Bestaat er een vastgelegd aantal keren vooraleer iets een traditie genoemd mag worden? Wat er ook van zij, vandaag gingen we voor de 4de keer eten in restaurant Oase om mijn moeders verjaardag te vieren. Ze is (op 4 november) 83 geworden!
Het etentje was weer lekker en de bediening perfect in orde. De Oase blijft een aanrader.
Het menu?
Crémant d'Alsace met koude en warme mondverwennertjes
Grietbotfilet, quinoa met rode ui, saus van citroengras
en kruimels van groene asperges
Fazantenhen "Fine Champagne", vergezeld van z'n
bosjuweeltjes en pomme dauphine
Moelleux van chocolade met gekoelde fantasie
van rode vruchten
Koffie met zoete koekjes
Wijn
Domaine de Luc Chardonnay 2009
Château Lande de Bertin 2009
en/of andere dranken tem de koffie
Ik had altijd al gedacht dat Joschka een grote man zou worden. Maar nu heb ik ‘zekerheid’! Het UZ-Gent denkt dat hij 1.92 m. zal worden. Da’s toch een fatsoenlijke lengte? Een beetje groter dan mij, maar toch weer niet zo groot dat het ongemakkelijk wordt…
Hij heeft een maand geleden meegedaan aan een wetenschappelijk onderzoek naar osteoporose bij kinderen (NINIOS-studie). En één van de leuke neveneffecten hiervan (naast 2 bioscooptickets) was dat hij een prognose ging krijgen van zijn lengte. En die hebben we nu gekregen.
Vandaag bezoek gehad uit de Vlaamse rand! Voorgerecht foie gras (met vers witloof en confit d’oignons) en een lekkere witte Saint Véran “En crêches" .
Hoofdgerecht hindesteak met assortiment groenten (quenelles van zoete aardappel, gebakken witloof, verse spruitjes, boontjes in spek, gratin dauphinois, peertje met airelles).
Hier hebben we een rood wijntje bij gedronken (Chateau Larose Trintaudon – Haut Médoc -2008 – Cru Bourgeois …pour les bourgeois et “les bourgeois c’est comme des cochons »…)
Nadien traditioneel afgesloten met koffie en ijs.
De kinderen hebben de hoofddeksels uitgeprobeerd die bompa (mijn vader) had meegebracht.
Zij dienden vroeger als attributen voor de optredens van mijn bompa (mijn grootvader, Jules Meeus). Een van de liedjes die hij toen zong (en die nu nog steeds tot het vaste repertoire van mijn pa behoren)is 1914!
“'t was 1914 en ik werkte op mijn land de mensen zeiden dat 't oorlog was en ik liet alles in brand Ik pakte naar mijn gaffel, naar mijn riek en naar mijn zeis En ik at nog 17 boterhammen op met appelspijs.”
Gevolgd door het onnavolgbare refrein: “Hahahahahaha, het lachen is een vreugd, Hahahahahaha, het lachen doe mij deugd, Hahahahahaha, ik lach mijn eigen zot, Hahahahahaha, en ik moet ervan kapot!”
