Deelnemen is belangrijker dan winnen?

(Vergis u niet. Dit stukje gaat niet over studeren aan de universiteit!)

Gisteravond zijn ze er aan begonnen. Het gezeur en gezaag over de weinige medailles die België heeft behaald op de Olympische spelen.  Wie er nog aan twijfelde dat er Belgisch nationalisme bestond…

Opvallend toch hoe belangrijk de landenrangschikking  is. We staan daar ergens  tussen plaats 50 en 60 naargelang van de website.  En we staan ook zowat op die plaats als je het aantal medailles per inwoner bekijkt. En wat maakt het uit? 

En wie is het uitverkoren volk?
Als het op het winnen van Nobelprijzen aankomt blijven dat mijn Joodse vrienden.
Als het over sport gaat zijn dat de inwoners van de Caribische zee.  De top 4 van de grootste medaillewinnaars (per inwoner): Grenada, Jamaica, Trinidad & Tobago en de Bahamas. Wat zit daar in het drinkwater?

En België? Maar drie medailles! Mij zal het worst wezen.  Sommigen denken daar evenwel anders over.
Super zagevent Hugo Camps mocht op VTM nog eens zijn zegje doen over de “mentaliteit van de Belgische atleten”.  Dat Tia Hellebaut durfde zeggen dat ze toch tevreden was. Hoe durft ze. Had ze maar haar kinderwens wat uitgesteld!  Enfin dat laatste zei hij niet luidop. En Kim Clijsters! Ook al zo’n gemakkelijke verliezer. Had ze ook maar haar kinderwens wat uitgesteld!
En toen had hij Sven Nys nog niet gehoord die ik gisteren hoorde zeggen: “Er zijn nog belangrijker dingen in het leven”. Awel, daar geniet ik nu van. Een wijs man Sven Nys!
Ik moet wel toegeven dat de gevleugelde woorden van Luc Nilis: “Ik ben blij dat ik terug thuis ben” voor mij toch van een andere orde waren. Hij sprak die woorden toen hij als “rode duivel”  terug in Zaventem stond na een mislukt WK (1994) in de USA. Ik dacht dat het de bedoeling was om niet snel terug thuis te zijn… 

Enfin, volgende keer beter? Maar laten we alstublieft niet meer belastingsgeld uitgeven omdat we meer medailles moeten hebben.  En heel erg alstublieft snoer elk politicus de mond die durft te opperen om die spelen hier te organiseren. Of beter. Laat hem (of haar) toch maar zijn/haar voorstel lanceren op voorwaarde dat ze een contract tekenen waarin staat dat ze uit eigen zak (en die van de eigen partij) de financiële tekorten van zo’n organisatie gaan betalen. En aangezien ze ons gaan overtuigen dat we er zelfs geld mee gaan verdienen zullen ze zeker geen probleem hebben om zoiets te tekenen. Ze mogen dan ook in de winst delen. Misschien een ideetje om toe te passen op alle megalomane projecten.