Fabian 1, Joschka 7!

Zaterdag is Fabian een jaartje geworden! Hij is gevierd op het familiefeest van bompa Gust en oma Monique met een heuse taart, met kaars en vuurwerk. Zo’n taart was er ook voor Joschka, die twee dagen eerder 7 geworden was. De sukkelaar kon er niet bij zijn wegens een gevecht met allerlei ziektekiemen … Hij is nu eindelijk stukken beter, de schat!

Fabian heeft zijn best gedaan tijdens zijn eerste jaartje. Zijn rapport. Het is een flinke, lieve jongen en een echte knuffelbeer. Hij heeft al een mond vol tanden (14, allemaal gesterkt door veel slechte nachten!), steunt eigenlijk niet meer echt bij het stappen, maar houdt voor alle zekerheid toch nog maar iets vast (hij is daarmee naar onze gezinsnormen al een echte waaghals …), drinkt mooi uit een beker (maar giet die wel schaterlachend uit, als hij geen zin meer heeft in de inhoud!), zegt nog altijd mama en papa als hij zin heeft, noemt Joschka nu systematisch ‘nonna’ en spreekt in de auto vaak over zijn crèchejuf ‘ina’ (Romina). Hij zegt al maanden ook mooi ‘dag’ en zwaait daarbij met veel plezier. Soms legt hij nog eens contact met de indianengroet. En hij vertelt geregeld hele verhalen waar we jammer genoeg geen woordenboek voor vinden … Hij steekt ook zijn hand op als begroeting en begint om de haverklap spontaan vrolijk te applaudisseren (met dank aan Bumba). Hij speelt nog altijd graag kiekeboe en allerlei steekspelletjes (met petflessen e.d.) met zijn broer, en hij verslindt ook boeken, letterlijk en figuurlijk. En in de crèche? Hij durft zijn crèchegenoten nogal eens hardhandig te knuffelen, maar hij zorgt wel voor de veiligheid: hij wijst op de zwakke punten in het hekkensysteem (door het hek open te breken!), inspecteert al het speelgoed voor de andere kinderen ermee mogen spelen … Hij is nogal stoer, dus, maar hij geeft naar verluidt ook tedere kusjes aan verdrietige baby’s en kruipertjes. Toch mag/moet hij morgen alweer naar een volgende groep: de varkentjes … Wellicht kunnen ze daar beter tegen zijn innige knuffels!

Joschka doet natuurlijk al zeven jaar zijn best! Het is een lieve, slimme gast, al zeggen we het zelf … En niet alleen van ons krijgt hij een goed rapport: ook op school gaat alles duidelijk heel goed. Vooral in lezen blijkt hij een echte krak te zijn! Zijn mindere vak is lichamelijke opvoeding, maar dat komt vooral door zijn - zelfs naar onze normen verschrikkelijke - hoogte- en breekvrees. Maar hij zal er wel iets op vinden. Hij is nu ook lid van de scouts (Sint-Barbara – kapoenen): misschien dat ze hem daar toch een beetje over zijn vrees heen kunnen helpen? Voor de rest heeft hij heel toffe vrienden, en –zoals hij zelf hieronder schrijft – een leuke familie!

De ijstijd komt er aan.

Een must voor wie al twijfelde of vragen had bij de global warming religie.The-mini-ice-age-starts-here