Galstenen of helicobacter pylori?
Net voor de kerstvakantie kreeg ik pijnaanvallen waarvan de symptomen wezen op galstenen. Nu wist ik al jaren dat ik die had, maar zonder problemen. De pijn kon echter ook een gevolg zijn van een zware maagontsteking. Na een zware antibioticakuur tijdens de kerstvakantie en een sober dieet was de maaginfectie overwonnen en was ik 7 kg. kwijt. De vreemde pijnaanvallen bleven komen. De galblaas (met stenen) moest dan toch verwijderd.
Onder het mes!
Woensdag 3 april mocht ik om 6.30 uur binnen in het UZ-Gent. Op
de 4 de verdieping van K12 (short stay) moest ik nog wat papieren invullen en
om 8 uur werd ik al weggevoerd naar het operatiekwartier. Amper de tijd gehad
om mijn modieus operatiehemdje aan te trekken.
In de ‘voorbereidingsruimte’ was het zo druk (in K12 zijn er
18 operatiezalen als ik het goed begrepen heb) dat ze mij maar onmiddellijk de
operatiezaal zelf binnenrolden. Het is daar nog altijd even koud als vorige
keer. Na de traditionele zoektocht naar een ‘goede ader’ om het infuus aan te
leggen, dommelde ik snel in. Ik had de aanwezigen wel eerst nog eens op hart
gedrukt dat ik daar was om mijn galblaas te laten wegnemen… Dit bleek voor hen
geen verrassing te zijn. Oef!
Wakker worden (alweer oef!) ging zeer vlot. Om 11.50 uur
rolden ze me al terug naar mijn kamer. De galstenen kreeg ik mee in een potje.
De pijn viel heel goed mee. Het was mijn
eerste ‘laparoscopische’ operatie en ik kan u verzekeren dat het verschil in
ongemak en pijn met een klassieke ingreep immens groot is.
 |
| Links mijn twee galstenen en rechts een muskaatnootje |
De eerste uren veel geslapen. Tegen de avond mocht ik een yoghurtje eten… Als er iets is
wat ik niet lust is het wel “zure” zuivelproducten. Maar ik heb het geprobeerd
en het viel nog behoorlijk mee. Het infuus mocht er ’s avonds uit.
Een behoorlijke nacht gehad. Een normaal ontbijt. Bezoek van
de chirurg. “Alles goed verlopen. Veel verklevingen van vorige operaties moeten
losknippen maar toch gelukt om het bij een kijkoperatie te houden. 4 weken
herstel. Terug normaal beginnen eten, eerste week vetarm en dan de lever de
tijd geven om aan te passen.” De anti-flebitiskousen mochten ook uit. Joepie! Na
de wondverzorging en het uittrekken (zachtjes) van een drain kwamen Carolien en
de kindjes mij oppikken.
De verzorging in het UZ was heel goed. Vriendelijk en efficiënt personeel!
Thuis
Terug thuis verloopt het herstel vlot. Nog een aantal dagen (vooral
’s nachts) pijnstillers nodig gehad. De eerste week sober gegeten. Een
croissantje geprobeerd maar dat was duidelijk iets te vet… En nu langzaam
normaliseren. Ik kijk uit naar een etentje met hapjes, voorgerecht, enz… Nog
even geduld.
Trop is te veel.
Het is nu wel genoeg geweest. Geen operaties meer a.u.b. Mijn buik ziet er ondertussen als een landkaart uit. Gelukkig camoufleert de welige haargroei veel ;-)
Het was mijn derde buikoperatie in 9 jaar: in 2004 verloor ik 30 cm. dikke darm, in 2011 een dubbele liesbreuk die opgelapt moest worden en nu de galblaas. En lang geleden, in 1978 ben ik mijn appendix ook al kwijtgeraakt. ’t Is dus welletjes geweest dacht ik zo.
Het is nu wel genoeg geweest. Geen operaties meer a.u.b. Mijn buik ziet er ondertussen als een landkaart uit. Gelukkig camoufleert de welige haargroei veel ;-)
Het was mijn derde buikoperatie in 9 jaar: in 2004 verloor ik 30 cm. dikke darm, in 2011 een dubbele liesbreuk die opgelapt moest worden en nu de galblaas. En lang geleden, in 1978 ben ik mijn appendix ook al kwijtgeraakt. ’t Is dus welletjes geweest dacht ik zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten