Het is niet te geloven welk een potje de nieuwsredactie van VTM er nu weer van gemaakt heeft. Ze zijn er opnieuw (zie mijn bericht van 16/9/07) in geslaagd om een stuk geschiedenis te herschrijven. Wanneer het item geschreven zou zijn door iemand die naar school is gegaan zou je zelfs kunnen spreken van geschiedvervalsing. Maar ja, hoe kun je iets vervalsen als je er niets van kent?
Zowat iedereen die maar iets over de Spaanse burgeroorlog gelezen heeft weet dat er toen priesters en nonnen zijn vermoord door linkse milities (socialisten, communisten, anarchisten) die aan de kant van de Spaanse regering vochten.
Het Vaticaan heeft vandaag 498 onder hen zalig verklaard.
Mag ik u uitnodigen om hieronder een klein "VTM-kleurt-je-geschiedenis" citaatje te lezen dat ik rechtstreeks uit hun verslag overgenomen heb?
“De religieuzen hadden tijdens de Spaanse burgeroorlog felle kritiek op het fascistisch beleid van Franco. Ze werden vermoord door Franco’s troepen omdat ze opkwamen voor mensenrechten.”
In Amerikaanse rechtbankseries zouden ze nu zeggen: “I rest my case”.
Kan er nog iets aan toegevoegd worden???
Naar goede gewoonte verwijs ik graag naar journalistieke bronnen die wel hun geschiedenis kennen:
BBC News
Le Figaro
zondag, oktober 28, 2007
woensdag, oktober 24, 2007
Plan B
Zoals ik al eerder schreef kreeg ik van Carolien het literaire debuut van Geert Mareels cadeau: Plan B.
Ik heb ervan genoten!
Natuurlijk ben ik door mijn jarenlange politieke activiteiten binnen de SP (voor de vermaledijde .a erbij kwam) niet echt een ‘maagdelijke’ lezer.
Ik heb toch een aantal dingen herkend: karaktertrekjes, onhebbelijkheden, smeuïge verhalen over ministers en kabinetten, enz.
Chapeau voor Geert zijn boek. De mengeling van ‘Wahrheit’ en ‘Dichtung’ maakte het uitermate aangenaam leesvoer. Wat is waar en wat is fantasie? Wat is waar en wat zou waar kunnen zijn? Dat zijn de vragen die me zijn bijgebleven.
De vervalsing van de verkiezingsuitslag (door het manipuleren) van de ‘internetkiezers’ om op die manier de ‘democratische’ partijen aan de macht te houden was goed gevonden. Het hele idee gaf mij wel een ongemakkelijk gevoel omdat ik op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 het gevoel kreeg (door het erg lang uitblijven van de Antwerpse uitslag) dat er misschien wel eens met de verkiezingsuitslag gefoefeld was. Ter herinnering het was de clash tussen Janssens en Dewinter en de uitslag bleef maar op zich wachten. Toen de uitslag er was bleek het Vlaams Blok te verliezen en Patrick J was de grote winnaar! Echt?!
Sindsdien ben ik zeer terughoudend geworden t.o.v. het elektronisch stemmen zoals dat nu in België gebeurt. Er is geen controle. Geen enkele kiezer weet effectief of zijn stem wel correct werd geregistreerd. Elektronisch stemmen zou enkel moeten kunnen indien de kiezer een uitprint krijgt van zijn uitgebrachte stem (en op die manier effectief ziet of zijn stem juist is geregistreerd) en die uitprint kan deponeren in een urne zodat nadien kan herteld worden!
Gevoelens na het lezen van het boek: ik heb goed gelachen en toch is er een wrange nasmaak. Hoe democratisch is onze samenleving nog? Hoeveel middelmaat (of is het ondermaatsheid) kan een land zich permitteren? Waar is het politieke idealisme?
