De eerste echte witte kerst sinds 1964! In Atlanta (USA) de eerste sinds 128 jaar!Een paar jaar geleden was er nog alarm dat er door de opwarming geen sneeuw meer ging vallen. De wintersportcentra gingen sluiten. Ook het Nederlandse trouw waarschuwt. We zouden voortaan enkel nog zachte winters krijgen!!!
En nu een tweede koude winter maar de verwarming gaat onverminderd door. 'k Zag onlags een zuur kijkende Sabine de VRT-weervrouw met een zuur gezicht zeggen dat het nu wel kouder is maar dat de verwarming wel echt is hoor! 't Zijn moeilijke tijden voor de hogepriesters van de opwarming. Ze hebben dan ook beslist om (voorlopig, tot we weer eens een zachte winter hebben wellicht) niet meer van verwarming maar van ‘verandering’ van het klimaat te spreken.
Ik geloof dat de ‘wetenschappers’ rapporten publiceren die het best passen bij de mening van de beheerders van de subsidiekranen.
‘k Ben toch blij dat ik winterbanden heb. Nu nog degelijke schoenen...
zondag, december 26, 2010
zaterdag, december 25, 2010
dinsdag, december 07, 2010
6 jaar gezond!
Vandaag naar het UZ geweest om de resultaten van mijn bloedonderzoek te bespreken. Goed nieuws, niets bijzonders en de tumormerkers stonden op 1,4 en da’s ruim binnen de veiligheidsmarge.
Vanaf nu beperkt het onderzoek zich tot een jaarlijkse bloedtest en een driejaarlijkse coloscopie. Die coloscopie zit er aan te komen. ’t Wordt iets voor in juni 2011.
De hele historiek staat op onze website.
Vanaf nu beperkt het onderzoek zich tot een jaarlijkse bloedtest en een driejaarlijkse coloscopie. Die coloscopie zit er aan te komen. ’t Wordt iets voor in juni 2011.
De hele historiek staat op onze website.
zondag, december 05, 2010
Rolschaatsen
Omdat ik de (rol)schaatslerares ben thuis, heeft Joschka een paar jaar geen oefening meer gehad. Eerst was ik zwanger en vond ik het toch wat riskant om mijn zoon te vergezellen op skates. En toen ik er weer helemaal klaar voor was, waren zijn rolschaatsen hem te klein. Een goed idee dus voor de Sint!
En gisterochtend was het zover. Had die goede man toch wel een paar fantastische skeelers bij Joschka zijn schoen gezet! We hebben samen de hele middag de woonkamer onveilig gemaakt met onze schaatskuren (de besneeuwde straat was immers geen optie).
En toen werd Fabian wakker, en die wou natuurlijk ook rolschaatsen … Theater, theater! Gelukkig kon ik Joschka’s allereerste rolschaatsen op zijn maat instellen (en de wieltjes wat stugger maken). Ik dacht dat zijn zin al doende vlug over zou zijn, maar het is duidelijk ook een echte schaatsliefhebber!
Nu nog wat vriendjes van Joschka overtuigen en we kunnen rolhockeytornooien organiseren, net zoals toen ik klein was! Merci, lieve Sint!
Foto's van de schaatsers.
En gisterochtend was het zover. Had die goede man toch wel een paar fantastische skeelers bij Joschka zijn schoen gezet! We hebben samen de hele middag de woonkamer onveilig gemaakt met onze schaatskuren (de besneeuwde straat was immers geen optie).
En toen werd Fabian wakker, en die wou natuurlijk ook rolschaatsen … Theater, theater! Gelukkig kon ik Joschka’s allereerste rolschaatsen op zijn maat instellen (en de wieltjes wat stugger maken). Ik dacht dat zijn zin al doende vlug over zou zijn, maar het is duidelijk ook een echte schaatsliefhebber!
Nu nog wat vriendjes van Joschka overtuigen en we kunnen rolhockeytornooien organiseren, net zoals toen ik klein was! Merci, lieve Sint!
Foto's van de schaatsers.
dinsdag, november 16, 2010
Joschka kan koprollen!
Onze Joschka is niet de grootste waaghals en koprollen zag hij helemaal niet zitten. Zelfs toen we hem vorig jaar een Wii beloofden in ruil voor een succesvolle koprol ‘plooide’ hij niet. En zie, gisteren kwam hij thuis met groot nieuws. Hij had een koprol gemaakt. Joschka tevreden, turnjuf Eva tevreden (ze sprak me er vandaag met veel enthousiasme over aan) en wij tevreden. En nu rekent hij er op om een Wii te krijgen!
Belofte maakt schuld en dus ben ik aan een vergelijkende studie begonnen tussen de Wii, de Xbox kinect of de Playstation move. Help!
Belofte maakt schuld en dus ben ik aan een vergelijkende studie begonnen tussen de Wii, de Xbox kinect of de Playstation move. Help!
woensdag, november 10, 2010
Un néerlandophone! Au secours!!
En dat is waarom Bart De Wever en zijn NVA succes hebben.
Vorige week had ik informatie nodig van Elantis. Elantis is de nieuwe naam van 'Dexia Kredietmaatschappij' een dochteronderneming van het vroegere Gemeentekrediet. Een degelijke Belgische instelling. Ik heb indertijd mijn hypothecaire lening daar afgesloten en ik had van hen een document nodig. Ik bel naar het telefoonnummer van mijn contactpersoon en krijg iemand aan de lijn die mij aanspreekt met Elantis bonjour, koedendak. Ik antwoord met "goeienamiddag mevrouw" en ik voel onmiddellijk de aarzeling gevolgd door een paniekaanval aan de andere kant van de lijn ('t is ook de andere kant van de taalgrens). Ze mompelt iets onverstaanbaar, laat de hoorn liggen, gaat weg en roept haar collega ter hulp: "Brigitte*, un néerlandophone!!!". Er heerst even stilte aan de andere kant van de lijn tot Brigitte de hoorn opneemt en zegt: "Koedendak meneer, kuunt u Fraens spreken?".
Ik had jammer genoeg mijn document dringend nodig en heb dus maar het gesprek in het Fraens verder gezet. Want ik kan dat!
Kunt u zich dat voorstellen? Waarschijnlijk wel. Maar kunt u zich ook voorstellen dat het omgekeerde scenario zich voordoet. "Mijn excuses, maar kunt u Nederlands spreken?"...
Een Nederlandstalige klant die tot tweederangsburger/klant gedegradeerd wordt. Dit is en blijft de realiteit in dit land. Opsplitsen die boel!
Nu toch enige nuancering.
Elantis heeft z'n hoofdzetel in Luik.
Ik telefoneerde in de week van 1 november. De dienst was dus minder bezet dan anders en de Nederlandstalige collega's waren er niet. De andere dame heeft me goed en snel geholpen en ik had het papier 2 dagen later in de bus.
MAAR toch kan het niet dat je als Vlaamse klant niet kan geholpen worden in je eigen taal. Als ik nu eens geen of niet voldoende Frans ken om mij verstaanbaar te maken? Dan moet ik maar op een andere dag terugbellen?
*Brigitte is een fictieve naam.
Vorige week had ik informatie nodig van Elantis. Elantis is de nieuwe naam van 'Dexia Kredietmaatschappij' een dochteronderneming van het vroegere Gemeentekrediet. Een degelijke Belgische instelling. Ik heb indertijd mijn hypothecaire lening daar afgesloten en ik had van hen een document nodig. Ik bel naar het telefoonnummer van mijn contactpersoon en krijg iemand aan de lijn die mij aanspreekt met Elantis bonjour, koedendak. Ik antwoord met "goeienamiddag mevrouw" en ik voel onmiddellijk de aarzeling gevolgd door een paniekaanval aan de andere kant van de lijn ('t is ook de andere kant van de taalgrens). Ze mompelt iets onverstaanbaar, laat de hoorn liggen, gaat weg en roept haar collega ter hulp: "Brigitte*, un néerlandophone!!!". Er heerst even stilte aan de andere kant van de lijn tot Brigitte de hoorn opneemt en zegt: "Koedendak meneer, kuunt u Fraens spreken?".
Ik had jammer genoeg mijn document dringend nodig en heb dus maar het gesprek in het Fraens verder gezet. Want ik kan dat!
Kunt u zich dat voorstellen? Waarschijnlijk wel. Maar kunt u zich ook voorstellen dat het omgekeerde scenario zich voordoet. "Mijn excuses, maar kunt u Nederlands spreken?"...
Een Nederlandstalige klant die tot tweederangsburger/klant gedegradeerd wordt. Dit is en blijft de realiteit in dit land. Opsplitsen die boel!
Nu toch enige nuancering.
Elantis heeft z'n hoofdzetel in Luik.
Ik telefoneerde in de week van 1 november. De dienst was dus minder bezet dan anders en de Nederlandstalige collega's waren er niet. De andere dame heeft me goed en snel geholpen en ik had het papier 2 dagen later in de bus.
MAAR toch kan het niet dat je als Vlaamse klant niet kan geholpen worden in je eigen taal. Als ik nu eens geen of niet voldoende Frans ken om mij verstaanbaar te maken? Dan moet ik maar op een andere dag terugbellen?
*Brigitte is een fictieve naam.
zondag, november 07, 2010
Etentje verjaardag Oma Alice
Voor het derde jaar op rij gaan eten voor de verjaardag van mijn moeder. 82 is ze ondertussen. Ik heb heel wat foto's getrokken. Maar Joschka nog meer...
Het eten in restaurant Oase was alweer heel lekker.
Het menu?
Crémant d'Alsace met koude en
warme mondverwennertjes
Samenspel van Sint-Jacobsvrucht, langoustinestaartje en
tongfilet, besprenkeld met saus van walnoot
Jonge wilde eend, vergezeld van z'n herfstgarnituur
en aardappel-courgettegratin
Torentje van Boskoop appel met ijs van kaneel,
Calvadosroom en botercaramel
Koffie met zoete koekjes
Met aangepaste wijnen, water en/of
andere dranken tem de koffie
Het eten in restaurant Oase was alweer heel lekker.
Het menu?
Crémant d'Alsace met koude en
warme mondverwennertjes
Samenspel van Sint-Jacobsvrucht, langoustinestaartje en
tongfilet, besprenkeld met saus van walnoot
Jonge wilde eend, vergezeld van z'n herfstgarnituur
en aardappel-courgettegratin
Torentje van Boskoop appel met ijs van kaneel,
Calvadosroom en botercaramel
Koffie met zoete koekjes
Met aangepaste wijnen, water en/of
andere dranken tem de koffie
vrijdag, november 05, 2010
Kapitein Zeppos
We hebben ze in huis gehaald. De dvd-box van het fantastische jeugdfeuilleton “Kapitein Zeppos”. Er zijn drie reeksen gemaakt. De eerste “Belderbos” in 1964 en de volgende (de Eglantier en Tweng) in 1968.
De reeks met de beste begintune ooit!
We hebben er enorm van genoten. Ook en vooral de kindjes. Zeker Joschka. Da’s een echte fan geworden. De eerste reeks is naar hedendaagse normen wel erg traag. Twee en drie zijn een stuk spannender en spelen zich voor een groot stuk in Gent af. Vooral het Begijnhof in Sint-Amandsberg en het historisch centrum zoals het er uit zag in de jaren 60. En vanaf reeks twee had de kapitein een nieuw voer/vaartuig!
Jeugdsentiment.
Alles wat je al lang wilde weten over Kapitein Zeppos staat hier.
De reeks met de beste begintune ooit!
We hebben er enorm van genoten. Ook en vooral de kindjes. Zeker Joschka. Da’s een echte fan geworden. De eerste reeks is naar hedendaagse normen wel erg traag. Twee en drie zijn een stuk spannender en spelen zich voor een groot stuk in Gent af. Vooral het Begijnhof in Sint-Amandsberg en het historisch centrum zoals het er uit zag in de jaren 60. En vanaf reeks twee had de kapitein een nieuw voer/vaartuig!
Jeugdsentiment.
Alles wat je al lang wilde weten over Kapitein Zeppos staat hier.
dinsdag, oktober 19, 2010
Het is "Ark Royal" en niet "Royal Ark"!
Speciaal eentje voor de nieuwsredactie van de VRT-radio.
Het vliegdekschip dat de Britten uit dienst gaan nemen heet NIET ‘Royal Ark’ maar wel ‘Ark Royal’.
In het radionieuws om 17 en dan nog eens om 18 uur had de journaliste van dienst het over de ‘Royal Ark’. Wellicht liep er iemand op de redactie rond die vond dat Royal Ark correcter Engels was. Een jaartje Germaanse gedaan vroeger?
Wie iets van militaire geschiedenis afweet (wordt geen journalist?) kent de ‘Ark Royal’. Het is namelijk al het vijfde schip met die naam.
In marines met een grote traditie is het de gewoonte dat een naam van een schip niet verdwijnt met het schip zelf.
Enkele voorbeelden.
Britse Navy: HMS Illustrious (5 schepen met die naam), Hermes (9), Furious (5), enz.
Franse marine: Jean Bart (15 schepen), Jeanne Darc (6), Surcouf (5), enz.
US Navy : USS Enterprise (niet die van James T. Kirk, alhoewel dat dit een mooie illustratie van deze traditie is) is het 8ste schip met die naam; USS George Washington (4de schip), enz.
De Belgische marine (soms spottend ‘Farce navale’ genoemd) heeft ook gekozen voor heldhaftige namen. De schepen uit onze vloot hebben voornamelijk bloemennamen: echte flowerpower! Een aantal voorbeelden: de Krokus; de Narcis; de Lobelia; de Primula. De volledige lijst staat op de website van de marine.
Waarom heet het schip niet Royal Ark?
Een woordje uitleg: "Ark Royal was originally built to order. The ship was to be called Ark, which became Ark Raleigh, following the convention at the time where the ship bore the name of its owner. The crown, in the form of Queen Elizabeth I, purchased the ship from Raleigh in January 1587. She was henceforth to be known as Ark Royal."
Nog een uitsmijter. De Britse prinses Anne is ook bekend als de “Princess Royal”. Een titel die vaak aan de oudste koningsdochter wordt gegeven. De ‘on-Engels’ aandoende volgorde van de woorden heeft alles te maken met het imiteren van titulatuur uit het Frans.
Het vliegdekschip dat de Britten uit dienst gaan nemen heet NIET ‘Royal Ark’ maar wel ‘Ark Royal’.
In het radionieuws om 17 en dan nog eens om 18 uur had de journaliste van dienst het over de ‘Royal Ark’. Wellicht liep er iemand op de redactie rond die vond dat Royal Ark correcter Engels was. Een jaartje Germaanse gedaan vroeger?
Wie iets van militaire geschiedenis afweet (wordt geen journalist?) kent de ‘Ark Royal’. Het is namelijk al het vijfde schip met die naam.
In marines met een grote traditie is het de gewoonte dat een naam van een schip niet verdwijnt met het schip zelf.
Enkele voorbeelden.
Britse Navy: HMS Illustrious (5 schepen met die naam), Hermes (9), Furious (5), enz.
Franse marine: Jean Bart (15 schepen), Jeanne Darc (6), Surcouf (5), enz.
US Navy : USS Enterprise (niet die van James T. Kirk, alhoewel dat dit een mooie illustratie van deze traditie is) is het 8ste schip met die naam; USS George Washington (4de schip), enz.
De Belgische marine (soms spottend ‘Farce navale’ genoemd) heeft ook gekozen voor heldhaftige namen. De schepen uit onze vloot hebben voornamelijk bloemennamen: echte flowerpower! Een aantal voorbeelden: de Krokus; de Narcis; de Lobelia; de Primula. De volledige lijst staat op de website van de marine.
Waarom heet het schip niet Royal Ark?
Een woordje uitleg: "Ark Royal was originally built to order. The ship was to be called Ark, which became Ark Raleigh, following the convention at the time where the ship bore the name of its owner. The crown, in the form of Queen Elizabeth I, purchased the ship from Raleigh in January 1587. She was henceforth to be known as Ark Royal."
Nog een uitsmijter. De Britse prinses Anne is ook bekend als de “Princess Royal”. Een titel die vaak aan de oudste koningsdochter wordt gegeven. De ‘on-Engels’ aandoende volgorde van de woorden heeft alles te maken met het imiteren van titulatuur uit het Frans.
Geboortebos
Zondag zijn we met z’n allen een boompje gaan planten in het geboortebos.
In 2009 werden in Gent 3.444 kinderen geboren. Alle ouders van deze Gentse kinderen kregen begin september een persoonlijke uitnodiging om mee te planten aan het geboortebos. Wij kregen er dus ook eentje voor onze Fabian. Bijna 4000 mensen schreven zich in om mee te planten (voortplanten hadden ze al gedaan).
Bij die 4000 natuurlijk niet alleen ouders maar ook familie en vrienden van 1.011 in 2009 geboren baby’s.
Het Geboortebos 2009 ligt in de Gentbrugse Meersen, een grootschalig recreatie- en natuurgebied waar verschillende bossen gepland zijn. Sommige stukken – zoals de geboortebossen – worden aangeplant, andere mogen spontaan verbossen.
Fabian van 16/1/2009 mocht dus een boompje planten. Joschka eigenlijk niet omdat die al wat te oud is natuurlijk. Maar hij mocht toch ook een boompje planten van een vriendelijke meneer van de plantsoendienst!
Er staan nu 2 lijsterbesbomen van onze zonen.
In 2009 werden in Gent 3.444 kinderen geboren. Alle ouders van deze Gentse kinderen kregen begin september een persoonlijke uitnodiging om mee te planten aan het geboortebos. Wij kregen er dus ook eentje voor onze Fabian. Bijna 4000 mensen schreven zich in om mee te planten (voortplanten hadden ze al gedaan).
Bij die 4000 natuurlijk niet alleen ouders maar ook familie en vrienden van 1.011 in 2009 geboren baby’s.
Het Geboortebos 2009 ligt in de Gentbrugse Meersen, een grootschalig recreatie- en natuurgebied waar verschillende bossen gepland zijn. Sommige stukken – zoals de geboortebossen – worden aangeplant, andere mogen spontaan verbossen.
Fabian van 16/1/2009 mocht dus een boompje planten. Joschka eigenlijk niet omdat die al wat te oud is natuurlijk. Maar hij mocht toch ook een boompje planten van een vriendelijke meneer van de plantsoendienst!
Er staan nu 2 lijsterbesbomen van onze zonen.
vrijdag, oktober 01, 2010
Volvo for life!
Morgen komt er een nieuwe Volvo in mijn leven! 't Is mijn vijfde. Tijd om er een pagina aan te besteden op onze website.
donderdag, september 16, 2010
Hitler of een vijver?
Vreemd.
Bij de ene onthaalmoeder (door Kind en gezin erkend) verdrinkt een kind bijna in een vijver. Kleine artikeltjes, relatieve stilte. K&G zegt dat een onthaalmoeder een vijver mag hebben.
Bij een andere door Kind en gezin erkende onthaalmoeder hangt een foto van Adolf Hitler en de wereld is te klein. ‘Undercoverjournalistiek’, praatprogramma’s, nieuwsberichten, neem dat mens haar erkenning af, hoe is ze ooit erkend geraakt, hing die foto er toen al? enz.
Naar welke onthaalmoeder sturen we ons kind?
Naar een andere zeker?
Bij de ene onthaalmoeder (door Kind en gezin erkend) verdrinkt een kind bijna in een vijver. Kleine artikeltjes, relatieve stilte. K&G zegt dat een onthaalmoeder een vijver mag hebben.
Bij een andere door Kind en gezin erkende onthaalmoeder hangt een foto van Adolf Hitler en de wereld is te klein. ‘Undercoverjournalistiek’, praatprogramma’s, nieuwsberichten, neem dat mens haar erkenning af, hoe is ze ooit erkend geraakt, hing die foto er toen al? enz.
Naar welke onthaalmoeder sturen we ons kind?
Naar een andere zeker?
maandag, augustus 30, 2010
Een culinaire avond
Zaterdag nog eens met Philiep gekookt. Onze kooksessies beginnen traditioneel met de aankoop van onze ingrediënten in het ISPC.
’s Namiddags kwamen Philiep en Cosette terug. Klaar voor de aperitief en dan langzaam overschakelen naar ‘kookmodus’.
Op het menu verse gebakken foie gras (met granny smith, honing en een ‘gemadeiriseerd’ wit wijntje). Heerlijk! En we hebben er een ‘Dallas-wijntje’ bij gekraakt: een Chardonnay.
Het hoofdgerecht. Gebakken staartvis (aka Lotte, zeeduivel, enz.) met een sauce Nantua.
Op de foto 't Kroegske in Oostende met op het dak "Lotte de zeeduivel" gemaakt voor de kinderanimatie van de Paulusfeesten in 1980 (of 81?)
Dessert vinden we geen van allen boeiend en dus besluiten we meestal met een simpel ijsje en een verzorgd kopje koffie!
’s Namiddags kwamen Philiep en Cosette terug. Klaar voor de aperitief en dan langzaam overschakelen naar ‘kookmodus’.
Op het menu verse gebakken foie gras (met granny smith, honing en een ‘gemadeiriseerd’ wit wijntje). Heerlijk! En we hebben er een ‘Dallas-wijntje’ bij gekraakt: een Chardonnay.
Het hoofdgerecht. Gebakken staartvis (aka Lotte, zeeduivel, enz.) met een sauce Nantua.
Op de foto 't Kroegske in Oostende met op het dak "Lotte de zeeduivel" gemaakt voor de kinderanimatie van de Paulusfeesten in 1980 (of 81?)
Dessert vinden we geen van allen boeiend en dus besluiten we meestal met een simpel ijsje en een verzorgd kopje koffie!
donderdag, juli 29, 2010
Grayan et l'hôpital: 2010
Door verbouwingen en een nieuwe baby zijn we twee zomers in eigen land gebleven. Maar nu zijn we terug vertrokken naar Frankrijk.
‘k Moest vroeger altijd een beetje lachen met mensen die jaar na jaar steeds opnieuw dezelfde bestemming kiezen. En nu is het al de derde keer dat we opnieuw naar Grayan gaan.
Midden in de nacht op reis vertrekken, zoals ik me uit mijn kindertijd meen te herinneren, is ons nog nooit gelukt. Zo rond 10 uur is een meer realistische optie. Ons reisdoel is zowat 800 km. van Gent verwijderd, dus 10 uur reizen.
Met Fabian erbij leek het me raadzaam om dan toch een stuk vroeger te vertrekken. Improviseren met een ‘17-maanderke’ is niet echt raadzaam. En dus vertrokken we zondag om 8 uur. en om 20 uur waren we ter plaatse.
Voor Joschka is ver reizen geen probleem. Hoewel hij nu voorbij Rijsel al begon te vragen hoe ver het nog was…
Fabian had het een stuk lastiger, maar hield het al bij al vol. In de rustpauzes was zijn favoriete tijdverdrijf om zelf achter het stuur te mogen zitten.
De GPS (onze eerste reis met) heeft behoorlijk haar (’t is een vrouw) werk gedaan, behalve in de buurt van Rouen waar ze ons de hele tijd waarschuwde dat we te snel reden. Volgens madame GPS mochten we daar bij ijzel maar 50 km/uur rijden.
De alternatieve route, niet langs Parijs, maar in een wijde boog erom heen (via Amiens, Rouen en zo terug naar Le Mans) was een goede keuze. We konden goed doorrijden en de landschappen waren prachtig. Nadeel was wel dat het een stuk langer duurde.
Dan kwam het voor de kinderen leukste stuk van de reis: de overzet over de Gironde tussen Royan en le Verdon-sur-Mer. Fabian vond het fantastisch. Op een boot, in de zon en de wind en met af en toe druppels opspattend water.
Uiteindelijk kwamen we op onze bestemming aan.
Aan de Réception de sleutels van onze chalet halen, de badge om de slagbomen te openen en de ‘médaillons’ met onze namen en foto’s zodat we ook te voet of met de fiets terug op het terrein binnen mogen.
Huisvesting. In de village Amérique du Nord, avenue de Floride 22.
Voor de tweede keer een chalet van het type ‘Aquitaine’, d.w.z. losstaand, met twee slaapkamers en zoals gevraagd met vaatwas, ‘four à micro-ondes’ en kinderstoel en bed.
Bijkomende pluspunten: een tv (wereldbeker voetbal, tour de France, méteo en af en toe nieuws).
De vakantie kan beginnen.
We hebben fietsen gehuurd. Het fietsrek, om onze eigen fietsen mee te nemen, heeft het laten afweten. Er was één schroef waarvan de draad kapot was waardoor het niet raadzaam was om er mee op reis te gaan. Zoiets ontdek je natuurlijk de dag voor je vertrek waardoor het eigenlijk te laat is om aan alternatieven te denken.
10 juli 2010: Sfeerbeeld. Fabian doet z’n middagdut.
Joschka maakt met Lego een “Buzz Lightyear”.
Carolien zit in een ligzetel _op de grens tussen zon en schaduw_John Grisham te lezen.
Stefan tikt.
Veel hebben we nog niet gedaan sinds we hier zijn. Joschka is twee dagen buiten strijd geweest met koorts en een soort verkoudheid. Carolien heeft nu ook opgehouden met snotteren (niet van verdriet). Fabian’s darmen werkten af en toe te goed. Ik hou me recht zoals het een pater familias betaamt.
Aan de Atlantische kust ontbreekt vaak de hitte van de méditerannée. Dat maakt het voor kinderen en oudere mensen een ideale vakantiebestemming.
Enkele dagen geleden stond onze thermometer (in de schaduw) op 39°!! Waarmee wij het voor de tweede keer meemaakten dat het hier warmer was dan aan de Côte d’azur.
E viva España!Spanje wereldkampioen! Eerst de Duitsers (eerst mistikt als de ‘Duisters’…) naar huis en gisteren als kers op de taart de Ollanders!!!!!!
Zo'n vuile match. Carolien die eerst nog ‘hup holland’ scandeerde veranderde al snel van kamp. En die scheidsrechter! Röthlisberger kon het niet beter.
Als je die verwende voetbaljongetjes ziet trappen naar hun tegenstander zijn ze letterlijk waardige ambassadeurs van een land waar ze de term ‘zinloos geweld’ hebben uitgevonden.
12 juli 2010
14 jaar geleden getrouwd in het Gentse stadhuis. Receptie in de ‘polyvalente zaal’ van het Tempelhof en dan eten en feest in café Bluesette op de Sint-Kwintensberg.
Nog (altijd) geen spijt gehad ;-)
De traditionele ‘plateau de fruit de mer’, een traditie die we hier hebben ingevoerd in 2006, zal voor morgen zijn. We waren toen tien jaar getrouwd en we wilden eens iets speciaals doen. We doen nu elk jaar iets speciaals. De plateau is besteld bij vishandel ‘la poissonerie’ hier op het domein (of op het ‘tonijn’ zoals Joschka had begrepen…).
16 juli
De voorbije dagen maakten we een uitstapje met de auto. Eventjes de landengte overgestoken tot aan de Gironde. Tussen de wijngaarden tot aan de “Phare Richard”. Vreemd hoe ik altijd de neiging heb om dat om te dopen tot Phare Ricard. Van de phare hebben we dan de schilderachtige route gevolg tot in Saint-Cristoly-Médoc. Nadien snel terug naar huis om Fabian toch een beetje middagdut te gunnen. Slapen in de auto doet hij niet echt graag.
Na de middagdut nemen we onze strandlakens mee en rijden we met de fiets naar het strand. Zwemmen zit er niet echt in. Daarvoor zijn de golven van de Oceaan te machtig! Gisteren hebben we overigens voor het eerst de ‘Sauveteurs’ in actie gezien. Twee ‘sauveteuses’ die in ware Baywatch-stijl een wat overmoedige mannelijke twintiger uit het water moesten gaan halen. Hij geraakte op eigen kracht niet meer terug. Het macho-gehalte daalt aanzienlijk als je door twee meisjes gered moet worden! Indrukwekkend wel hoe zij zonder enige zichtbare moeite de oceaangolven trotseerden en de arme man op het droge kregen. Zelf zal mij dat natuurlijk niet overkomen. Met een golfslag zoals gisteren waag ik mij hoogstens kniediep in zee. Het opkomende water zorgt er overigens voor dat je het ene moment kniediep en het andere al ‘naveldiep’ in het water staat. Of ligt. De kracht van die golven is fenomenaal. Joschka geniet ervan. Ik moet hem steeds maar tegenhouden om niet dieper te gaan. Enfin gisteren sloeg hij toch een paar keer spontaan op de vlucht toen er golven hem dreigden over het hoofd te spoelen. We zijn pas om 20 uur van het strand (wat er van overbleef) weggegaan.
Lang slapen!
Met Joschka hadden we het al getroffen. Tijdens de vakantie opblijven tot 22 uur en dan lekker 12 uur lang slapen. Dat geluk hebben we nu ook met Fabian. We staan hier geen ‘ochtend’ voor 10 uur op. Dan vertrekken Carolien en Joschka met de fiets om croissants en brood en zorg ik voor koffie en een gedekte tafel. Ondertussen entertain ik Fabian want die zou het liefst achter zijn mama en broer aanhollen.
Fabian van Fallada
Elke avond genieten we nog eens van een aflevering van Fabian van Fallada. Vorig jaar de dvd’s gekocht en al eens samen met Joschka bekeken. En nu kijkt onze Fabian ook al mee. En dan is het eindelijk bedtijd na het obligate aandringen van de oudste om ‘nog een aflevering’ te mogen zien…
18 juli: Een stom ongeluk!
Gisteren na het avondeten. Nog een glas rode wijn in de hand. Ik stap van het terras om me nog even bij Carolien te zetten. Ik stap dus van het terras, sla mijn voet om en lig op de grond te kermen van de pijn. Aiaiai, oeioeioei, dat doet pijn. Een paar tranen wellen op. Ik voel me misselijk worden. Joschka schiet mij ter hulp en komt mij troosten. Zo lief.
‘k Heb vroeger nog mijn voet omgeslagen, maar dit is veel pijnlijker. Carolien helpt mij recht en ik huppel op één been naar bed. Gelukkig hebben we in ons vriesvak plastiek zakjes met ijsblokjes liggen. Die helpen tegen het zwellen en de pijn. Dafalgan hebben we ook.
Wat nu? Hopen dat de pijn overgaat en dat het een gewone verstuiking is? Of het risico lopen dat het meer is en dat ik een erg pijnlijke nacht tegemoet ga?
Ik stuur Carolien met Fabian in de auto naar de ‘réception’ om te vragen of er een wachtdienst is. Nog voor ze terug zijn komt er al een vriendelijke man van de ‘sécurité’ langs die polshoogte komt nemen. Hij zegt dat hij een ziekenwagen kan laten komen maar dat het misschien meer tijd zou uitsparen als Carolien mij zelf zou voeren naar de Clinique mutualiste in Lesparre-Médoc. Hij zou er voor zorgen dat mijn komst wordt aangekondigd.
Carolien is terug en we starten onze kleine expeditie. Fabian en Joschka moeten mee. We moeten dus voor eten, drinken en verse luiers zorgen. Gelukkig stond de Clinique mutualiste in onze GPS. Om 22.30 uur zijn we op de urgences. Daar moeten we een papier invullen. Had ik toch maar de cursus ‘le français médicale’ gelezen. ( of toch “even Elke bellen”?). Al bij al wordt ik vlot geholpen door in volgorde: een verpleegster, een radiologe en een spoedarts. Uiteindelijk blijkt alles nog mee te vallen. Een verstuiking en geen scheur of breuk.
Ik mag naar huis met mijn voet in een met velcro bevestigde ‘orthèse de cheville’. Betalen heb ik niet moeten doen. Ik veronderstel dat de factuur naar huis wordt opgestuurd. De terugweg in het donker was spannend. Carolien ziet slecht in het donker en heeft ook een afwijking aan haar ogen waardoor we er toch lang over deden om terug thuis te geraken. Om 01 uur waren we terug in onze chalet.
Mijn reisgenoten heb ik uitvoerig bedankt voor hun hulp en geduld. Ik hoop dat de week vakantie nog leuk wordt voor hen.
Misschien moeten we volgende keer niet op reis naar Grayan et L’Hôpital…
Iedereen heeft geslapen tot 12 uur!! Fabian na een onderbreking voor een flesje om 8 uur.
Ik heb goed geslapen en de pijn valt goed mee. Ik steun op mijn voet en pikkel al een beetje rond. Naar het strand gaan zit er nog niet in. Hopelijk binnen een paar dagen. Die arme Carolien moet nu bijna voor alles alleen zorgen. Goed dat Joschka al zo flink is en al zo veel kan helpen en ik probeer zelf ook terug zo snel mogelijk op de been te zijn!!!
Ik heb nu natuurlijk veel tijd om te lezen en te schrijven.
20 juli
Gehandicapt. Niet veel pijn meer maar noodgedwongen aan de chalet gebonden. Gelukkig is het nog mooi weer en kan Carolien (tijdens Fabians middagdut) met Joschka naar zee. Ik geniet ondertussen van de Pyreneeënrit over de Col d’Aspin, Le Tourmalet, enz. ’s Avonds na het avondeten gaan ze dan allemaal nog eens naar zee.
Morgen verwachten we onweer en zeker een drietal dagen slecht weer. Afwachten.
22 juli
Gisteren geen onweer. Wel regen, maar toch nog altijd af en toe zon en zowat 25 graden. En ook geen tourrit. Da’s saai.
Vandaag wisselvallig. We hebben wel (zoals al alle dagen) buiten kunnen ontbijten en als de zon schijnt is het lekker warm.
Het gaat beter met de voet ook al doet hij vandaag wat meer pijn (door de regen?).
De twee broers doen het goed samen. Ze slapen al de hele vakantie op dezelfde kamer en dat lijken ze, meestal, plezant te vinden. Ze gaan beiden op hetzelfde uur slapen. Joschka klaagt soms omdat Fabian het oneindig leuk vindt om nog te liggen kwebbelen, tateren, enz.
Lectuur – literatuur.
Traditioneel neem ik op vakantie minstens één boek van Stephen King mee. Deze keer de meest recente roman: “Gevangen” (Under the Dome), 973p. Ik ben er dus een tijdje zoet mee. Als back-up “De Broederschap” (The Brethren) van John Grisham.
Zaterdag 24 juli: laatste dag.
Carolien heeft de koffers gepakt en ik deed ook mijn best.
Tijdrit van Bordeaux naar Pauillac. Dicht in de buurt en gewonnen door Fabian Cancellara. Contador blijft in het geel en Jurgen VDB maakt zijn rol als ‘hoop van de natie’ waar.
Carolien is met de kindjes naar de zee. Afscheid gaan nemen. Dan halen ze pizza’s. Zo moeten we geen potten en pannen vuil maken. Ik ben niet mee omdat ik mijn voet nog wat rust wil gunnen.
Zondag 25 juli: terugreis.
Gisteren tot na middernacht nog bezig met inpakken en opkuisen.
's Morgens om 6 uur op en om 8 uur in de auto. Ik kan rijden ook al kost het mij wat meer moeite om de ontkoppelingspedaal in te duwen met mijn pijnlijk voetje. We zijn erg moe en bovendien krijg ik ook nog eens hoofdpijn. De kinderen gedragen zich voorbeeldig en om 20 uur zijn we eindelijk thuis. Enfin in frituur Terminus in Wondelgem.
Meer foto's van onze vakantie.
‘k Moest vroeger altijd een beetje lachen met mensen die jaar na jaar steeds opnieuw dezelfde bestemming kiezen. En nu is het al de derde keer dat we opnieuw naar Grayan gaan.
Midden in de nacht op reis vertrekken, zoals ik me uit mijn kindertijd meen te herinneren, is ons nog nooit gelukt. Zo rond 10 uur is een meer realistische optie. Ons reisdoel is zowat 800 km. van Gent verwijderd, dus 10 uur reizen.
Met Fabian erbij leek het me raadzaam om dan toch een stuk vroeger te vertrekken. Improviseren met een ‘17-maanderke’ is niet echt raadzaam. En dus vertrokken we zondag om 8 uur. en om 20 uur waren we ter plaatse.
Voor Joschka is ver reizen geen probleem. Hoewel hij nu voorbij Rijsel al begon te vragen hoe ver het nog was…
Fabian had het een stuk lastiger, maar hield het al bij al vol. In de rustpauzes was zijn favoriete tijdverdrijf om zelf achter het stuur te mogen zitten.
De GPS (onze eerste reis met) heeft behoorlijk haar (’t is een vrouw) werk gedaan, behalve in de buurt van Rouen waar ze ons de hele tijd waarschuwde dat we te snel reden. Volgens madame GPS mochten we daar bij ijzel maar 50 km/uur rijden.
De alternatieve route, niet langs Parijs, maar in een wijde boog erom heen (via Amiens, Rouen en zo terug naar Le Mans) was een goede keuze. We konden goed doorrijden en de landschappen waren prachtig. Nadeel was wel dat het een stuk langer duurde.
Dan kwam het voor de kinderen leukste stuk van de reis: de overzet over de Gironde tussen Royan en le Verdon-sur-Mer. Fabian vond het fantastisch. Op een boot, in de zon en de wind en met af en toe druppels opspattend water.
Uiteindelijk kwamen we op onze bestemming aan.
Aan de Réception de sleutels van onze chalet halen, de badge om de slagbomen te openen en de ‘médaillons’ met onze namen en foto’s zodat we ook te voet of met de fiets terug op het terrein binnen mogen.
Huisvesting. In de village Amérique du Nord, avenue de Floride 22.
Voor de tweede keer een chalet van het type ‘Aquitaine’, d.w.z. losstaand, met twee slaapkamers en zoals gevraagd met vaatwas, ‘four à micro-ondes’ en kinderstoel en bed.
Bijkomende pluspunten: een tv (wereldbeker voetbal, tour de France, méteo en af en toe nieuws).
De vakantie kan beginnen.
We hebben fietsen gehuurd. Het fietsrek, om onze eigen fietsen mee te nemen, heeft het laten afweten. Er was één schroef waarvan de draad kapot was waardoor het niet raadzaam was om er mee op reis te gaan. Zoiets ontdek je natuurlijk de dag voor je vertrek waardoor het eigenlijk te laat is om aan alternatieven te denken.
10 juli 2010: Sfeerbeeld. Fabian doet z’n middagdut.
Joschka maakt met Lego een “Buzz Lightyear”.
Carolien zit in een ligzetel _op de grens tussen zon en schaduw_John Grisham te lezen.
Stefan tikt.
Veel hebben we nog niet gedaan sinds we hier zijn. Joschka is twee dagen buiten strijd geweest met koorts en een soort verkoudheid. Carolien heeft nu ook opgehouden met snotteren (niet van verdriet). Fabian’s darmen werkten af en toe te goed. Ik hou me recht zoals het een pater familias betaamt.
Aan de Atlantische kust ontbreekt vaak de hitte van de méditerannée. Dat maakt het voor kinderen en oudere mensen een ideale vakantiebestemming.
Enkele dagen geleden stond onze thermometer (in de schaduw) op 39°!! Waarmee wij het voor de tweede keer meemaakten dat het hier warmer was dan aan de Côte d’azur.
E viva España!Spanje wereldkampioen! Eerst de Duitsers (eerst mistikt als de ‘Duisters’…) naar huis en gisteren als kers op de taart de Ollanders!!!!!!
Zo'n vuile match. Carolien die eerst nog ‘hup holland’ scandeerde veranderde al snel van kamp. En die scheidsrechter! Röthlisberger kon het niet beter.
Als je die verwende voetbaljongetjes ziet trappen naar hun tegenstander zijn ze letterlijk waardige ambassadeurs van een land waar ze de term ‘zinloos geweld’ hebben uitgevonden.
12 juli 2010
14 jaar geleden getrouwd in het Gentse stadhuis. Receptie in de ‘polyvalente zaal’ van het Tempelhof en dan eten en feest in café Bluesette op de Sint-Kwintensberg.
Nog (altijd) geen spijt gehad ;-)
De traditionele ‘plateau de fruit de mer’, een traditie die we hier hebben ingevoerd in 2006, zal voor morgen zijn. We waren toen tien jaar getrouwd en we wilden eens iets speciaals doen. We doen nu elk jaar iets speciaals. De plateau is besteld bij vishandel ‘la poissonerie’ hier op het domein (of op het ‘tonijn’ zoals Joschka had begrepen…).
16 juli
De voorbije dagen maakten we een uitstapje met de auto. Eventjes de landengte overgestoken tot aan de Gironde. Tussen de wijngaarden tot aan de “Phare Richard”. Vreemd hoe ik altijd de neiging heb om dat om te dopen tot Phare Ricard. Van de phare hebben we dan de schilderachtige route gevolg tot in Saint-Cristoly-Médoc. Nadien snel terug naar huis om Fabian toch een beetje middagdut te gunnen. Slapen in de auto doet hij niet echt graag.
Na de middagdut nemen we onze strandlakens mee en rijden we met de fiets naar het strand. Zwemmen zit er niet echt in. Daarvoor zijn de golven van de Oceaan te machtig! Gisteren hebben we overigens voor het eerst de ‘Sauveteurs’ in actie gezien. Twee ‘sauveteuses’ die in ware Baywatch-stijl een wat overmoedige mannelijke twintiger uit het water moesten gaan halen. Hij geraakte op eigen kracht niet meer terug. Het macho-gehalte daalt aanzienlijk als je door twee meisjes gered moet worden! Indrukwekkend wel hoe zij zonder enige zichtbare moeite de oceaangolven trotseerden en de arme man op het droge kregen. Zelf zal mij dat natuurlijk niet overkomen. Met een golfslag zoals gisteren waag ik mij hoogstens kniediep in zee. Het opkomende water zorgt er overigens voor dat je het ene moment kniediep en het andere al ‘naveldiep’ in het water staat. Of ligt. De kracht van die golven is fenomenaal. Joschka geniet ervan. Ik moet hem steeds maar tegenhouden om niet dieper te gaan. Enfin gisteren sloeg hij toch een paar keer spontaan op de vlucht toen er golven hem dreigden over het hoofd te spoelen. We zijn pas om 20 uur van het strand (wat er van overbleef) weggegaan.
Lang slapen!
Met Joschka hadden we het al getroffen. Tijdens de vakantie opblijven tot 22 uur en dan lekker 12 uur lang slapen. Dat geluk hebben we nu ook met Fabian. We staan hier geen ‘ochtend’ voor 10 uur op. Dan vertrekken Carolien en Joschka met de fiets om croissants en brood en zorg ik voor koffie en een gedekte tafel. Ondertussen entertain ik Fabian want die zou het liefst achter zijn mama en broer aanhollen.
Fabian van Fallada
Elke avond genieten we nog eens van een aflevering van Fabian van Fallada. Vorig jaar de dvd’s gekocht en al eens samen met Joschka bekeken. En nu kijkt onze Fabian ook al mee. En dan is het eindelijk bedtijd na het obligate aandringen van de oudste om ‘nog een aflevering’ te mogen zien…
18 juli: Een stom ongeluk!
Gisteren na het avondeten. Nog een glas rode wijn in de hand. Ik stap van het terras om me nog even bij Carolien te zetten. Ik stap dus van het terras, sla mijn voet om en lig op de grond te kermen van de pijn. Aiaiai, oeioeioei, dat doet pijn. Een paar tranen wellen op. Ik voel me misselijk worden. Joschka schiet mij ter hulp en komt mij troosten. Zo lief.
‘k Heb vroeger nog mijn voet omgeslagen, maar dit is veel pijnlijker. Carolien helpt mij recht en ik huppel op één been naar bed. Gelukkig hebben we in ons vriesvak plastiek zakjes met ijsblokjes liggen. Die helpen tegen het zwellen en de pijn. Dafalgan hebben we ook.
Wat nu? Hopen dat de pijn overgaat en dat het een gewone verstuiking is? Of het risico lopen dat het meer is en dat ik een erg pijnlijke nacht tegemoet ga?
Ik stuur Carolien met Fabian in de auto naar de ‘réception’ om te vragen of er een wachtdienst is. Nog voor ze terug zijn komt er al een vriendelijke man van de ‘sécurité’ langs die polshoogte komt nemen. Hij zegt dat hij een ziekenwagen kan laten komen maar dat het misschien meer tijd zou uitsparen als Carolien mij zelf zou voeren naar de Clinique mutualiste in Lesparre-Médoc. Hij zou er voor zorgen dat mijn komst wordt aangekondigd.
Carolien is terug en we starten onze kleine expeditie. Fabian en Joschka moeten mee. We moeten dus voor eten, drinken en verse luiers zorgen. Gelukkig stond de Clinique mutualiste in onze GPS. Om 22.30 uur zijn we op de urgences. Daar moeten we een papier invullen. Had ik toch maar de cursus ‘le français médicale’ gelezen. ( of toch “even Elke bellen”?). Al bij al wordt ik vlot geholpen door in volgorde: een verpleegster, een radiologe en een spoedarts. Uiteindelijk blijkt alles nog mee te vallen. Een verstuiking en geen scheur of breuk.
Ik mag naar huis met mijn voet in een met velcro bevestigde ‘orthèse de cheville’. Betalen heb ik niet moeten doen. Ik veronderstel dat de factuur naar huis wordt opgestuurd. De terugweg in het donker was spannend. Carolien ziet slecht in het donker en heeft ook een afwijking aan haar ogen waardoor we er toch lang over deden om terug thuis te geraken. Om 01 uur waren we terug in onze chalet.
Mijn reisgenoten heb ik uitvoerig bedankt voor hun hulp en geduld. Ik hoop dat de week vakantie nog leuk wordt voor hen.
Misschien moeten we volgende keer niet op reis naar Grayan et L’Hôpital…
Iedereen heeft geslapen tot 12 uur!! Fabian na een onderbreking voor een flesje om 8 uur.
Ik heb goed geslapen en de pijn valt goed mee. Ik steun op mijn voet en pikkel al een beetje rond. Naar het strand gaan zit er nog niet in. Hopelijk binnen een paar dagen. Die arme Carolien moet nu bijna voor alles alleen zorgen. Goed dat Joschka al zo flink is en al zo veel kan helpen en ik probeer zelf ook terug zo snel mogelijk op de been te zijn!!!
Ik heb nu natuurlijk veel tijd om te lezen en te schrijven.
20 juli
Gehandicapt. Niet veel pijn meer maar noodgedwongen aan de chalet gebonden. Gelukkig is het nog mooi weer en kan Carolien (tijdens Fabians middagdut) met Joschka naar zee. Ik geniet ondertussen van de Pyreneeënrit over de Col d’Aspin, Le Tourmalet, enz. ’s Avonds na het avondeten gaan ze dan allemaal nog eens naar zee.
Morgen verwachten we onweer en zeker een drietal dagen slecht weer. Afwachten.
22 juli
Gisteren geen onweer. Wel regen, maar toch nog altijd af en toe zon en zowat 25 graden. En ook geen tourrit. Da’s saai.
Vandaag wisselvallig. We hebben wel (zoals al alle dagen) buiten kunnen ontbijten en als de zon schijnt is het lekker warm.
Het gaat beter met de voet ook al doet hij vandaag wat meer pijn (door de regen?).
De twee broers doen het goed samen. Ze slapen al de hele vakantie op dezelfde kamer en dat lijken ze, meestal, plezant te vinden. Ze gaan beiden op hetzelfde uur slapen. Joschka klaagt soms omdat Fabian het oneindig leuk vindt om nog te liggen kwebbelen, tateren, enz.
Lectuur – literatuur.
Traditioneel neem ik op vakantie minstens één boek van Stephen King mee. Deze keer de meest recente roman: “Gevangen” (Under the Dome), 973p. Ik ben er dus een tijdje zoet mee. Als back-up “De Broederschap” (The Brethren) van John Grisham.
Zaterdag 24 juli: laatste dag.
Carolien heeft de koffers gepakt en ik deed ook mijn best.
Tijdrit van Bordeaux naar Pauillac. Dicht in de buurt en gewonnen door Fabian Cancellara. Contador blijft in het geel en Jurgen VDB maakt zijn rol als ‘hoop van de natie’ waar.
Carolien is met de kindjes naar de zee. Afscheid gaan nemen. Dan halen ze pizza’s. Zo moeten we geen potten en pannen vuil maken. Ik ben niet mee omdat ik mijn voet nog wat rust wil gunnen.
Zondag 25 juli: terugreis.
Gisteren tot na middernacht nog bezig met inpakken en opkuisen.
's Morgens om 6 uur op en om 8 uur in de auto. Ik kan rijden ook al kost het mij wat meer moeite om de ontkoppelingspedaal in te duwen met mijn pijnlijk voetje. We zijn erg moe en bovendien krijg ik ook nog eens hoofdpijn. De kinderen gedragen zich voorbeeldig en om 20 uur zijn we eindelijk thuis. Enfin in frituur Terminus in Wondelgem.
Meer foto's van onze vakantie.
dinsdag, juni 29, 2010
Proficiat Joschka!
Vandaag is voor Joschka het eerste leerjaar afgelopen. Met vrucht! 93% !! Daarmee is hij een van de besten van zijn klas. (Aangezien mei 68 nog altijd doorwerkt mogen we natuurlijk niet weten de 'hoeveelste' hij is)
Hopelijk houdt hij het de volgende 11 jaar, 15 jaar, 20 jaar vol ;-)
Hopelijk houdt hij het de volgende 11 jaar, 15 jaar, 20 jaar vol ;-)
donderdag, mei 27, 2010
Een draak van een draak!
Vandaag braderie/kraampjesmarkt in de Sint-Pietersnieuwstraat in Gent. Afsluitingen en verbodstekens maken duidelijk dat enkel voetgangers welkom zijn. Maar naar goede gentse traditie (want dat is het ondertussen) ben je als voetganger vogelvrij verklaard en wanen fietsers zich overal heer en meester. Dus echt verbaasd was ik niet meer toen ik voortdurend moest uitkijken om niet aangereden te worden. Da's dagelijkse kost. Tot ik plots een draak zag aankomen, een blonde drakin, drakes? (voor de onwetenden een draak is een Gentse fietsende fliek) Ik dacht even: "Die zal ingrijpen en wat berispen". Op bekeuren rekende ik al niet. Maar neen wat doet de blonde draak? Zij rijdt doodgemoedereerd door de braderie, de verbodstekens negerend en aldus een perfect alibi (of beter een perfect doorslagje) biedend aan/van de Gentse waanzinnige fietser...
zondag, april 25, 2010
Joschka leest een boek.
Joschka heeft vorige week zijn eerste 'echte' boek uitgelezen. 's Avonds in slaap vallen ging niet altijd even vlot en voorlezen hielp vooral om mij te doen inslapen. Joschka leest echter al heel goed en daarom dacht Carolien dat hem zelf laten lezen misschien wel eens dé remedie zou kunnen zijn om hem te doen inslapen. (Wat bij ons werkt, moet ook bij hem werken!)
En effectief het is een succes geworden.
Deze week las hij zijn eerste boek (geen strip, geen schoolleesboekje): Geronimo Stilton - De piraten van de Zilveren Kattenklauw.
En effectief het is een succes geworden.
Deze week las hij zijn eerste boek (geen strip, geen schoolleesboekje): Geronimo Stilton - De piraten van de Zilveren Kattenklauw.
zondag, april 11, 2010
Vijgen na Pasen? Eieren na Pasen!
Gisteren zijn we, met een kleine week vertraging, onze traditionele paaseierenzoektocht gaan doen in Relegem bij Bompa Gust en Oma Monique. De eigenlijke rendez-vous met de 'klokken van Rome' moest uitgesteld werden door mijn schermutseling met een hardnekkige buikgriep.
Fabian deed voor de eerste keer 'bewust' mee en genoot er duidelijk van.
Meer foto's? Picasa
Fabian deed voor de eerste keer 'bewust' mee en genoot er duidelijk van.
Meer foto's? Picasa
zaterdag, april 03, 2010
zondag, maart 21, 2010
Loslaten?
Ouders moeten hun kinderen kunnen loslaten. Dat is de theorie. Sinds vrijdagavond is Joschka voor het eerst op kamp met de scouts. Het is eigenlijk ook de eerste keer dat hij zolang van huis weg is.
En gemist dat we hem al hebben! Het is, ondanks Fabians aanwezigheid, hier erg stilletjes geweest.
Gelukkiglijk is het bijna tijd om hem te gaan halen in het verre Baardegem. We tellen af.
En gemist dat we hem al hebben! Het is, ondanks Fabians aanwezigheid, hier erg stilletjes geweest.
Gelukkiglijk is het bijna tijd om hem te gaan halen in het verre Baardegem. We tellen af.
vrijdag, maart 05, 2010
Fnac jij-jout! (tutoyeert voor de Vlamingen)
Vandaag kreeg ik ook nog een brief van Ivan Michel, Algemeen Directeur Fnac Belgium.
Hij schreef me "Op 31/03/2010 vervalt je Fnac-lidkaart". De brief staat vol met jij en jouw: je lidmaatschap, je welkomstdag, jouw enz.
Is het nu echt zo moeilijk om in een brief naar klanten ook beleefd te blijven en mensen met "u" aan te spreken? Je en jouw is voor vrienden, collega's, familie.
Wellicht heeft hij zich laten meeslepen door wat de vlotte jongens en meisjes van zijn communicatiedienst hem op de mouw hebben gespeld. Al te vaak zijn dergelijke diensten en de duurbetaalde 'communicatiebureaus' bemand door taalonkundigen met een zogenaamd vlotte pen.
Welnu ik alvast koop niets van de jij-jouers. En ik vermoed dat er heel wat mensen zich ergeren aan de familiariteit van mensen die je van haar noch pluimen kent.
Wedden dat zijn brief in het Frans het wel heeft over “vous” en “votre”?
Hij schreef me "Op 31/03/2010 vervalt je Fnac-lidkaart". De brief staat vol met jij en jouw: je lidmaatschap, je welkomstdag, jouw enz.
Is het nu echt zo moeilijk om in een brief naar klanten ook beleefd te blijven en mensen met "u" aan te spreken? Je en jouw is voor vrienden, collega's, familie.
Wellicht heeft hij zich laten meeslepen door wat de vlotte jongens en meisjes van zijn communicatiedienst hem op de mouw hebben gespeld. Al te vaak zijn dergelijke diensten en de duurbetaalde 'communicatiebureaus' bemand door taalonkundigen met een zogenaamd vlotte pen.
Welnu ik alvast koop niets van de jij-jouers. En ik vermoed dat er heel wat mensen zich ergeren aan de familiariteit van mensen die je van haar noch pluimen kent.
Wedden dat zijn brief in het Frans het wel heeft over “vous” en “votre”?
Respect voor mijn milde bijdrage!
Vandaag een brief gekregen van de "Federale Overheidsdienst Financiën - Belastingen Auto's". Dit jaar zouden ze graag 532,36 Euro van mij krijgen! 532,36!!! Betalen doet niemand graag. Maar in ruil zou ik graag twee dingen willen.
1. Wegen zonder putten.
2. Respect voor de automobilist.
Ik zou (en het moet niet zo'n obsessieve liefde zijn als voor de fietsers) graag een beetje meer respect krijgen van de overheid, onze bestuurders, de politiek. Is dat (te)veel gevraagd?
1. Wegen zonder putten.
2. Respect voor de automobilist.
Ik zou (en het moet niet zo'n obsessieve liefde zijn als voor de fietsers) graag een beetje meer respect krijgen van de overheid, onze bestuurders, de politiek. Is dat (te)veel gevraagd?
maandag, februari 15, 2010
Nog nooit zo bloot. De nieuwe kleren van de klimaatkeizer!
Het was in de middeleeuwen dan toch zo warm of zelfs warmer dan nu. En ja sinds 1995 is er geen opwarming meer. En “some of the decades-old weather data is not well enough organised”!
Deze keer is er geen ‘klimaatscepticus’ aan het woord maar wel de keizer van het klimaatonderzoek: professor Phil Jones. Phil Jones is (of beter was) de baas van de Climatic ‘Research Unit (CRU) aan de ‘University of East Anglia’. Hij was ook de spilfiguur in het recente _ in de Vlaamse politiek-correcte pers/kerk zo veel mogelijk doodgezwegen _ ‘climategate’.
In een interview (met de BBC) beantwoordt de man een twintigtal vragen en dan is het nogmaals pijnlijk duidelijk. De ‘wetenschap’ over de klimaatopwarming is helemaal niet ‘gesetteld’. Hij geeft toe dat de opwarming tussen 1860-1880 en tussen 1910-1940 even belangrijk is als de ‘actuele’ opwarming van 1975-1998. De opwarming in die eerste twee periodes was helemaal niet ‘man-made’, maar nu wel blijkbaar…
Ook de middeleeuwse warme periode zou nu toch opnieuw misschien een globaal fenomeen geweest zijn (en warmer dan wat we vandaag meemaken, de vervelende winterprik buiten beschouwing gelaten).
Ik laat u graag zelf het interview lezen: Q&A: Professor Phil Jones.
En wat uitleg in een ander BBC-artikel: 'Climategate' expert Jones says data not well organised
Lees vooral het einde van het interview. Ontluisterend! "He said many people had been made sceptical about climate change by the snow in the northern hemisphere - but they didn't realise that the satellite record from the University of Alabama in Huntsville showed it had been the warmest January since records began in 1979."
Dus voor wie het nog niet wist. Dit is de warmste januarimaand sinds 1979!
En nog een link. http://www.dailymail.co.uk/news/article-1250872/Climategate-U-turn-Astonishment-scientist-centre-global-warming-email-row-admits-data-organised.html
Deze keer is er geen ‘klimaatscepticus’ aan het woord maar wel de keizer van het klimaatonderzoek: professor Phil Jones. Phil Jones is (of beter was) de baas van de Climatic ‘Research Unit (CRU) aan de ‘University of East Anglia’. Hij was ook de spilfiguur in het recente _ in de Vlaamse politiek-correcte pers/kerk zo veel mogelijk doodgezwegen _ ‘climategate’.
In een interview (met de BBC) beantwoordt de man een twintigtal vragen en dan is het nogmaals pijnlijk duidelijk. De ‘wetenschap’ over de klimaatopwarming is helemaal niet ‘gesetteld’. Hij geeft toe dat de opwarming tussen 1860-1880 en tussen 1910-1940 even belangrijk is als de ‘actuele’ opwarming van 1975-1998. De opwarming in die eerste twee periodes was helemaal niet ‘man-made’, maar nu wel blijkbaar…
Ook de middeleeuwse warme periode zou nu toch opnieuw misschien een globaal fenomeen geweest zijn (en warmer dan wat we vandaag meemaken, de vervelende winterprik buiten beschouwing gelaten).
Ik laat u graag zelf het interview lezen: Q&A: Professor Phil Jones.
En wat uitleg in een ander BBC-artikel: 'Climategate' expert Jones says data not well organised
Lees vooral het einde van het interview. Ontluisterend! "He said many people had been made sceptical about climate change by the snow in the northern hemisphere - but they didn't realise that the satellite record from the University of Alabama in Huntsville showed it had been the warmest January since records began in 1979."
Dus voor wie het nog niet wist. Dit is de warmste januarimaand sinds 1979!
En nog een link. http://www.dailymail.co.uk/news/article-1250872/Climategate-U-turn-Astonishment-scientist-centre-global-warming-email-row-admits-data-organised.html
vrijdag, februari 12, 2010
Fabian stapt!
13 maanden is hij ondertussen en sinds vorig weekend is hij begonnen met zijn eerste stapjes. Hij doet het nog heel voorzichtig maar het lukt al aardig.
maandag, februari 08, 2010
Joschka dicht.
Vorige week was het 'gedichtendag' bij Joschka op school. Na drie weken alle dagen naar een gedichtje te luisteren gingen ze zelf aan het dichten. Op de website van de school staat Joschka's resultaat. Niet zomaar een rijmelaarijtje... Het ie het middelste gedicht onderaan de pagina.
http://www.sint-barbara.be/portal.php?pagina=klas1B.cfm
http://www.sint-barbara.be/portal.php?pagina=klas1B.cfm
donderdag, januari 21, 2010
Fabian 1, Joschka 7!
Zaterdag is Fabian een jaartje geworden! Hij is gevierd op het familiefeest van bompa Gust en oma Monique met een heuse taart, met kaars en vuurwerk. Zo’n taart was er ook voor Joschka, die twee dagen eerder 7 geworden was. De sukkelaar kon er niet bij zijn wegens een gevecht met allerlei ziektekiemen … Hij is nu eindelijk stukken beter, de schat!
Fabian heeft zijn best gedaan tijdens zijn eerste jaartje. Zijn rapport. Het is een flinke, lieve jongen en een echte knuffelbeer. Hij heeft al een mond vol tanden (14, allemaal gesterkt door veel slechte nachten!), steunt eigenlijk niet meer echt bij het stappen, maar houdt voor alle zekerheid toch nog maar iets vast (hij is daarmee naar onze gezinsnormen al een echte waaghals …), drinkt mooi uit een beker (maar giet die wel schaterlachend uit, als hij geen zin meer heeft in de inhoud!), zegt nog altijd mama en papa als hij zin heeft, noemt Joschka nu systematisch ‘nonna’ en spreekt in de auto vaak over zijn crèchejuf ‘ina’ (Romina). Hij zegt al maanden ook mooi ‘dag’ en zwaait daarbij met veel plezier. Soms legt hij nog eens contact met de indianengroet. En hij vertelt geregeld hele verhalen waar we jammer genoeg geen woordenboek voor vinden … Hij steekt ook zijn hand op als begroeting en begint om de haverklap spontaan vrolijk te applaudisseren (met dank aan Bumba). Hij speelt nog altijd graag kiekeboe en allerlei steekspelletjes (met petflessen e.d.) met zijn broer, en hij verslindt ook boeken, letterlijk en figuurlijk. En in de crèche? Hij durft zijn crèchegenoten nogal eens hardhandig te knuffelen, maar hij zorgt wel voor de veiligheid: hij wijst op de zwakke punten in het hekkensysteem (door het hek open te breken!), inspecteert al het speelgoed voor de andere kinderen ermee mogen spelen … Hij is nogal stoer, dus, maar hij geeft naar verluidt ook tedere kusjes aan verdrietige baby’s en kruipertjes. Toch mag/moet hij morgen alweer naar een volgende groep: de varkentjes … Wellicht kunnen ze daar beter tegen zijn innige knuffels!
Joschka doet natuurlijk al zeven jaar zijn best! Het is een lieve, slimme gast, al zeggen we het zelf … En niet alleen van ons krijgt hij een goed rapport: ook op school gaat alles duidelijk heel goed. Vooral in lezen blijkt hij een echte krak te zijn! Zijn mindere vak is lichamelijke opvoeding, maar dat komt vooral door zijn - zelfs naar onze normen verschrikkelijke - hoogte- en breekvrees. Maar hij zal er wel iets op vinden. Hij is nu ook lid van de scouts (Sint-Barbara – kapoenen): misschien dat ze hem daar toch een beetje over zijn vrees heen kunnen helpen? Voor de rest heeft hij heel toffe vrienden, en –zoals hij zelf hieronder schrijft – een leuke familie!
Fabian heeft zijn best gedaan tijdens zijn eerste jaartje. Zijn rapport. Het is een flinke, lieve jongen en een echte knuffelbeer. Hij heeft al een mond vol tanden (14, allemaal gesterkt door veel slechte nachten!), steunt eigenlijk niet meer echt bij het stappen, maar houdt voor alle zekerheid toch nog maar iets vast (hij is daarmee naar onze gezinsnormen al een echte waaghals …), drinkt mooi uit een beker (maar giet die wel schaterlachend uit, als hij geen zin meer heeft in de inhoud!), zegt nog altijd mama en papa als hij zin heeft, noemt Joschka nu systematisch ‘nonna’ en spreekt in de auto vaak over zijn crèchejuf ‘ina’ (Romina). Hij zegt al maanden ook mooi ‘dag’ en zwaait daarbij met veel plezier. Soms legt hij nog eens contact met de indianengroet. En hij vertelt geregeld hele verhalen waar we jammer genoeg geen woordenboek voor vinden … Hij steekt ook zijn hand op als begroeting en begint om de haverklap spontaan vrolijk te applaudisseren (met dank aan Bumba). Hij speelt nog altijd graag kiekeboe en allerlei steekspelletjes (met petflessen e.d.) met zijn broer, en hij verslindt ook boeken, letterlijk en figuurlijk. En in de crèche? Hij durft zijn crèchegenoten nogal eens hardhandig te knuffelen, maar hij zorgt wel voor de veiligheid: hij wijst op de zwakke punten in het hekkensysteem (door het hek open te breken!), inspecteert al het speelgoed voor de andere kinderen ermee mogen spelen … Hij is nogal stoer, dus, maar hij geeft naar verluidt ook tedere kusjes aan verdrietige baby’s en kruipertjes. Toch mag/moet hij morgen alweer naar een volgende groep: de varkentjes … Wellicht kunnen ze daar beter tegen zijn innige knuffels!
Joschka doet natuurlijk al zeven jaar zijn best! Het is een lieve, slimme gast, al zeggen we het zelf … En niet alleen van ons krijgt hij een goed rapport: ook op school gaat alles duidelijk heel goed. Vooral in lezen blijkt hij een echte krak te zijn! Zijn mindere vak is lichamelijke opvoeding, maar dat komt vooral door zijn - zelfs naar onze normen verschrikkelijke - hoogte- en breekvrees. Maar hij zal er wel iets op vinden. Hij is nu ook lid van de scouts (Sint-Barbara – kapoenen): misschien dat ze hem daar toch een beetje over zijn vrees heen kunnen helpen? Voor de rest heeft hij heel toffe vrienden, en –zoals hij zelf hieronder schrijft – een leuke familie!
dinsdag, januari 12, 2010
De ijstijd komt er aan.
Een must voor wie al twijfelde of vragen had bij de global warming religie.The-mini-ice-age-starts-here
Abonneren op:
Posts (Atom)