De
lijfspreuk van Club Brugge.
Vorige week
ben ik met Joschka, voor de eerste keer in zijn en mijn leven, naar een echte
voetbalmatch gaan kijken. Club Brugge tegen Debrecen.
Joschka zat
vorig schooljaar in de klas bij meester Johan: Sporza-verslaggever en Club
Brugge fan. En nu is Joschka ook Brugge-fan…
Terug van
vakantie waren we uitgenodigd bij onze buren voor een barbecue. Onze buurman en
onze buurvrouw zijn echte club-supporters. Die waren dus heel blij toen ze
Joschka hoorden vertellen over zijn voorliefde voor blauw-zwart. Hij kreeg
onmiddellijk al wat attributen mee zodat hij zich nog meer in zijn rol kon
inleven. En mijn buurman deed de belofte dat hij hem zeker eens ging meenemen
naar de match als de gelegenheid zich voordeed. En zo geschiedde.
Een paar
weken geleden kwam Patrick het goede nieuws melden. Club speelde tegen het
Hongaarse Debrecen, en zijn vrienden (die ook een abonnement hadden gingen niet).
We mochten mee. Sindsdien was Joschka zeer bezorgd om zijn gezondheid. Hij wou
en zou niet ziek worden of iets dergelijks.
Vorige
donderdag was de grote dag aangebroken.
Joschka, uitgedost
met sjaal en t-shirt (vriendelijk uitgeleend door onze buurvrouw Patricia) en
ik, zorgvuldig andere kleuren dan blauw of zwart vermijdend, stappen in de
buurauto en zijn op weg naar onze eerste match!
Het werd
een avond die Joschka niet gauw zal vergeten. Een t-shirt gekocht in de
clubboetiek, opgewacht door de clubmascottes, het stadion betreden, en dan de
match…met 4-1 gewonnen door club. En de ambiance. Hij wil zeker nog eens teruggaan. En ik? Ach mijn mening doet
er in deze niet echt toe. Het geluk op zijn gezicht maakte het voor mij ook een
prachtige avond en een bijzondere gebeurtenis. Maar ik denk dat ik toch liever comfortabel
in de zetel naar een voetbalmatch kijk.
Ik ben mijn
buren alvast erg dankbaar voor deze leuke avond.
Op de bovenste rij! |
Als u zich
afvraagt waarom Gentenaars supporteren voor Brugge? Ik weet het ook niet. Het
is van vader op zoon denk ik. Mijn buurman heeft alvast een goede reden. Zijn
eigen vader, Willy Van Parijs, heeft vroeger 1959-1960
nog voor club gespeeld en voordien zelfs voor de Gantoise. Alles is dus
vergeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten