ons op elke uitstap…
Donderdag 18 juli
Geen olie gelekt.
Koffie met croissants en ‘Het Laatste Nieuws’ en dan met de fiets naar het zwembad. We hebben bij de start van onze vakantie voor Joschka hier een fiets gehuurd waarmee hij zelfstandig kan rijden. ’t Is een goede oefening. Er is hier uiteindelijk weinig verkeer en de meeste auto's rijden relatief traag. Ideaal voor een jong kind om goed vertrouwd te geraken met de fiets, om rechts te leren rijden, andere fietsers te kruisen, afstanden in te schatten, enz.
Rustig genoten van het buitenbad, er was niet te veel volk en merkwaardig genoeg zijn de Nederlandse kindjes een stuk ‘beschaafder’ geworden. (normaal zijn zij de meest luidruchtige ettertjes) Ofwel hebben we geluk en zijn we gezegend met een groep van beschaafde Hollandse gasten, want die bestaan ook, ofwel begint het debat over normen en waarden vruchten af te werpen.
Naar de zee zijn we wegens teveel wind en wolken niet meer geraakt.
In de late namiddag heeft Joschka nog eens een ritje mogen maken op de paardenmolen en zijn we bij de ‘traiteur’ kant-en-klare dingen gaan halen: een tomate farcie voor Joschka en voor Carolien en ik twee mooie tonijnmoten ‘basquaise’ met gesauteerde aardappeltjes. Lekker.
Maandag 23 juli
Terug thuis sinds gisteren. Het regent al de hele voormiddag…
dinsdag, juni 19, 2007
3 jaar gezond!
Vandaag was het weer zover. Het resultaat van de zesmaandelijkse controle.
Zoals gewoonlijk was ik vorige week al langs geweest voor een 'foto' van mijn longen, een echografie van het abdomen en een bloedonderzoek. Vandaag bleek dat alles in orde was. Mijn tumormerkers stonden op 1.24. Het moet minder dan 5 zijn. Sinds mijn operatie zijn ze altijd lager dan 2 gebleven.
Ondertussen is er al drie jaar voorbij. Ik moet nog twee jaar gecontroleerd worden. 3/5 van het parcours zijn afgelegd. Alweer reden om te feesten.
Mijn cholesterol was blijkbaar ook goed. Ik blaak van gezondheid! Nog twee weekjes en op naar Frankrijk.
Zoals gewoonlijk was ik vorige week al langs geweest voor een 'foto' van mijn longen, een echografie van het abdomen en een bloedonderzoek. Vandaag bleek dat alles in orde was. Mijn tumormerkers stonden op 1.24. Het moet minder dan 5 zijn. Sinds mijn operatie zijn ze altijd lager dan 2 gebleven.
Ondertussen is er al drie jaar voorbij. Ik moet nog twee jaar gecontroleerd worden. 3/5 van het parcours zijn afgelegd. Alweer reden om te feesten.
Mijn cholesterol was blijkbaar ook goed. Ik blaak van gezondheid! Nog twee weekjes en op naar Frankrijk.
zondag, juni 17, 2007
Met de blokken spelen!
Joschka heeft vorig jaar van Sinterklaas een Duplo "ridder-kasteel" gekregen. Hij kan al goed met de blokken bouwen, maar een kasteel maken blijft toch mijn werk. Gisteren hebben we het kasteel ontmanteld en terug opgebouwd als een hoge toren. Op de foto een fiere vader en zijn niet minder fiere zoon.
zaterdag, juni 16, 2007
Septische put
Sinds we hier wonen (23/12/2002) hebben we altijd al last gehad van een slecht werkende afvoer. Vorige week was het weer zover. Wat moesten we doen? Voor de 5de of 6de keer een firma laten komen om de boel te ontstoppen of op zoek gaan naar wat mijn schoonvader het 'controleputje' noemt? Hij beweert immers al jaren dat het er moest zijn. We hebben zelfs iemand van de stad laten komen en die wist stellig dat er zo geen putje was omdat de afstand tussen de septische put en de straat te klein was...
Dinsdag een dag vakantie genomen en samen met mijn schoonpa (opa 'Toine' voor Joschka)aan de slag.
Enfin om een lang verhaal kort te maken, we hebben het onbestaande putje gevonden. Een foto zal één en ander duidelijk maken:
Ongelofelijk, niet? Een putje onder een laag asfalt verstoppen. Professionals!
Dinsdag een dag vakantie genomen en samen met mijn schoonpa (opa 'Toine' voor Joschka)aan de slag.
Enfin om een lang verhaal kort te maken, we hebben het onbestaande putje gevonden. Een foto zal één en ander duidelijk maken:
Ongelofelijk, niet? Een putje onder een laag asfalt verstoppen. Professionals!
vrijdag, juni 08, 2007
Elektronisch stemmen?
Overmorgen is het weer zo ver. Verkiezingen. In Gent is het nog met potlood en papier en daar ben ik eerlijk gezegd erg blij om. Ik betrouw het elektronisch stemmen niet. Zeker niet zoals het nu bij ons gebeurt. Het zou pas veilig zijn als we elektronisch stemden, een uitprint kregen van onze stem (zodat we als kiezer kunnen controleren of alles correct is verlopen), en dan die uitprint in een urne deponeren. Op die manier blijft er een tastbaar te hertellen stem bestaan.
Deze methode wordt overigens al toegepast. Ik moet nog eens opzoeken waar.
Deze methode wordt overigens al toegepast. Ik moet nog eens opzoeken waar.
zondag, mei 06, 2007
C'est qui le nouveau président?
C'est un Camembert! Net een leuke reclame gehoord op TF1. Niet gezien want ik was in de keuken nog wat aan het rommelen. Nog een halfuurtje. Le champagne est au froid!
vrijdag, mei 04, 2007
Ségo ou Sarko?
Paniekvoetbal
Madame Royal verklaart vandaag dat “la candidature de Nicolas Sarkozy est dangereuse”. Na zijn overwinning zouden er immers rellen uitbreken in de voorsteden…
(bron)
Tja, democratie is een moeilijke oefening. Een dergelijke uitspraak lijkt me pas echt gevaarlijk. Het kan makkelijk begrepen worden als een uitnodiging tot rellen.
Haar redenering is van een ondraaglijke lichtheid. Om het ‘krapuul’ in de voorsteden rustig te houden moet je op mij stemmen. Dat lijkt mij toch ver weg van enig respect voor de democratie. Enfin, het lijkt me vooral op een perfide partijtje paniekvoetbal van een kandidaat die schrik krijgt om te verliezen.
Het debat
Ik heb eergisteren het debat gezien. Van het begin tot het einde.
Ségo sprong de hele tijd van het ene onderwerp naar het andere. De bedoeling was wellicht om te beletten dat het geplande stramien van het debat gevolgd werd en alle thema’s opeenvolgend aan bod konden komen. Als strategie is dat goed gelukt. Sarko moest vaak reageren op haar standpunten.
Wat ik van haar kant vooral gemist heb is een duidelijk, wel omlijnd socialistisch project.
Sarkozy had heel heldere plannen i.v.m. de koopkracht, werk, enz. Zij beperkte zich wat die eerste thema’s betrof vooral tot het lanceren van grote debatten en gesprekken tussen de sociale partners. Het spijt mij maar van een socialistisch kandidaat verwacht ik een duidelijke visie. Die heb ik nooit ontdekt.
Law & Order
Waar ik Sarko zowat volledig volg is in zijn betoog over respect, normen en waarden. Het probleem van veel ‘linksen’ (niet van socialisten als Tobback) is dat zij vergeten dat om de zwakkeren te beschermen en kansen te geven men het recht van de sterkste niet mag aanvaarden.
Boeven horen in de gevangenis. De maatschappij beschermen tegen criminelen is belangrijker dan ervoor zorgen dat de criminelen een nieuwe kans krijgen. De hele westerse wereld is al te lang doordrongen van het idee dat de misdadiger ook een slachtoffer is (alweer een politiek correct dogma). Nu kan dat wel zijn en is dat vaak ook zo. Toch moet men als overheid er resoluut voor kiezen om de bevolking te beschermen.
Turkije
Met het eenvoudige zinnetje “la Turquie c’est l’Asie mineur, c’est pas l’Europe” vat Sarkozy kernachtig de werkelijkheid samen. Net als Karel Van Miert overigens. Wat is de grens van de Europese Unie? Grenst de EU aan Syrië en Irak (wat met Turkije erbij zo zou zijn)? Men moet aan de Turken duidelijk zeggen dat ze nooit lid kunnen worden van EU. Typisch in het wat softe gedachtengoed is de opmerking dat de onderhandelingen al bezig zijn, dat men nu niet meer terug kan, enz. Waarop Sarko pertinent opmerkt (vrije vertaling) “als men begint te onderhandelen moet dat uitmonden in een akkoord?” De te verwachten houding van Ségo was dan ook van ‘nu is het nog te vroeg, er moet een pauze komen” (een populistische vlucht voorwaarts?), maar dat ze uiteindelijk toch denkt dat Turkije erbij moet.
"summum de l'immoralité politique"
Wanneer Sarko zijn voorstel doet om zoveel mogelijk kinderen met een handicap in het normaal onderwijs te laten school lopen, reageert Ségo zeer emotioneel. Naar mijn inschatting gespeeld (en voorbereid) emotioneel met ingestudeerde zinnetjes.
Concreet verwijt ze Sarko dat zijn regering haar plan (van toen zij minister van onderwijs was) heeft afgebroken en ervoor heeft gezorgd dat er veel minder gehandicapte kinderen naar de ‘normale’ school gaan. Uiteindelijk blijkt dat ze geen gelijk heeft. Sinds het aannemen van een wet hierover is het aantal van die kinderen in de scholen sterk gestegen. Van 89.000 in 2005 tot 160.000 nu!
Immoraliteit?
Vorige week is er een Franse politievrouw (in burgerkledij) verkracht toen ze na het werk terug naar huis ging. Dat was enige maanden geleden ook al het geval. Ségo viel Sarko hierover aan. Ze vroeg hem wat hij gedaan had tussen beide voorvallen om de veiligheid van de politievrouwen uit te breiden? Kwestie van goedkoop populistisch en laag bij de grondse politiek krijgt dit een ereplaats op het podium (schavot) van de politieke immoraliteit. Ségolène had overigens de oplossing: eens verkozen zal ze een dienst oprichten die de politievrouwen 's avonds naar huis gaat begeleiden. Hoeveel vrouwelijke agenten zijn er zo en hoeveel personeel heb je nodig om die allemaal te begeleiden? En waarom niet alle vrouwelijke ambtenaren en waarom niet alle vrouwen en meisjes en waarom niet alle kinderen?
Zo' voorstel is echt WAANZINNIG!
Sarko merkt dan ook terecht op dat er een fonction publique zal zijn voor de Fransen en een fonction publique voor de ambtenaar die 's avonds naar huis gaat.
De oplossing is volgens hem dan ook niet om een flik naast iedereen te zetten maar wel om de misdadigers aan te pakken.
Mijn conclusie en om François Bayrou te parafraseren “Je ne voterai pas Royal!”. Wat niet moeilijk is. Ik mag helemaal niet stemmen in Frankrijk.
Madame Royal verklaart vandaag dat “la candidature de Nicolas Sarkozy est dangereuse”. Na zijn overwinning zouden er immers rellen uitbreken in de voorsteden…
(bron)
Tja, democratie is een moeilijke oefening. Een dergelijke uitspraak lijkt me pas echt gevaarlijk. Het kan makkelijk begrepen worden als een uitnodiging tot rellen.
Haar redenering is van een ondraaglijke lichtheid. Om het ‘krapuul’ in de voorsteden rustig te houden moet je op mij stemmen. Dat lijkt mij toch ver weg van enig respect voor de democratie. Enfin, het lijkt me vooral op een perfide partijtje paniekvoetbal van een kandidaat die schrik krijgt om te verliezen.
Het debat
Ik heb eergisteren het debat gezien. Van het begin tot het einde.
Ségo sprong de hele tijd van het ene onderwerp naar het andere. De bedoeling was wellicht om te beletten dat het geplande stramien van het debat gevolgd werd en alle thema’s opeenvolgend aan bod konden komen. Als strategie is dat goed gelukt. Sarko moest vaak reageren op haar standpunten.
Wat ik van haar kant vooral gemist heb is een duidelijk, wel omlijnd socialistisch project.
Sarkozy had heel heldere plannen i.v.m. de koopkracht, werk, enz. Zij beperkte zich wat die eerste thema’s betrof vooral tot het lanceren van grote debatten en gesprekken tussen de sociale partners. Het spijt mij maar van een socialistisch kandidaat verwacht ik een duidelijke visie. Die heb ik nooit ontdekt.
Law & Order
Waar ik Sarko zowat volledig volg is in zijn betoog over respect, normen en waarden. Het probleem van veel ‘linksen’ (niet van socialisten als Tobback) is dat zij vergeten dat om de zwakkeren te beschermen en kansen te geven men het recht van de sterkste niet mag aanvaarden.
Boeven horen in de gevangenis. De maatschappij beschermen tegen criminelen is belangrijker dan ervoor zorgen dat de criminelen een nieuwe kans krijgen. De hele westerse wereld is al te lang doordrongen van het idee dat de misdadiger ook een slachtoffer is (alweer een politiek correct dogma). Nu kan dat wel zijn en is dat vaak ook zo. Toch moet men als overheid er resoluut voor kiezen om de bevolking te beschermen.
Turkije
Met het eenvoudige zinnetje “la Turquie c’est l’Asie mineur, c’est pas l’Europe” vat Sarkozy kernachtig de werkelijkheid samen. Net als Karel Van Miert overigens. Wat is de grens van de Europese Unie? Grenst de EU aan Syrië en Irak (wat met Turkije erbij zo zou zijn)? Men moet aan de Turken duidelijk zeggen dat ze nooit lid kunnen worden van EU. Typisch in het wat softe gedachtengoed is de opmerking dat de onderhandelingen al bezig zijn, dat men nu niet meer terug kan, enz. Waarop Sarko pertinent opmerkt (vrije vertaling) “als men begint te onderhandelen moet dat uitmonden in een akkoord?” De te verwachten houding van Ségo was dan ook van ‘nu is het nog te vroeg, er moet een pauze komen” (een populistische vlucht voorwaarts?), maar dat ze uiteindelijk toch denkt dat Turkije erbij moet.
"summum de l'immoralité politique"
Wanneer Sarko zijn voorstel doet om zoveel mogelijk kinderen met een handicap in het normaal onderwijs te laten school lopen, reageert Ségo zeer emotioneel. Naar mijn inschatting gespeeld (en voorbereid) emotioneel met ingestudeerde zinnetjes.
Concreet verwijt ze Sarko dat zijn regering haar plan (van toen zij minister van onderwijs was) heeft afgebroken en ervoor heeft gezorgd dat er veel minder gehandicapte kinderen naar de ‘normale’ school gaan. Uiteindelijk blijkt dat ze geen gelijk heeft. Sinds het aannemen van een wet hierover is het aantal van die kinderen in de scholen sterk gestegen. Van 89.000 in 2005 tot 160.000 nu!
Immoraliteit?
Vorige week is er een Franse politievrouw (in burgerkledij) verkracht toen ze na het werk terug naar huis ging. Dat was enige maanden geleden ook al het geval. Ségo viel Sarko hierover aan. Ze vroeg hem wat hij gedaan had tussen beide voorvallen om de veiligheid van de politievrouwen uit te breiden? Kwestie van goedkoop populistisch en laag bij de grondse politiek krijgt dit een ereplaats op het podium (schavot) van de politieke immoraliteit. Ségolène had overigens de oplossing: eens verkozen zal ze een dienst oprichten die de politievrouwen 's avonds naar huis gaat begeleiden. Hoeveel vrouwelijke agenten zijn er zo en hoeveel personeel heb je nodig om die allemaal te begeleiden? En waarom niet alle vrouwelijke ambtenaren en waarom niet alle vrouwen en meisjes en waarom niet alle kinderen?
Zo' voorstel is echt WAANZINNIG!
Sarko merkt dan ook terecht op dat er een fonction publique zal zijn voor de Fransen en een fonction publique voor de ambtenaar die 's avonds naar huis gaat.
De oplossing is volgens hem dan ook niet om een flik naast iedereen te zetten maar wel om de misdadigers aan te pakken.
Mijn conclusie en om François Bayrou te parafraseren “Je ne voterai pas Royal!”. Wat niet moeilijk is. Ik mag helemaal niet stemmen in Frankrijk.
zondag, april 29, 2007
War on Bamboo!
De paasvakantie is ondertussen achter de rug. Het aanhoudende mooie weer heeft er voor gezorgd dat het een tuinvakantie is geworden. Een essentieel onderdeel is het verwijderen van de bamboestruik geworden.
Wie googelt ontdekt al gauw dat over 'het verwijderen van bamboe' vooral in oorlogstermen wordt gesproken. En niet zonder reden. Hoe dan ook na het nodige wrikken, wroeten en spitten is het onding verwijderd. De hoeveelheid wortels, uitlopers waren niet meer bij te houden. Hopelijk heb ik alles mee. Een foto ter illustratie.
Joschka heeft meegeholpen!
Wie googelt ontdekt al gauw dat over 'het verwijderen van bamboe' vooral in oorlogstermen wordt gesproken. En niet zonder reden. Hoe dan ook na het nodige wrikken, wroeten en spitten is het onding verwijderd. De hoeveelheid wortels, uitlopers waren niet meer bij te houden. Hopelijk heb ik alles mee. Een foto ter illustratie.
Joschka heeft meegeholpen!
zaterdag, april 07, 2007
Paasvakantie
De eerste week van de paasvakantie zit er op. Joschka heeft zijn tijd verdeeld tussen buiten spelen, naar Nick Jr. kijken en mij helpen in de tuin. We hebben heel wat werk verzet. Maandag zijn we van start gegaan:
- naar de fietsenmaker om de bagagedrager van Caroliens fiets te laten vervangen door één waaraan zijn "add+bike" kan gehangen worden (http://www.roland-werk.de/addbike/)
- benzine getankt voor de auto en de grasmaaier
- naar de Brico om bloempotten, cacaodoppen, schuurpapier, enz...
- naar de Colruyt om onze nieuwe tuintafel en stoelen op te pikken
- terug naar huis: tafel proberen assembleren en het gras maaien (de eerste keer in 2007)
En dat was nog maar de eerste dag van de vakantie!
Met mijn aangetaste geheugen (een mogelijk gevolg van de chemo-therapie?) weet ik niet goed meer wat we de daaropvolgende dagen gedaan hebben. 't Kan natuurlijk ook het begin van de oude dag zijn.
In ieder geval heb ik de veranda afgeschuurd en geschilderd. Gisteren was die klaar. En ik heb de strijd met de woekerende bamboe verder gezet.
Woensdag zijn we met ons allen naar tuincentrum Roegiers in Assenede getrokken. In de eerste plaats op zoek naar grote bloempotten (die ik maandag niet vond in de Brico) om toch een aantal bamboeplanten te houden. We hebben er ook nog een mooie Trachelospermum Jasminoides gekocht.
Deze klimplant krijgt kleine witte heerlijk geurende bloemen. Ik heb dit de eerste keer geroken en gezien als 13-jarige in Calpe. Hij staat nu in een grote pot naast de voordeur.
Volgende week donderdag brengen ze ons nog drie Meidoorns.
Naar goede gewoonte heb ik teveel plannen voor een vakantieperiode en probeer ik ze ook allemaal zo snel mogelijk uit te voeren om tot de essentie van de een vakantie te komen: niets doen!
En zin om te bloggen dat ik al gehad heb. Er waren dan ook zoveel leuke/ergerlijke zaken op het nieuws. Neem nu Jean-Marie Pfaff en het "Centrum voor Mensen die in de Paasvakantie veel Tijd hebben om zich met flauwe Grappen van Belgische Toeristen in het Buitenland bezig te houden". Gek dat iedereen schaamteloos mocht lachen met het "Duits" van el sympathico. Het is dus blijkbaar wel politiek correct om te lachen met een gewone volksjongen (die het ver schopt) die een vreemde taal probeert te spreken. Zouden de lachers zelf zo een goede kennis hebben van de Duitse taal? Was het Duits van Jean-Marie zo veel slechter dan het Nederlands van Waalse ministers of het Frans met die boertige "rollende r" van Vlaamse ministers? Over het Nederlands van de "Nieuwe Vlamingen" zal ik zedig zwijgen. Of mag daar ook mee gelachen worden?
woensdag, maart 28, 2007
Degelijk bestuur?
Ik was er ingetrapt. Yves Leterme leek mij een voldoende saai en uitermate betrouwbaar politicus te zijn. 'k Zou er niet voor stemmen, maar als premier zag ik hem al zitten.
En dan doet hij mee aan "Debby en Nancy".
Een programma waar ik nog nooit langer dan een zap-minuut naar gegekeken heb. Mannen die zich verkleden als vrouwen (ik gebruik de term travestiet niet teneinde een bepaalde bevolkingsgroep niet te stigmatiseren), met hoge stemmetjes spreken en dan nog met de typische "vrt-vtm Brabants-Antwerpse tongval" da's niet echt iets wat ik als humor beschouw.)
En nu schaft hij zonder overleg met gelijk wie het wegenvignet af.
Versta mij niet verkeerd. Ik sta nogal onverschillig tegenover het wegenvignet. Het is echter een politieke flater van formaat. En dan heb ik het niet zozeer over het afschaffen van het vignet maar vooral over de plaats en het gezelschap waarmee hij het doet.
Zoals de meeste Vlamingen had ik enig leedvermaak met de boze reactie van de "Ollanders" die nu dreigden met hun caravan (lees kejjefen) rond België heen te rijden. Dachten zij nu echt dat wij dat erg vinden???
En dan gaat Leterme naar Jan-Pieter Balkenende, de grote broer uit het Noorden, en hij maakt een knieval. Hij plooit! In Nederland bij de opper-ollander!
Waarom?
En dan doet hij mee aan "Debby en Nancy".
Een programma waar ik nog nooit langer dan een zap-minuut naar gegekeken heb. Mannen die zich verkleden als vrouwen (ik gebruik de term travestiet niet teneinde een bepaalde bevolkingsgroep niet te stigmatiseren), met hoge stemmetjes spreken en dan nog met de typische "vrt-vtm Brabants-Antwerpse tongval" da's niet echt iets wat ik als humor beschouw.)
En nu schaft hij zonder overleg met gelijk wie het wegenvignet af.
Versta mij niet verkeerd. Ik sta nogal onverschillig tegenover het wegenvignet. Het is echter een politieke flater van formaat. En dan heb ik het niet zozeer over het afschaffen van het vignet maar vooral over de plaats en het gezelschap waarmee hij het doet.
Zoals de meeste Vlamingen had ik enig leedvermaak met de boze reactie van de "Ollanders" die nu dreigden met hun caravan (lees kejjefen) rond België heen te rijden. Dachten zij nu echt dat wij dat erg vinden???
En dan gaat Leterme naar Jan-Pieter Balkenende, de grote broer uit het Noorden, en hij maakt een knieval. Hij plooit! In Nederland bij de opper-ollander!
Waarom?
- Was het ingegeven door een drang naar Groot-Dietsche collaboratie om juist in Nederland bij de Nederlandse minister-president op zijn knieën te gaan zitten?
- Wil hij zich terugtrekken uit de politiek (vergeet Debby en Nancy niet)?
- Had hij zopas het nieuws over FVdB gehoord?
Ik kan mij zo'n knieval, in het recente verleden, niet herinneren. Hendrik IV die in 1077 voor de burcht van Canossa op z'n knieën gaat zitten voor paus Gregorius VII telt niet echt meer mee...
maandag, maart 12, 2007
Zon
Joschka was dit weekend ziek. Hoge koorts (39.7), hoofdpijn, pijn in zijn beentjes en rug. Gelukkig bestaan er koortswerende middelen. Zaterdagavond hebben we hem _ en dat was geleden van zijn babytijd _ nog eens lauw badje gegeven om de koorts verder te doen zakken. Hij heeft er van genoten.
Het geplande etentje bij Marnix en Marleen hebben we wel afgezegd. Zondag ging het al een stuk beter, nog amper koorts behalve 's avonds nog eens een kleine piek van 38.2°.
Carolien moest vandaag naar het stadhuis (enfin niet naar het stadhuis maar naar de St.-Niklaasstraat) en dus mag ik met mijn zieke zoon thuis blijven. Hij ziet er al erg gezond uit en we hebben samen genoten van een ontbijtje in de zonovergoten veranda. Zalig! Ik kan nog eens bloggen en Joschka geniet van "Dora" op Nick Jr.
Het geplande etentje bij Marnix en Marleen hebben we wel afgezegd. Zondag ging het al een stuk beter, nog amper koorts behalve 's avonds nog eens een kleine piek van 38.2°.
Carolien moest vandaag naar het stadhuis (enfin niet naar het stadhuis maar naar de St.-Niklaasstraat) en dus mag ik met mijn zieke zoon thuis blijven. Hij ziet er al erg gezond uit en we hebben samen genoten van een ontbijtje in de zonovergoten veranda. Zalig! Ik kan nog eens bloggen en Joschka geniet van "Dora" op Nick Jr.
maandag, februari 26, 2007
Interculturele communicatie...
Ik kreeg vandaag volgende tekst onder ogen. 't Is stof tot nadenken.
Opinie - Interculturele communicatie
Opinie - Interculturele communicatie
23 februari 2007
Martin Cleaver, een Britse vertaler die in Nederland woont, stoorde zich aan een intercultureel akkefietje op de Christelijke school van zijn kinderen.
Interculturele communicatie vergt aanpassing
door Martin Cleaver
Interculturele communicatie is een belangrijk goed in deze dagen. Ik begrijp precies hoe belangrijk dat is; eigenlijk staat mijn werk – als vertaler van films uit het Nederlands in het Engels – al jaren in het teken van 'interculturele communicatie'. De afgelopen week stuitte ik op een heel merkwaardig geval.
Op de Christelijke basisschool van mijn kinderen wordt één keer per jaar een 'juffenverjaardag' gevierd, om alle juffen (en meesters) in het zonnetje te zetten. Dit jaar heeft een voortvarende klassenouder de cadeautjes en plannen per e-mail geregeld. Daarop kwam de volgende merkwaardige reactie van een Turkse vader.
Goede morgen beste ouders,Met respect waardeer ik dat het een cultuur geworden is hier in het land om verjaardagen te vieren, maar wij mogen uit geloofsoverwegingen geen verjaardagen en andere religeus getinte feestdagen vieren. Ik (wij) verwacht(en) hiervoor begrip van jullie.
Ik voelde me geroepen om hierop te reageren, en ik schreef terug:
Dag X,Net zoals jij ben ik geen Christen. Maar allebei hebben we onze kinderen op een Christelijke basisschool geplaatst. Ik ben blij met het hoge niveau van het onderwijs en ik ben blij dat mijn kinderen met verschillende rassen, culturen en godsdiensten in aanraking komen. Het is goed dat onze school zo tolerant is.
Ik hoef geen Christen te zijn om te genieten van het zingen van kerstliedjes. Ik hoef geen Moslim te zijn om te genieten van de hoogtepunten van islamitische kunst. Ik hoef geen Jood te zijn om te genieten van klezmer muziek. Ik hoef geen Boeddhist te zijn om te genieten van de vrede die straalt uit een boeddha-beeld.
De verjaardag van de juffen en meesters op school is geen Christelijk feest maar een gelegenheid om ze te bedanken voor alles wat ze voor ons doen. Het afwijzen van zo'n feest lijkt op ondankbaarheid en daarom ook op intolerantie. U vraagt om begrip maar voor mijn gevoel zonder zelf begrip te tonen.
Als wij onze kinderen willen leren om in vrede te leven met respect voor elkaar, dan moeten wij elkaars feesten en gebruiken, normen en waarden accepteren, begrijpen en delen.
Ik reageer omdat de grote problemen die wij nu in Nederland hebben, onder andere een resultaat zijn van het onvoldoende reageren in het verleden.
Hoogachtend
Martin Cleaver (ook allochtoon)
Wie schetst mijn verbazing toen ik het volgende antwoord kreeg:
Geachte heer Cleaver,Met uw geleerdheid krijg ik bijna de neiging om een voorstel in te dienen bij de Inholland Academie om u als kandidaat docent interculturele communicatie voor te dragen, waar ik in deze hoedanigheid reeds jaren functioneer.
In ieder geval is mijn advies aan u om mijn mail met de ogen van een neutrale analist te bestuderen, alvorens erop te reageren.
Huh? Interculturele communicatie? Deze aardige man geeft les in interculturele communicatie? Hij stuurt zijn kinderen naar een Christelijke school, om ze vervolgens te verbieden om met Christelijke feesten mee te doen, en zelfs de juffenverjaardag is in de ban! En hij geeft les in interculturele communicatie?
Ik ben bijna sprakeloos. Geen wonder dat het de laatst jaren zo slecht gaat met de interculturele communicatie in Nederland.
Martin Cleaver
p/a mailto:redactie@ouders.nl?subject=Opinie_Cleaver_interculturele_communicatie
Martin Cleaver is Brits vertaler, en 'actievoerder voor een betere wereld in het algemeen'. Zie ook: www.cleaver.nl.
En, toch wel iets om even stil van te worden? Weet er iemand sinds wanneer verjaardagen vieren niet mag volgens een religie? Misschien als het om de verjaardag van vrouwen gaat?...
De originele tekst kan je lezen op http://www.ouders.nl/mopi2007-cleaver.htm
zaterdag, februari 24, 2007
Zelfcensuur
Bloggen is niet makkelijk. Ik heb er hoegenaamd geen probleem mee om ongezouten mijn mening te zeggen. Ze neerpennen en aan de hele wereld (sic) laten lezen valt me wat moeilijker. Stampen tegen gevoelige schenen van bazen, collega's, buren e.d. lijkt me sterk af te raden. Ik voel er eigenlijk ook niet echt behoefte aan. Stampen tegen de gevoelige schenen van wat Pim Fortuyn zo mooi als de "politiek correcte kerk" omschreef is ook al niet zonder risico. Heeft het dan zin om te blijven bloggen als ik mij moet inhouden om te reageren op de zaken die mij het meest ergeren... Het formuleren van een mening in geschreven vorm is bovendien altijd iets scherpers dan mondelinge uitspraken. De intonatie van de stem, het knipoog, de lichaamstaal, al deze nuances zijn moeilijk weer te geven in een tekst.
Wat nu? Verder doen maar met de nodige zelfcensuur, verder doen en mij laten gaan of stoppen?
Wat nu? Verder doen maar met de nodige zelfcensuur, verder doen en mij laten gaan of stoppen?
donderdag, januari 25, 2007
Vive l'indépendance! (bis)
Dankzij de Franse revolutie en wellicht geholpen door eeuwenlange inteelt is de Europese adel wat op de achtergrond verdwenen. Toch leeft bij sommigen, velen?, onder hen nog het gevoel dat ze 'bijzonder' zijn, dat ze een missie hebben (noblesse oblige...) .
Onze koningskinderen lijden aan dezelfde kwaal. Als ik de berichten in de pers mag geloven heeft hij(kroonprins Filip) zich gisteren weer eens laten gaan. Als een koningsprins uit een sprookje gaat hij de boze journalisten aan de deur zetten als ze hun leven niet beteren.
Ik geef toe dat ikzelf ook Yves Desmet liever aan de deur zou laten staan, maar ja, ik heb dan ook geen officiële functie. Ik krijg zelfs geen dotatie!
Hoewel ik mijzelf beschouw als een ouderwetse, traditionele, sociaal-democraat begin ik toch stilaan te denken dat we misschien beter eens ernstig overwegen om een punt te zetten achter België.
Over zowat alles hebben Vlamingen en Walen andere meningen, het koningshuis is de pedalen kwijt (wat in het geval van Laurent de verkeersveiligheid wel ten goede kan komen...).
Zouden we dan toch niet beter elk onze eigen weg gaan? Versta mij niet verkeerd. Ik ben geen Vlaams-nationalist, ik heb een afkeer van leeuwenvlaggen, zangfeesten, ijzerbedevaarten en dergelijke. Maar als we nu eens rustig alle argumenten op een rijtje zetten. Zou het dan niet beter zijn om in vriendschap uiteen te gaan?
Onze koningskinderen lijden aan dezelfde kwaal. Als ik de berichten in de pers mag geloven heeft hij(kroonprins Filip) zich gisteren weer eens laten gaan. Als een koningsprins uit een sprookje gaat hij de boze journalisten aan de deur zetten als ze hun leven niet beteren.
Ik geef toe dat ikzelf ook Yves Desmet liever aan de deur zou laten staan, maar ja, ik heb dan ook geen officiële functie. Ik krijg zelfs geen dotatie!
Hoewel ik mijzelf beschouw als een ouderwetse, traditionele, sociaal-democraat begin ik toch stilaan te denken dat we misschien beter eens ernstig overwegen om een punt te zetten achter België.
Over zowat alles hebben Vlamingen en Walen andere meningen, het koningshuis is de pedalen kwijt (wat in het geval van Laurent de verkeersveiligheid wel ten goede kan komen...).
Zouden we dan toch niet beter elk onze eigen weg gaan? Versta mij niet verkeerd. Ik ben geen Vlaams-nationalist, ik heb een afkeer van leeuwenvlaggen, zangfeesten, ijzerbedevaarten en dergelijke. Maar als we nu eens rustig alle argumenten op een rijtje zetten. Zou het dan niet beter zijn om in vriendschap uiteen te gaan?
dinsdag, januari 16, 2007
Joschka 4 jaar
Zondag was Joschka jarig. Vrijdag heeft hij, na het nodige zeuren, zijn cadeautje al gekregen: een paar rolschaatsen. 't Zijn er van Fisher Price waarmee je relatief veilig kunt leren schaatsen. Zijn mama heeft zichzelf getrakteerd op inline (ik had eerst online begrepen) skates. Ze kunnen nu met hun tweetjes de straten onveilig maken. Ik heb nooit leren rolschaatsen en of ik dat nu op mijn 43ste moet proberen...
Joschka vond het prima. Hij wil nu ook wel echte schaatsen zoals mama!
Wordt vervolgd.
Joschka vond het prima. Hij wil nu ook wel echte schaatsen zoals mama!
Wordt vervolgd.
woensdag, januari 10, 2007
2de kleuterklas
Joschka is gisteren voor de eerste keer naar de tweede kleuterklas geweest. Vorig jaar had hij al eens de eerste klas gevolgd. Omdat hij van 14/1/2003 is moest hij echter blijven zitten...
In het begin viel dat nog goed mee maar hij begon het steeds minder prettig te vinden om naar school te gaan. Wij vermoedden dat het iets te maken had met het feit dat er regelmatig nieuwe 'kleintjes' bijkwamen. Hij had het daarmee ook al in de crèche moeilijk. Enfin, we hebben met de juffen gesproken en met de directeur gemaild en hij mocht terug bij zijn oude vriendjes. Na twee dagen is het resultaat al merkbaar. Hij is 's avonds enthousiast, zingt liedjes, speelt toneel, enz. Ik hoop dat hij zich in de klas ook al snel kan optrekken aan de andere kinderen.
In het begin viel dat nog goed mee maar hij begon het steeds minder prettig te vinden om naar school te gaan. Wij vermoedden dat het iets te maken had met het feit dat er regelmatig nieuwe 'kleintjes' bijkwamen. Hij had het daarmee ook al in de crèche moeilijk. Enfin, we hebben met de juffen gesproken en met de directeur gemaild en hij mocht terug bij zijn oude vriendjes. Na twee dagen is het resultaat al merkbaar. Hij is 's avonds enthousiast, zingt liedjes, speelt toneel, enz. Ik hoop dat hij zich in de klas ook al snel kan optrekken aan de andere kinderen.
maandag, januari 01, 2007
Oudejaar 2006
't Moest gastronomisch zijn en het is gelukt denk ik. Voor het eerst sinds lang hebben we oudejaarsavond niet met ons tweetjes (drietjes) doorgebracht. Onze goede vrienden Philiep en Cosette zijn komen vieren. Voor zo'n beperkt gezelschap kunnen we nog eens wat lekkers te voorschijn toveren.
Eerst wat klassieke hapjes met een glaasje champagne (Tête de cuvée van Vrancken). Nadien al even klassieke scampi's gebakken in boter met look.
Als extra voorgerechtje volgden er "escalopes de foie gras de canard aux pommes" met een receptje* van Hervé Rumen van het restaurant "Au petit riche" in Parijs. Voor mij was het de eerste keer dat ik rauwe foie gras gebakken heb. Met Philiep (met zijn culinaire scholing) in de buurt voel ik mij een stuk veiliger bij het experimenteren. Het resultaat was lekker. Het sausje mocht iets meer gebonden zijn. In combinatie met een glaasje Sauternes (Domaine de l'alliance 2005 uit Delhaize).
Tussendoor een klein glaasje exotisch sorbet.
Hoofdgerecht een hazenrug. Lièvre à la crème (recept uit Tout à vous, la cuisine de a à z) een gerechtje dat ik al in mijn laatste jaar middelbaar heb uitgeprobeerd. Het blijft eenvoudig maar heerlijk lekker. Philiep had voor een Spaans wijntje gezorgd (Tinto Pesquera - Ribera del Duero 1996) dat perfect paste bij de Belgische haas.
En dan het dessert.
Ik had 2 weken geleden al een lekkere (tenminste als je fondant lust) chocoladesorbet met rozijnen* gemaakt. Ik heb dat gecombineerd in een ijstaartje met zelfgemaakt vanille-ijs. (zie foto's op Flickr) Het was heerlijk.
Dan nog een kopje koffie en voor Philiep en mij een glaasje Cognac van Remy Martin of beter van Nonkel Marcel. Cosette was BOB!
Joschka heeft het volgehouden tot iets over twaalven en heeft geslapen tot zowat 11 uur! Hij geniet ervan om bezoek te krijgen en zorgt er dan wel voor om wat in het middelpunt van de belangstelling te staan. En babbelen dat hij kan...
*Recepten na te lezen in de Larousse gastronomique.
Eerst wat klassieke hapjes met een glaasje champagne (Tête de cuvée van Vrancken). Nadien al even klassieke scampi's gebakken in boter met look.
Als extra voorgerechtje volgden er "escalopes de foie gras de canard aux pommes" met een receptje* van Hervé Rumen van het restaurant "Au petit riche" in Parijs. Voor mij was het de eerste keer dat ik rauwe foie gras gebakken heb. Met Philiep (met zijn culinaire scholing) in de buurt voel ik mij een stuk veiliger bij het experimenteren. Het resultaat was lekker. Het sausje mocht iets meer gebonden zijn. In combinatie met een glaasje Sauternes (Domaine de l'alliance 2005 uit Delhaize).
Tussendoor een klein glaasje exotisch sorbet.
Hoofdgerecht een hazenrug. Lièvre à la crème (recept uit Tout à vous, la cuisine de a à z) een gerechtje dat ik al in mijn laatste jaar middelbaar heb uitgeprobeerd. Het blijft eenvoudig maar heerlijk lekker. Philiep had voor een Spaans wijntje gezorgd (Tinto Pesquera - Ribera del Duero 1996) dat perfect paste bij de Belgische haas.
En dan het dessert.
Ik had 2 weken geleden al een lekkere (tenminste als je fondant lust) chocoladesorbet met rozijnen* gemaakt. Ik heb dat gecombineerd in een ijstaartje met zelfgemaakt vanille-ijs. (zie foto's op Flickr) Het was heerlijk.
Dan nog een kopje koffie en voor Philiep en mij een glaasje Cognac van Remy Martin of beter van Nonkel Marcel. Cosette was BOB!
Joschka heeft het volgehouden tot iets over twaalven en heeft geslapen tot zowat 11 uur! Hij geniet ervan om bezoek te krijgen en zorgt er dan wel voor om wat in het middelpunt van de belangstelling te staan. En babbelen dat hij kan...
*Recepten na te lezen in de Larousse gastronomique.
Abonneren op:
Posts (Atom)