Geert en ik zijn alle twee als studenten aan de RUG politiek actief geweest. Hij was wat linkser, ik was al een echte ‘sociaal-democraat’ of zoals een Amadees mij ooit in de ‘Krawietel’ toesnauwde: “Gij…gij zijt een agent van de burgerij” (en hij meende het!). Onze paden kruisten elkaar in wat toen nog VVS-SVB was (de Vereniging van Vlaamse Studenten – Studentenvakbeweging). We zijn nooit echt vrienden geweest maar we konden elkaar wel verdragen (denk ik). Enfin na de studies heeft Geert het licht gezien en is hij ook bij de SP gekomen en hij heeft er carrière gemaakt. Hij moet wel echt goed geweest zijn want je wordt en blijft niet zomaar kabinetschef, zeker niet van Luc Van den Bossche. Dat hij door de partij bij het oud vuil is gezet illustreert op een bijzonder griezelige manier hoe slordig (en totaal gevoelloos) er in de SP en nu SP.a soms met mensen wordt omgegaan. Er zijn teveel mensen die (ik ken) die verdwenen zijn uit de politiek. (Daan Schalk, René Vermeir, enz…) Er zijn vooral teveel waardevolle (en idealistische) mensen verdwenen. Hoe komt dat? De partij stelt zich die vraag niet en kijkt niet om. “Voorwaarts en vooral vergeten wat achter ons ligt” (vrij naar Hanns Eisler en Bertolt Brecht, het origineel plakt onderaan)
Enfin, ’t is een goed boek, maar niet echt een aanrader voor wie overweegt om in de politiek te stappen…
Het solidariteitslied
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Alle volkeren van de aarde
strijdt nu samen zij aan zij
neem de macht dan zelf in handen
in de nieuwe maatschappij
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Kapitaal en onderdrukkers
zien onze verdeeldheid graag
en zolang wij ons nog bukken
komt geen eind aan deze plaag.
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Proletariers aller landen
verenig je en vecht je vrij
met je grote regimenten
breek je elke heerschappij.
Voorwaarts en niet vergeten
maar de vraag heel konkreet gesteld
bij honger en bij eten
alle straten onze straten
heel de aarde onze aarde
Voor de puristen de originele versie:
Solidaritätslied
Vorwärts, und nicht vergessen,
worin uns´re Stärke besteht!
Beim Hungern und beim Essen,
vorwärts, nie vergessen, die Solidarität!
Auf, ihr Völker dieser Erde, einigt euch in diesem Sinn.
Dass sie jetzt die eure werde und die große Näherin.
Vorwärts, und nicht …
Schwarzer, Weißer, Brauner, Gelber! Endet ihre Schlächtereien!
Reden erst die Völker selber, werden sie schnell einig sein.
Vorwärts, und nicht …
Wollen wir es schnell erreichen, brauchen wir noch dich und dich.
Wer im Stich lässt seinesgleichen, lässt ja nur sich selbst im Stich.
Vorwärts, und nicht …
Uns´re Herrn, wer sie auch seien, sehen uns´re Zwietracht gern.
Denn solang sie uns entzweien, bleiben sie doch uns´re Herrn.
Vorwärts, und nicht …
Proletarier aller Länder, einigt euch und ihr seid frei!
Eure großen Regimenter brechen jede Tyrannei!
Vorwärts, und nie vergessen
Und die Frage konkret gestellt.
Beim Hungern und beim Essen:
Wessen Morgen ist der Morgen? Wessen Welt ist die Welt?
Ik heb ervan genoten!
Natuurlijk ben ik door mijn jarenlange politieke activiteiten binnen de SP (voor de vermaledijde .a erbij kwam) niet echt een ‘maagdelijke’ lezer.
Ik heb toch een aantal dingen herkend: karaktertrekjes, onhebbelijkheden, smeuïge verhalen over ministers en kabinetten, enz.
Chapeau voor Geert zijn boek. De mengeling van ‘Wahrheit’ en ‘Dichtung’ maakte het uitermate aangenaam leesvoer. Wat is waar en wat is fantasie? Wat is waar en wat zou waar kunnen zijn? Dat zijn de vragen die me zijn bijgebleven.
De vervalsing van de verkiezingsuitslag (door het manipuleren) van de ‘internetkiezers’ om op die manier de ‘democratische’ partijen aan de macht te houden was goed gevonden. Het hele idee gaf mij wel een ongemakkelijk gevoel omdat ik op de avond van de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 het gevoel kreeg (door het erg lang uitblijven van de Antwerpse uitslag) dat er misschien wel eens met de verkiezingsuitslag gefoefeld was. Ter herinnering het was de clash tussen Janssens en Dewinter en de uitslag bleef maar op zich wachten. Toen de uitslag er was bleek het Vlaams Blok te verliezen en Patrick J was de grote winnaar! Echt?!
Sindsdien ben ik zeer terughoudend geworden t.o.v. het elektronisch stemmen zoals dat nu in België gebeurt. Er is geen controle. Geen enkele kiezer weet effectief of zijn stem wel correct werd geregistreerd. Elektronisch stemmen zou enkel moeten kunnen indien de kiezer een uitprint krijgt van zijn uitgebrachte stem (en op die manier effectief ziet of zijn stem juist is geregistreerd) en die uitprint kan deponeren in een urne zodat nadien kan herteld worden!
Gevoelens na het lezen van het boek: ik heb goed gelachen en toch is er een wrange nasmaak. Hoe democratisch is onze samenleving nog? Hoeveel middelmaat (of is het ondermaatsheid) kan een land zich permitteren? Waar is het politieke idealisme?
Geert en ik zijn alle twee als studenten aan de RUG politiek actief geweest. Hij was wat linkser, ik was al een echte ‘sociaal-democraat’ of zoals een Amadees mij ooit in de ‘Krawietel’ toesnauwde: “Gij…gij zijt een agent van de burgerij” (en hij meende het!). Onze paden kruisten elkaar in wat toen nog VVS-SVB was (de Vereniging van Vlaamse Studenten – Studentenvakbeweging). We zijn nooit echt vrienden geweest maar we konden elkaar wel verdragen (denk ik). Enfin na de studies heeft Geert het licht gezien en is hij ook bij de SP gekomen en hij heeft er carrière gemaakt. Hij moet wel echt goed geweest zijn want je wordt en blijft niet zomaar kabinetschef, zeker niet van Luc Van den Bossche. Dat hij door de partij bij het oud vuil is gezet illustreert op een bijzonder griezelige manier hoe slordig (en totaal gevoelloos) er in de SP en nu SP.a soms met mensen wordt omgegaan. Er zijn teveel mensen die (ik ken) die verdwenen zijn uit de politiek. (Daan Schalk, René Vermeir, enz…) Er zijn vooral teveel waardevolle (en idealistische) mensen verdwenen. Hoe komt dat? De partij stelt zich die vraag niet en kijkt niet om. “Voorwaarts en vooral vergeten wat achter ons ligt” (vrij naar Hanns Eisler en Bertolt Brecht, het origineel plakt onderaan)
Enfin, ’t is een goed boek, maar niet echt een aanrader voor wie overweegt om in de politiek te stappen…
Het solidariteitslied
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Alle volkeren van de aarde
strijdt nu samen zij aan zij
neem de macht dan zelf in handen
in de nieuwe maatschappij
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Kapitaal en onderdrukkers
zien onze verdeeldheid graag
en zolang wij ons nog bukken
komt geen eind aan deze plaag.
Voorwaarts en niet vergeten,
wat maakt ons zo sterk in de strijd
Bij honger en bij eten
voorwaarts en niet vergeten
de solidariteit
Proletariers aller landen
verenig je en vecht je vrij
met je grote regimenten
breek je elke heerschappij.
Voorwaarts en niet vergeten
maar de vraag heel konkreet gesteld
bij honger en bij eten
alle straten onze straten
heel de aarde onze aarde
Voor de puristen de originele versie:
Solidaritätslied
Vorwärts, und nicht vergessen,
worin uns´re Stärke besteht!
Beim Hungern und beim Essen,
vorwärts, nie vergessen, die Solidarität!
Auf, ihr Völker dieser Erde, einigt euch in diesem Sinn.
Dass sie jetzt die eure werde und die große Näherin.
Vorwärts, und nicht …
Schwarzer, Weißer, Brauner, Gelber! Endet ihre Schlächtereien!
Reden erst die Völker selber, werden sie schnell einig sein.
Vorwärts, und nicht …
Wollen wir es schnell erreichen, brauchen wir noch dich und dich.
Wer im Stich lässt seinesgleichen, lässt ja nur sich selbst im Stich.
Vorwärts, und nicht …
Uns´re Herrn, wer sie auch seien, sehen uns´re Zwietracht gern.
Denn solang sie uns entzweien, bleiben sie doch uns´re Herrn.
Vorwärts, und nicht …
Proletarier aller Länder, einigt euch und ihr seid frei!
Eure großen Regimenter brechen jede Tyrannei!
Vorwärts, und nie vergessen
Und die Frage konkret gestellt.
Beim Hungern und beim Essen:
Wessen Morgen ist der Morgen? Wessen Welt ist die Welt?
donderdag, oktober 04, 2007
44
Vandaag 44 geworden. Wat is het een heerlijke luxe om ouder te mogen worden! De hoeveelheid schuilwijn belet mij om veel meer te schrijven! 't Iw dus schuimwijn... Enfin binnenkort meer. 'k Ben gisterenavond nog beginnen lezen in mijn cadeau. 'Plan B' het debuut van Geert Mareels. Proficiat Geert. Ik ben in één ruk tot p. 64 doorgegaan. Amaai. Knap en onluisterend en soms al te zeer herkenbaar. Meer commentaar als het uit is. (Als ik durf...)
Abonneren op:
Posts (Atom)