zondag, september 02, 2012

NO SWEAT/NO GLORY


De lijfspreuk van Club Brugge.
Vorige week ben ik met Joschka, voor de eerste keer in zijn en mijn leven, naar een echte voetbalmatch gaan kijken. Club Brugge tegen Debrecen.
Joschka zat vorig schooljaar in de klas bij meester Johan: Sporza-verslaggever en Club Brugge fan. En nu is Joschka ook Brugge-fan…
Terug van vakantie waren we uitgenodigd bij onze buren voor een barbecue. Onze buurman en onze buurvrouw zijn echte club-supporters. Die waren dus heel blij toen ze Joschka hoorden vertellen over zijn voorliefde voor blauw-zwart. Hij kreeg onmiddellijk al wat attributen mee zodat hij zich nog meer in zijn rol kon inleven. En mijn buurman deed de belofte dat hij hem zeker eens ging meenemen naar de match als de gelegenheid zich voordeed. En zo geschiedde.
Een paar weken geleden kwam Patrick het goede nieuws melden. Club speelde tegen het Hongaarse Debrecen, en zijn vrienden (die ook een abonnement hadden gingen niet). We mochten mee. Sindsdien was Joschka zeer bezorgd om zijn gezondheid. Hij wou en zou niet ziek worden of iets dergelijks.
Vorige donderdag was de grote dag aangebroken.
Joschka, uitgedost met sjaal en t-shirt (vriendelijk uitgeleend door onze buurvrouw Patricia) en ik, zorgvuldig andere kleuren dan blauw of zwart vermijdend, stappen in de buurauto en zijn op weg naar onze eerste match!
Het werd een avond die Joschka niet gauw zal vergeten. Een t-shirt gekocht in de clubboetiek, opgewacht door de clubmascottes, het stadion betreden, en dan de match…met 4-1 gewonnen door club. En de ambiance. Hij wil zeker nog eens teruggaan. En ik? Ach mijn mening doet er in deze niet echt toe. Het geluk op zijn gezicht maakte het voor mij ook een prachtige avond en een bijzondere gebeurtenis. Maar ik denk dat ik toch liever comfortabel in de zetel naar een voetbalmatch kijk.
Ik ben mijn buren alvast erg dankbaar voor deze leuke avond. 
Op de bovenste rij!

Als u zich afvraagt waarom Gentenaars supporteren voor Brugge? Ik weet het ook niet. Het is van vader op zoon denk ik. Mijn buurman heeft alvast een goede reden. Zijn eigen vader, Willy Van Parijs, heeft vroeger 1959-1960  nog voor club gespeeld en voordien zelfs voor de Gantoise. Alles is dus vergeven.

Geen opmerkingen: